Η συγκεκριμένη φωτογραφία φέρει τίτλο «Ελληνίδα κυρία» κι αποτελεί μέρος της εθνογραφικής εργασίας που έκανε ο Alexander Roinashvili στα τέλη του 19ου αιώνα για το εθνολογικό προφίλ του Καυκάσου. Είναι γεγονός πως κάθε αρχειακή καταγραφή οφείλουμε να την σεβόμαστε μεν να την αντιμετωπίζουμε κριτικά δε. Ειδικά τις φωτογραφικές καταγραφές τις διαχειριζόμαστε λαμβάνοντας ορισμένα πράγματα υπ όψιν μας, με σημαντικότερο όλων τον στόχο του φωτογράφου. Σε περίπτωση που αυτός είναι η καλλιτεχνία τότε η φωτογραφία που έχουμε είναι επισφαλής από πολλές απόψεις γιατί η εξυπηρέτηση του στόχου μπορεί να έχει οδηγήσει τον φωτογράφο σε παραποίηση του θέματος του. Στην περίπτωση Roinashvili, γνωρίζουμε πως υπήρξαν ενδελεχείς μελέτες και εργασίες του πάνω στα εθνολογικά , πολιτιστικά , ιστορικά κα αρχαιολογικά στοιχεία του Καυκάσου και παρόλο που η καλλιτεχνική φύση του είναι υπαρκτή στο συνολικό του έργο, εν τούτοις υπάρχει στις κατά περιπτώσεις εργασίες του και το στοιχείο της επιστημονικής μελέτης έντονο. Επίσης οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως το «Ελληνίδα κυρία» είναι ασαφής ορισμός του θέματος. Γνωρίζουμε καλά πως η περιοχή του Καυκάσου έβριθε Ελληνικού πληθυσμού με καταγωγή από πολλές περιοχές του Ελληνισμού. Βέβαια από το είδος της φορεσιάς γίνεται κατανοητό πως αφορά σε Ελληνίδα της περιοχής της Μαύρης Θάλασας . Η περιοχή της νότιας Ρωσίας πάντοτε υπήρξε τόπος εργασίας αλλά και εγκατάστασης Ποντίων από πολλά και διαφορετικά μέρη του Πόντου. Σίγουρα θα ήταν καλύτερο να γνωρίζαμε και που αρχικά φορέθηκε η συγκεκριμένη φορεσιά και που συνεχίστηκε να φοριέται έπειτα γιατί σαφώς τίθεται ζήτημα κατά πόσο η φορεσιά κρατήθηκε αυθεντική ή ενισχύθηκε με στοιχεία του τόπου μόνιμης πλέον διαμονής. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία παρατηρούμε κάλυμμα κεφαλής που καλύπτει όλο το επάνω μέρος του. Το επάνω μέρος του καλύμματος φαίνεται κεντημένο αλλά είναι επισφαλής τούτη η πρόταση γιατί δεν διακρίνεται καλά το σημείο. Από το κέντρο του επάνω μέρους ξεκινά μία φούντα που πέφτει στο δεξί πλάι. Περιμετρικά η βάση του καλύμματος είναι ντυμένη με σκούρο ,μη μονόχρωμο ύφασμα. Στα πλαϊνά φέρει διακόσμηση ευμεγεθών φλουριών και μία δεύτερη φούντα ξεκινά από το εσωτερικό δεξί μέρος του. Με αρκετή ασφάλεια θα το χαρακτηρίζαμε κουρσίν. Σαφώς και δεν υπάρχει βάψιμο του προσώπου και τα μαλλιά είναι πιασμένα σε δύο χοντρές πλεξούδες που ξεκινούν από τα μέσα και χαμηλά του πίσω μέρους του κεφαλιού. Η Ελληνίδα κυρία φορά , ανοιχτό επενδύτη από βελούδο, με τερζήδικη διακόσμηση περιμετρικά αυτού, κάτω από την μασχάλη και λογικά αν και δε φαίνεται και περιμετρικά των τελειωμάτων των μανικιών. Στη μέση της έχει ζωσμένο από ψηλά της μέσης της, υφαντό λαχόρ, που ομολογουμένως είναι εντυπωσιακό. Το ζώσιμο δημιουργεί μακρυά μύτη στο πίσω μέρος της ζουπούνας. Η ζουπούνα είναι μακρυά με ισομήκη μπροστινά και πίσω φύλλα και φτάνει μέχρι κάτω του αστραγάλου καλύπτοντας όλο τον κάτω άκρο. Έχει ανοίγματα πλαϊνά που αφήνουν να φανεί το σαλβάρι. Αυτό μοιάζει ραμμένο με το ίδιο ύφασμα με αυτό της ζουπούνας που με τη σειρά του μοιάζε μεταξωτό μονόχρωμο (ατλάζι). Φορεμένο και γυρισμένο προς τα μέσα, το μήκος του φτάνει στα 5 δάχτυλα περίπου πάνω από τον αστράγαλο. Ο Alexander Roinashvili (1) υπήρξε μία ιδιαίτερη προσωπικότητα της περιοχής του Καυκάσου. Γεννήθηκε στο Dusheti και έζησε στην Τιφλίδα ως ζωγράφος. Υπήρξε ο πρώτος φωτογράφος της Γεωργίας. Τα αρχικά του βήματα τα έκανε στο καλλιτεχνικό ατελιέ του Khlamov και στα 1875 άνοιξε το δικό του επαγγελματικό φωτογραφικό στούντιο στην Τιφλίδα. Ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της πόλης του άνοιξε τα σπίτια του και ο Alexander Roinashvili τα αποθανάτισε μαζί με τους θησαυρούς που στόλιζαν αυτά. Για πολλά χρόνια και σε συνεργασία με τον ιστορικό κι αρχαιολόγο D. Bakhradze, δουλέψανε στην περιοχή του Dagestan, πάνω σε ιστορικά και αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, με στόχο την ίδρυση κινητού μουσείου, κάτι που επιτεύχθηκε το 1887. Στα 1893 στο στούντιο του ιδρύθηκε η κοινωνία των ερασιτεχνών φωτογράφων της Τιφλίδας και Alexander Roinashvili υπήρξε σημείο αναφοράς κάθε πνευματικής και καλλιτεχνικής κίνησης της περιοχής, γράφοντας άρθρα, σκηνοθετώντας θεατρικές παραστάσεις , δωρίζοντας βιβλία στα σχολεία και στις δημοτικές βιβλιοθήκες κτλ. Στο φημισμένο στούντιο του γεννήθηκαν, μεγάλωσαν κι ανδρώθηκαν οι επόμενες γενεές του πολιτιστικού στερεώματος της Γεωργίας. Μετά τον πρόωρο θάνατο του κοντά στα 52 του χρόνια, το στούντιο του καθώς και το υλικό που δούλεψε πέρασαν στα χέρια μαθητών του, διασκορπίστηκε για να δωθεί τελικά στα 1905 στα χέρια του διάσημου φωτογράφου Dimitri Ermakov. Σήμερα οι δουλειές των δύο αυτών προσωπικοτήτων φιλοξενούνται στο Historical-Ethnographic Society and University of Tbilisi. 1.Βιογραφία Alexander Roinashvili όπως συνοπτικά παρουσιάζεται από το «The Georgian Museum of Photography» Σαββίδου Λένα Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό