Als ik een ding heb geleerd de laatste jaren is dat ik niet over mijn grenzen heen moet gaan. Mijn intuïtie en gevoel zijn daar een enorm goede graadmeter voor. Als iets niet goed voelt, dan moet ik het niet doen. Toch neemt soms het verstand over. Mijn verstand en gevoel voeren namelijk altijd een innerlijke tweestrijd. Mijn verstand kan namelijk mijn initiële gevoel helemaal weg redeneren waardoor ik dan toch mijn verstand volg. Uiteindelijk wint mijn gevoel het dan toch want zij presenteert nadien namelijk keihard de rekening. Het kan heel goed zijn dat je inmiddels afgehaakt bent. Ben je een gevoelsmens dan herken je dat waarschijnlijk wel. Vorige week was ik weer eens een wrak zowel fysiek als mentaal. Op werk zat ik maar een beetje wezenloos voor mezelf uit te staren en er kwam met veel moeite wat uit mijn handen. Intussen zat ik mezelf af te vragen hoe ik me weer in deze onmogelijke situatie had gebracht. Woensdagavond en zaterdagmiddag stortte ik definitief in. Ik heb eens flink op bed liggen huilen. Dat luchtte deels op ondanks de licht brandende traanogen nadien. Hoe had ik het eigenlijk zo ver laten komen? Bijna twee weken geleden was er een bedrijfsfeest. Nu heb ik over het algemeen een bloedhekel aan dat soort feestjes. Ergens tien jaar geleden ben ik voor het laatst op een bedrijfsfeest geweest. Ik vind het niks aan. Het enige waar ik op een feestje mee bezig ben is om te bedenken wanneer het een geschikt moment is om weg te gaan. Ik snap dat soort feestjes ook niet. Ik zit al vier dagen in de week gemiddeld 9 uur met mijn collega's op de werkvloer. Ik zie ze doordeweeks langer en vaker dan mijn man en mijn kind. Waarom wil ik dan mijn spaarzame vrije tijd nog met hen doorbrengen? Om samen dronken te worden want daar draait het bij de meesten toch vaak op uit? Of om nadien mee te kunnen praten? Op een of andere manier werd ik toch beïnvloed op werk door alle enthousiaste verhalen van mijn collega's. Twee dagen voor het feest besloot ik dan toch te gaan tot grote verbazing van ML. Ik had bedacht dat aangezien het toch niet zo ver van huis was ik dus ook relatief snel thuis zou zijn. Ik kwam die bewuste avond iets later op het feest omdat ik eerst bij de zwemles van DL wilde zijn. Sommigen hadden toen al aardig wat op. De alcoholconsumptie steeg naarmate de avond en hele stille collega's bleken ineens hele verhalen te hebben. Ik stond het met een glaasje spawater met verwondering aan te kijken. Het leukste vond ik de verschillende hapjes die voorbij kwamen en soms had ik even een leuk gesprek. Voor de rest voelde ik me een beetje er buiten staan. Rond 22.30 was inmiddels het gros flink aangeschoten. Dat was voor mij het moment om weg te gaan. Vier dagen later bracht ik weer met een paar collega's de avond door. We hadden namelijk een team-etentje. Nu had ik daar wel naar uitgekeken omdat we naar een supergoed restaurant gingen. Alleen het etentje duurde lang. We kregen een 5-gangen menu voorgeschoteld en het duurde lang voordat het eten doorkwam. Dat past op zich ook wel bij het restaurant want het is een restaurant waar je naar toe gaat om smaak te beleven. Alleen om 22.30 vond ik het mooi dus na het dessert ben ik weg gegaan. De meesten bleven nog zitten voor koffie of thee. Ik wilde alleen nog maar naar huis. De volgende dag was ik bekaf en down. ML gelooft dat het ook deels een reactie was op het eten. Dat laatste geloof ik niet. Wat ik wel weet, is dat ik 's avonds (de dag na het etentje) dus instortte. Op zo'n moment geef ik er dan ook maar aan toe. Huilen is natuurlijk een vorm van stress loslaten. Een douche en op tijd slapen wil dan ook wel helpen. Alleen mijn hersenen werkte nog overuren met blijkbaar het verwerken van allerlei prikkels. Kortom het was allemaal te veel geworden. Nu denk je misschien een feestje en een etentje dat stelt toch niks voor. Voor veel mensen misschien niet maar voor zijn het energievreters. Ik zit veel liever thuis op de bank met een goed boek. Ik kan dan weer opladen en ontspannen. Ik ben dus duidelijk over mijn grenzen gegaan. Volgende keer toch mijn gevoel volgen dan zit ik zeker goed. Voorlopig ben ik in ieder geval uit gefeest.