Ο Χόρχε Μπουκάι είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και αυτό γιατί ο λόγος του είναι μεστός,…

Explore juanvaldivieso's 10411 photos on Flickr!

Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει η λέξη;

Στο άρθρο θα ασχοληθούμε με την φυσική κυρίως θεραπεία του σταφυλόκοκκου στο δέρμα των παιδιών μας.

Εσείς γνωρίζετε τη σημασία αυτής της λέξης;

Η σχολική χρονιά ξεκινάει πάντα με την προσαρμογή των παιδιών στο νέο σχολικό περιβάλλον, τη διερεύνηση των πρότερων γνώσεων, την καθιέρωση της ρουτίνας και του προγράμματος, τη ρύθμιση των σχέσεων των παιδιών μεταξύ τους. Σχεδιάσαμε με τα παιδιά ένα πρότζεκτ που διήρκησε σχεδόν ένα μήνα για να καλύψουμε τους αρχικούς μας στόχους και τις βασικές ανάγκες των παιδιών με αφορμή το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου και της Μυρτώς Δεληβοριά "Τικ Τακ Ρολόγια ώρα για μάθημα". Ιδανικό ξεκίνημα!!! The school year always starts with the kids’ adjusting to the new school environment, our going over their prior knowledge, establishing a certain schedule and an everyday routine and regulating the relationships developed among the students. With the kids, we worked on a project which lasted one month, stimulated by the book “Tick-Tock Clocks, it’s time for the lesson” by Antonis Papatheodoulou and Myrto Delivoria, to approach our initial aims and cover the children’s basic needs. An ideal way to start!!! Διαβάζοντας το βιβλίο, ανακαλύψαμε δυο πολύτιμους φίλους, οι οποίοι μας βοήθησαν πολύ στο πρότζεκτ αυτό! Τον Τικ και τον Τακ! While reading the book we discovered two precious friends, who helped us a lot with our project! Their names: Tick and Tock! Τι θα μαθαίναμε στους δυο φίλους μας, αν ερχόντουσαν για πρώτη φορά στο σχολείο μας; What would the kids “teach” their clock friends if they came to our school for the first time? Ώρα να πιάσουμε δουλειά!!! Ας τους γνωρίσουμε την τάξη μας!!! It’s time to get down to business!!! Let’s show them our classroom!!! Μια μικρογραφία της τάξης σε μακέτα γίνεται το παρουσιολόγιό μας κι εμείς γινόμαστε ρολόγια! We turn our classroom into a maquette model and ourselves into… clocks! Μας βοηθάνε να μοιράσουμε τα καθήκοντά μας στις μέρες της εβδομάδας... Our friends help us organize tasks that we have to complete in our calendar… ...και να μάθουμε πέντε ολόκληρες ώρες!!! and to learn exactly what to do during no less than five different times during the day!!! Όμως ο Τικ και ο Τακ μαλώνουν! Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε να γίνουν πάλι φίλοι; But sometimes Tick and Tock tend to argue! Why are they arguing? How can we help so that they are friends again? Προσπαθούμε να καταλάβουμε το λόγο της διαφωνίας και να προτείνουμε λύσεις... We try to find the reason for their arguing and suggest solutions… Στη συνέχεια καταγράφουμε τις προτάσεις μας... Then, we write them down… Φτιάχνουμε τις δικές μας κούκλες ρολόγια και μαθαίνουμε έναν καινούριο τρόπο για να εκφράζουμε τα παράπονά μας, ακολουθώντας τις αρχές του διαλόγου We make our own clock figurines and we learn a new way to express our complaints, by having a proper polite dialogue. Για να βοηθήσουμε τον Τικ Και τον Τακ ακόμη περισσότερο, φτιάχνπουμε μια γωνιά όπου μπορούμε όλοι να πηγαίνουμε κάθε φορά που θέλουμε να συζητήσουμε τα παράπονα που έχουμε από τους φίλους μας και να γίνουμε στο τέλος και πάλι φίλοι. To help Tick and Tock even more, we make a special corner where we can all go every time we need to discuss our complaints with our friends and eventually become good friends again. Πολύ σημαντικό, επίσης, είναι τα ρολόγια μας να μάθουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους... Moreover, it’s very important that our clocks learn how to express emotions… Για να μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά στην τάξη και να είμαστε χαρούμενοι κι αγαπημένοι, ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τους δικούς μας κανόνες... Now it is time to establish some rules, in order to be able to coexist in our classroom in harmony, love and joy… Κι ο ενθουσιασμός μας είναι τόσο μεγάλος που φτιάχνουμε ένα ποίημα τικ τακ! Με αυτό θα ξεκινάει σε θετικό κλίμα κάθε πρωί η μέρα μας! Our excitement is so big, that we write a Tick-Tock poem! By reading it every morning, we will initiate our every day with positivity! Υπέροχο δώρο μας στέλνει ο Αντώνης και η Μυρτώ! Σελιδοδείκτες ρολόγια!!! Ευχαριστούμε πολύ!!! Antonis, the writer, and Myrto, the illustrator, sent us a wonderful gift! Clock-bookmarks!!! Thank you very much!!! Και καλή μας σχολική χρονιά!!! Let’s have a great school year!!!

Οι πατάτες είναι ένα αγαπημένο άρτυμα που ταιριάζει με τα πάντα, ενώ τρώγεται ως ορεκτικό και ως κυρίως.

Σημαντικοί επιστήμονες κινδυνεύουν μερικές φορές να γίνουν γνωστοί για μια δημοφιλή δημοσίευσή τους η οποία δεν είχε στενή σχέση με την επιστήμη τους. Ο Ιταλός Κάρλο Τσιπόλα (1922-2000), διάσημος καθηγητής του Μπέρκλεϊ, δημοσίευσε σημαντικά βιβλία Οικονομικής Ιστορίας, αλλά κανένα από αυτά δεν είχε τη διάδοση του δοκιμίου του Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας (1976).

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ Επειδή το σπίτι είναι ένα θέμα γνωστό στα παιδιά καθώς αποτελεί το άμεσο και αγαπημένο περιβάλλον τους και με αφορμή τις ζωγραφιές των παιδιών που συνήθως απεικονίζεται ένα σπίτι και θέλοντας να προβληματίσουμε τα παιδιά γιατί έχουμε σπίτι, πως φτιάχνεται ένα σπίτι, έχουν όλοι οι άνθρωποι σπίτια; είναι όλα τα σπίτια ίδια; πως είναι το σπίτι μας; κλπ σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα για το σπίτι μου. ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ Πήγαμε μια βόλτα στη γειτονιά του σχολείου μας για να δούμε τα σπίτια. Τα φωτογραφίσαμε και γυρίσαμε πίσω. Επεξεργαστήκαμε τις εικόνες κουβεντιάσαμε και είδαμε ότι κάποια είναι καινούρια άλλα παλιά άλλα μεγάλα άλλα μικρά κλπ. Κάναμε μια μακέτα την γειτονιά μας. Με άδεια κουτιά φτιάξαμε τα σπίτια το εκκλησάκι και ζωγραφίσαμε το πάρκο τον δρόμο και βάλαμε και δέντρα. Στο Google earth εντοπίσαμε το σχολείο μας και το σπίτι της Ευαγγελίας και του Νίκου. Είδαμε ποιος από τους 2 μένει πιο κοντά στο σχολείο και ποιος πιο μακριά. Με αφορμή ένα ποίημα «το δικό μου σπιτάκι» τα παιδιά ζωγράφισαν το δικό τους σπίτι και μετά στην παρεούλα ο καθένας μας το περιέγραψε(χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα επίθετα(ψηλό,χαμηλό,μεγάλο μικρό κλπ) και μας εξέφρασε τα συναισθήματά του σχετικά με αυτό. Στη συνέχεια κάναμε το ποίημα εικονόλεξο. ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας πουν πόσα δωμάτια έχει το σπίτι τους και ποια η χρήση τους. Έτσι παίξαμε με τις λέξεις στην κουζίνα – μαγειρεύω τρώω, στο μπάνιο – πλένομαι στο υπνοδωμάτιο – κοιμάμαι κλπ. Αντιστοιχίσαμε(κάρτες Ανθής) αντικείμενα του σπιτιού με δωμάτια(καναπές-σαλόνι, κουζίνα-κατσαρόλα κλπ). Με τουβλάκια τα παιδιά έκαναν ένα σπίτι το χώρισαν σε δωμάτια έβαλαν σε κάθε δωμάτιο εικόνες επίπλων και πινακίδες με το όνομα του δωματίου που έκαναν. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟ Παρουσιάζουμε στα παιδιά τον πίνακα του Βαν Γκονγκ –το δωμάτιο του καλλιτέχνη- τον οποίο παρατηρούν επεξεργάζονται περιγράφουν και τον συγκρίνουν με το δικό τους δωμάτιο. Το κάθε παιδί στη συνέχεια μας περιγράφει το δωμάτιό του(χρώματα, αντικείμενα κλπ). Δείξαμε στα παιδιά πίνακες του Ιάκωβου Ρίζου που απεικονίζουν ανθρώπους σε διάφορες γωνιές του σπιτιού και τα παιδιά αναπαραστήσανε τους πίνακες Στην ταράτσα Αυτόν τον πίνακα τον κάναμε και παζλ Κυρία ξαπλωμένη στον καναπέ Με τον πίνακα του Ορέστη Κανέλλη με τίτλο Ρεμβασμός ρωτήσαμε τα παιδιά τι μπορεί να βλέπουν έξω από το παράθυρο τα παιδιά του πίνακα. Στη συνέχεια 2 κορίτσια κάνανε αναπαράσταση του πίνακα και είπαν στα υπόλοιπα παιδιά τι είδαν έξω από το παράθυρο όμως όχι λε λόγια αλλά με κινήσεις παντομίμας. Οι υπόλοιποι έπρεπε να βρουν τι είχαν δει τα κορίτσια. Είδαν κάποιους που έπαιζαν μπάσκετ Κάποιους που σιδέρωναν Κάποιους που έσκαβαν ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Γνωρίσαμε ποια επαγγέλματα έχουν σχέση με το σπίτι και αντιστοιχίσαμε τις λέξεις με τις ίδιες ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ Αφού μάθαμε πως χτίζονται τα σπίτια πήγαμε στον πολιτικό μηχανικό να μας κάνει τα σχέδια Είπαμε πόσα δωμάτια θέλουμε Ο μηχανικός κάνει τα σχέδια ετοιμο ΜΕΣΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ Δημιουργήσαμε ένα μεσιτικό γραφείο τα παιδιά έγραψαν τις αγγελίες και παίξανε τους μεσίτες και τους αγοραστές. Ο κύριος Μεσιτάκης Οι κυρίες ενδιαφέρονται για ένα παραθαλάσσιο οικόπεδο Αυτό έχουμε σας κάνει; Μας κάνει σύμφωνοι λοιπόν ας προχωρήσουμε ΗΧΟΙ ΣΠΙΤΙΟΥ Παρατηρώντας την παρακάτω εικόνα βρίσκουμε αφορμή να ασχοληθούμε με τους ήχους του σπιτιού. Ακούμε ηχογραφημένους ήχους και προσπαθούμε να τους αναγνωρίσουμε. Ποιους ήχους ακούμε μέσα στο σπίτι ποιους μέσα στην τάξη ποιους έξω στο δρόμο; Τους χωρίζουμε σε ευχάριστους και δυσάρεστους και μιλάμε για την ηχορύπανση στο σπίτι. Κάνουμε ένα ηχόμετρο και κολλάμε τους ήχους ανάλογα με το πόσο μας αρέσουν πολύ έτσι κι έτσι ή καθόλου. ' ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΟΥΖΙΝΑΤΑ Με τα κουζινικά σκεύη κάνουμε μια ορχήστρα και τα παιδιά αναπαράγουν διάφορους μουσικούς ρυθμούς. Πάρτε μια μικρή γεύση από την ορχήστρα μας. ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ Τα παιδιά σκέφτηκαν και βρήκαν μυρωδιές από σπίτι και τις χώρισαν σε ωραίες(γλυκό, αφρόλουτρο, κολόνια, φαγητό) και άσχημες(τουαλέτα, κακά, παπούτσια, ζελε΄μαλλιών) ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΣΠΙΤΙΩΝ Βρήκαμε αρκετές παροιμίες για το σπίτι και με αφορμή την παροιμία «σπίτι που δεν το βλέπει ο ήλιος το βλέπει ο γιατρός»μιλήσαμε για την υγιεινή του σπιτιού. Επεξεργαστήκαμε την παροιμία και την κάναμε εικονόλεξο. ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΣΠΙΤΙΟΥ Βρήκαμε αινίγματα για το σπίτι και τα παιδιά προσπάθησαν να φτιάξουν και μόνοι τους αινίγματα ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΠΙΤΙΟΥ Μιλήσαμε για τους κινδύνους του σπιτιού και τα ατυχήματα(φωτιά πλημμύρα σεισμός κλπ) και κάναμε κάποιες ασκήσεις ετοιμότητας για τον σεισμό (την ημέρα που ήταν για όλα τα σχολεία) ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Παίξαμε γλωσσικά παιχνίδια με θέμα το σπίτι και γνωρίσαμε τις ομοιοκατάληκτες λέξεις. βάλαμε λέξεις σχετικές με το σπίτι στον Αλέξη γράψαμε στο λεξικό μας λέξεις που μάθαμε. Ομαδοποιήσαμε τις λέξεις ανάλογα με το αρχικό γράμμα και μετρήσαμε σε ποιο γράμμα έχουμε πιο πολλές λέξεις. ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ ΣΠΙΤΙΑ Με διάφορα υλικά(καλαμάκια,εφημερίδες,πλαστελίνη) τα παιδιά έφτιαξαν σπίτια και έδωσαν διάφορες διευθύνσεις ο καθένας στο δικό του σπίτι. και σε σχεδιασμένο σπίτι κόλλησαν εικόνες από περιοδικά με έπιπλα σπιτιού. Κάνανε σπιτάκια και ζωγράφισαν τον εαυτό τους μέσα έγραψαν το όνομά τους και εμείς γράψαμε την διεύθυνση. ΣΧΗΜΑΤΟΣΠΙΤΑΚΙΑ Παρουσιάζουμε στα παιδιά τον πίνακα του Πωλ Κλέε το κάστρο κα ο ήλιος που είναι φτιαγμένος με γεωμετρικά σχήματα. Τον παρατηρούν και τον περιγράφουν ως προς τα χρώματα και τα σχήματα. Στη συνέχεια κάνουν τον δικό τους ομαδικό πίνακα και ατομικά ο καθένας με σχήματα το δικό του έργο ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΨΗΛΟΤΕΡΟ Τα παιδιά έβαλαν τα σπίτια στη σειρά από το χαμηλότερο στο ψηλότερο. Στη συνέχεια έγιναν ένα σπίτι χαμηλό και ένα ψηλό και το κάθε παιδί είπε τι βλέπει και τι ακούει(από χαμηλά και από ψηλά). Με ψηλά και χαμηλά σπίτια έκαναν την πόλη και το χωριό ομαδική ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙΑ Μιλήσαμε για τους άστεγους τους σεισμοπαθείς και κάναμε το παρακάτω φύλλο εργασίας Τι ονειρεύεται ο άστεγος; ΣΠΙΤΙΑ ΚΟΣΜΟΥ Γνωρίσαμε τα σπίτια του κόσμου και αντιστοιχίσαμε ανθρώπους με τα σπίτια τους ΣΠΙΤΙΑ ΖΩΩΝ Γνωρίσαμε τα σπίτια των ζώων και κάναμε τα ανάλογα φύλλα εργασίας. Διαβάσαμε το παραμύθι «το λαγουδάκι στο λόφο με τις καμπανούλες»(μιλάει για έναν λαγό που δεν του άρεσε το σπίτι του και ήθελε να το αλλάξει αλλά τελικά όπου και να πήγε δεν του άρεσε κανένα και γύρισε στο δικό του γιατί ήταν καλύτερο από όλα) ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ Είδαμε παράξενα σπίτια και παίξαμε με τις σύνθετες λέξεις. Σκεφτήκαμε και σχεδιάσαμε κι εμείς παράξενα σπίτια. ΣΠΙΤΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ Σε ποια παραμύθια συναντάμε σπίτια; Στα 3 γουρουνάκια στα 3 λυκάκια στο σοκολατένιο σπίτι και σε πολλά άλλα. Κάναμε δαχτυλόκουκλες και παίξαμε κουκλοθέατρο φτιάξαμε τα σπίτια από τα 3 γουρουνάκια κάναμε κόμικς με τις εικόνες κάναμε δραματοποίηση του παραμυθιού διαβάσαμε και τα τρία λυκάκιακαι και παίξαμε με τις σύνθετες λέξεις Ζωγράφισε το κάθε παιδί όποιο σπιτάκι του άρεσε ποιο πολύ από τα παραμύθια και το αποτέλεσμα ήταν αυτό Ακούσαμε το τραγούδι της Νάνας Μούσχουρη σπίτι μου σπιτάκι μου και μάθαμε το τραγούδι ελάτε φίλοι κα εχθροί να δώσουμε τα χέρια(Μαρίζα Κωχ). Ακούστε μας. Είχαμε στο νου και άλλες δραστηριότητες αλλά σταματάμε λόγω 28ης Οκτωβρίου ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

Προτάσεις για επιλογή θεματικών προσεγγίσεων κατά τη διαρκεια της σχολικής χρονιάς Επειδή ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός κρίνεται αν...

«Εάν αποκαλύψεις το μυστικό θα αυτοκτονήσω» «Εάν το πεις πουθενά θα αρρωστήσω και θα πεθάνω». Πρόκειται για 2 εκφράσεις που ακούστηκαν από αγαπημένους ανθρώπους των παιδιών πριν και μετά που... | ΠΑΙΔΙΑ

Μάθετε τι θα πει η λέξη «σχοινοτενής»

πηγή : http://www.ellinikoarxeio.com/2012/05/phelia-kai-eleos-kastoriadis.html Η Φιλία και ο Έλεος - Κορνήλιος Καστοριάδης Το κείμενο του άρθρου αποτελεί απόσπασμα σεμιναρίου (1983) του Κορνήλιου Καστοριάδη, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στο εξαιρετικό βιβλίο «Η Ελληνική ιδιαιτερότητα, Τόμος Β΄, Η Πόλις και οι νόμοι» (εκδ. «Κριτική. Επιστημονική Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 2008, μετάφραση: Ζωή Καστοριάδη.) Θα έβλεπα δύο πολύ σημαντικά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις στην Ελλάδα και εκφράζονται με τις λέξεις φιλία και έλεος. Ας αρχίσουμε από την πρώτη. Ο Αριστοτέλης, ο οποίος είναι παραδόξως ο κατ’ εξοχήν φιλόσοφος της κλασικής πόλης, θα τη συζητήσει δια μακρών. Έχουμε συνηθίσει, μετά από τους Ρωμαίους, να μεταφράζουμε αυτή τη λέξη ως «amitié» («φιλική σχέση»), καθόλου δόκιμη απόδοση. Η φιλία προέρχεται από το ρήμα φιλώ, που σημαίνει αγαπώ. Όχι αγαπώ ερωτικά, αν και αυτό το νόημα είναι επίσης δυνατό. Η φιλία είναι το γένος, που σαν επιμέρους είδη του έχει τις διάφορες μορφές συναισθημάτων, που μπορούν να συνδέσουν τα άτομα. Και στην ελληνική πόλη, η φιλία έχει πολύ σημαντικές θεσμικές πτυχές. Βεβαίως, πρόκειται κυρίως για τη φιλική σχέση μεταξύ ανδρών, συχνά βάσει άτυπων πολιτικών συνδέσμων που ονομάζονται εταιρείαι, ενώ ο Πλάτων, όπως και ο Αριστοτέλης, θα πουν δικαίως, ότι η φιλία είναι κατ’ εξοχήν ο τύπος σχέσης, που μπορεί να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί σε μια ελεύθερη κοινότητα και ότι μια τέτοια κοινότητα την προϋποθέτει. Κατά κανόνα, η τυραννία δεν μπορεί να ανεχθεί τη φιλίαν (Πλάτων, «Πολιτεία», Ι, 576a, Αριστοτέλης, «Ηθικά Νικομάχεια», Θ, 1161a 30-35, 1161b 1-10). O τύραννος έχει κάθε συμφέρον να εμποδίσει την, ανεξάρτητα από αυτό τον ίδιο, δημιουργία ισχυρών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων, που θα μπορούσαν να ευνοήσουν τον αγώνα εναντίον της εξουσίας του και, εν πάση περιπτώσει, τη σύσταση μέσα στην κοινωνία ενός κέντρου αναφοράς που διαφεύγει του ελέγχου του. Μπορούμε να δούμε το πράγμα από μια μακιαβέλεια σκοπιά -δεν λέω μακιαβελική-, θέτοντας το ερώτημα του πώς πρέπει να ενεργήσει ο τύραννος για να κυβερνήσει. Απάντηση: πρέπει να καταστρέψει τις φιλικές σχέσεις. Ας μεταθέσουμε το ερώτημα στην εποχή μας: τι χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς για να εξασφαλίσει τη θέση του; Να διαρρήξει με κάθε τρόπο όλες τις ανεξάρτητες από αυτό σχέσεις μέσα στην κοινωνία, να καταφέρει να κονιορτοποιήσει το λαό και να καταστήσει μοναδικό κέντρο αναφοράς και ενοποίησης τους την ίδια την εξουσία. Δεν είναι εξ’ άλλου τυχαίο το γεγονός ότι, πολύ συχνά, οι αφηγήσεις των τυραννοκτόνων φέρνουν στο προσκήνιο φίλους, όπως στο περίφημο παράδειγμα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονος στην Αθήνα, οι οποίοι σκότωσαν τον Ίππαρχο, γιο του τυράννου Πεισίστρατου. Θα βρούμε και άλλους στη νότια Ιταλία... Επομένως, η πρώτη διαπροσωπική σχέση, που μετρά στην πολιτική ζωή της κοινότητας είναι η φιλία, θα επανέλθω. Το δεύτερο στοιχείο, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του Αριστοτέλη στον ορισμό της τραγωδίας, είναι ο έλεος -θα μπορούσαμε να πούμε επίσης η συμπάθεια-, δεν πρόκειται για οίκτο ή για κάπως δακρύβρεχτη συμπόνια, αλλά για το γεγονός ότι ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου και συμπάσχει, δηλαδή μεταφορικά, υφίσταται αυτό που κάνει τον άλλο να πάσχει, δεν μένει απαθής απέναντι στη δυστυχία του. Βρίσκουμε έτσι σε ένα λόγο του Δημοσθένη («Κατά Τιμοκράτους», 171,1) το απόσπασμα, όπου λέει, ότι κατά γενική ομολογία, πρέπει τους ασθενείς ελεείν, να επιδεικνύεται έλεος απέναντι στους αδύναμους, να λαμβάνεται υπόψη αυτό που τους συμβαίνει... Η ιδέα, φυσικά, βρίσκεται ήδη στην Ιλιάδα. Σας θυμίζω τη σκηνή, στο τέλος του έπους, μεταξύ Αχιλλέως και Πριάμου. Βρίσκουμε εκεί όλο τον έλεον του κόσμου, ο καθένας μπαίνει στη θέση του άλλου, και μάλιστα με διάφορους τρόπους. Μπορούμε λοιπόν να συγκρατήσουμε από τη μια τη φιλίαν, και από την άλλη τον έλεον, ως τυπικά συναισθήματα, που αφορούν στις σχέσεις μεταξύ ατόμων. Το επαναλαμβάνω, έχουμε να κάνουμε εδώ, φυσικά, με μια άτυπη θέσμιση, κάτι σαν έθιμο, αλλά με την ισχυρή έννοια του όρου, δηλαδή αυτού, που κατά τα ειωθότα εφαρμόζεται στην πόλη. Εδώ είναι αναγκαία μια παρέκβαση. Όταν μιλάμε για συναισθήματα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα θεμελιώδες γεγονός, που αποτελεί επίσης κοινοτυπία – και τις κοινοτυπίες δεν τις πολυσκεφτόμαστε∙ τα συναισθήματα δεν λειτουργούν κατά παραγγελία. Μπορούμε, μέχρι ενός σημείου, να κατευθύνουμε την εξωτερική μας συμπεριφορά και να κυριαρχήσουμε στα συναισθήματα μας. Δεν είναι όμως δυνατό να τα αλλάξουμε επιβάλλοντας τη θέληση μας ή από απλό ηθικό καθήκον. Το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα διαμορφώσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, όπως λέει ο Αριστοτέλης στην αρχή του δεύτερου βιβλίου των «Ηθικών Νικομαχείων»: «Ουτ' άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους». [Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας; η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).] Και ιδού ένα πολύ ωραίο ανέκδοτο: κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή, του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράφει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου (Κικέρων, Τusculanes, IV, 37). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι στην ελληνική αντίληψη -και ο Αριστοτέλης το αναφέρει ρητά- φιλία μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να υπάρχει. Αυτό είναι εξάλλου που την ανάγει στο κατεξοχήν δημοκρατικό συναίσθημα, θα ήταν γελοίο, λέει, να φανταστούμε ότι δεσμοί φιλίας μπορούν να συνδέσουν ένα θνητό με τον Δία. Από την άλλη, το συναίσθημα αυτό απευθύνεται σε ό,τι αξιολογούμε θετικά στον άλλο. Αυτό μπορεί να φαίνεται αυτονόητο, αλλά μην ξεχνάτε ότι η χριστιανική θέση είναι εντελώς διαφορετική - θα επανέλθω επ' αυτού. Βλέπετε λοιπόν, ότι η φιλία εξαρτάται, κατά μία έννοια, από την πολιτική θέσμιση της πόλης, δεδομένου ότι η ίδια η πόλη θέτει τα άτομα ως ίσα, δημιουργώντας ως εκ τούτου τις συνθήκες για αυτό τον τύπο δεσμών. Και ταυτόχρονα η πόλη βεβαίως δίνει σε καθένα από τα μέλη της τη δυνατότητα να εξυψωθεί ώστε να γίνει άξιο φιλίας. Υποθέστε τώρα, ότι η θεμελιώδης ηθική προτροπή σε μια κοινότητα είναι η αγάπη, όχι η ανοχή ή η λύπηση, αλλά η αγάπη των πάντων ανεξάρτητα από το τι είναι ο καθένας, επιπλέον δε, ότι πρέπει η αγάπη αυτή να επιδεικνύεται ακόμη περισσότερο, όταν το άτομο δεν αξίζει ηθικά. Σε αυτό ακριβώς έγκειται, όπως ξέρουμε, το περιεχόμενο της χριστιανικής προτροπής σε ό,τι αφορά τις ατομικές σχέσεις. Ο πραγματικός χριστιανικός ήρωας είναι αυτός, που μπορεί να φιλήσει τις πληγές των λεπρών ή ο Χριστός της παραβολής του Dostoevsky, ο οποίος φιλά στο στόμα τον Μέγα Ιεροεξεταστή, που μόλις του εξήγησε τις ορθολογικές φρικαλεότητες, που γνωρίζετε. Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο στον ελληνικό κόσμο. Η φιλία απευθύνεται στον άλλο στο βαθμό που ενσαρκώνει μια αξία, στο μέτρο που είναι καλός καγαθός, δηλαδή ένα ον «καλό και ωραίο». Όσο για τον έλεον, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν πρόκειται για αγάπη. Είναι το γεγονός, ότι ο άλλος λαμβάνεται υπ’ όψη, η δυστυχία του μετρά και υπαγορεύει την ανάλογη δράση. Μπορεί να δείξει κανείς έλεον σε ένα λεπρό και να τον βοηθήσει χωρίς να τον αγαπά ούτε να αισθάνεται υποχρεωμένος να φιλήσει τις πληγές του. Είναι αλήθεια, ότι βρίσκουμε στον ελληνικό πνευματικό κόσμο κάτι που σηματοδοτεί ταυτόχρονα ένα όριο και μια αλλαγή, και για το οποίο ελέχθη -κακώς- ότι προανήγγειλε το χριστιανισμό. Πρόκειται βεβαίως για τη θέση, που αποδίδει ο Πλάτων στον Σωκράτη, που προέρχεται πιθανότατα από τον Σωκράτη ως ιστορικό πρόσωπο και συνίσταται στην προτροπή του να μην απαντάς στο κακό με το κακό. Είναι προτιμότερο να υφίστασαι την αδικία παρά να τη διαπράττεις. Είναι όμως διαφορετικό να πεις: μην απαντάς στο κακό με το κακό, πράγμα που αφορά στη συμπεριφορά μας και εξαρτάται από εμάς, είναι, όπως λέει ο Αριστοτέλης, «εφ’ ημίν». Και είναι άλλο να λες: να αγαπάς αυτόν που σου κάνει κακό. Αυτή η προτροπή δεν αφορά στη συμπεριφορά, αλλά στο συναίσθημα και είναι καθ’ αυτή παράλογη, διότι κανείς δεν μπορεί να κυριαρχήσει τα συναισθήματα του. Δεν συζητώ καν για το αν πρέπει ή όχι να αγαπάμε αυτούς που κάνουν κακό. Αν θεωρήσουμε όμως τι συνεπάγεται αυτό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι όσο περισσότερο ο τάδε έχει βασανίσει στο Άουσβιτς, τόσο περισσότερο θα πρέπει να αγαπηθεί! Πρόταση απολύτως απορριπτέα. Εδώ έγκειται η διπλοπροσωπία ή η θεμελιώδης υποκρισία του χριστιανισμού. Υποκρισία όχι με την τρέχουσα, αλλά με την οντολογική έννοια. Αυτό που προτείνεται εδώ είναι ένα είδος ψευδούς απολύτου, δεδομένου ότι πρόκειται για απόλυτο απολύτως μη πραγματοποιήσιμο και επομένως ανύπαρκτο. Και ζούμε κάτω ακριβώς από την τερατώδη κυριαρχία αυτής της αδύνατης ηθικής εδώ και σχεδόν δεκαεπτά αιώνες, πράγμα που φέρνει, φυσικά, καταστροφικά αποτελέσματα, όπως ο ουσιώδης διχασμός στον εσωτερικό κόσμο των ατόμων, που ο Ηegel είχε πολύ καθαρά δει. Όταν μιλά για τη δυστυχή συνείδηση, αναφέρεται κατά μία έννοια στο χριστιανισμό, που επιβάλλει στο άτομο έναν κανόνα, στον οποίο δεν μπορεί ποτέ να υπακούσει. Εν ολίγοις, υπάρχει θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε μια ηθική, που λέει, ότι αυτός που κάνει το κακό (αυτό που θεωρώ, αυτό που θεωρούμε κακό) πρέπει παρά ταύτα να αντιμετωπίζεται ως άτομο, που δεν υποβιβάζεται εντελώς στο κακό που διαπράττει, ως άτομο, που μπορεί να αναπτύξει και άλλες δυνατότητες -αυτή η προτροπή έχει περιεχόμενο, δυνατότητα εφαρμογής, και αφορά σε μια συμπεριφορά, όχι σε συναισθήματα- και μια άλλη που λέει, ότι αυτόν που κάνει το κακό πρέπει να τον αγαπάς εξ’ ίσου, και μάλιστα περισσότερο από τους άλλους - πράγμα που καταλήγει σε μια ηθική η οποία, κυριολεκτικά, θα μας προέτρεπε να αγαπάμε τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Σχηματοποιώ φυσικά, αλλά αυτή η εναλλακτική λύση είναι σαφώς παρούσα. Η δεύτερη ηθική, η χριστιανική, της οποίας εξ’ άλλου θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τους προδρόμους στην Παλαιά Διαθήκη -η Καινή είναι από αυτή την άποψη λιγότερο ανακαινιστική απ' όσο θα ήθελε-, καταλήγει επομένως να μεταμορφώσει το άτομο σε αιώνιο ένοχο, που παραμένει πάντοτε ανεπαρκές απέναντι στον κανόνα. Είναι ως εκ τούτου καταδικασμένο να συμβιβάζεται διαρκώς με αυτό τον κανόνα, να ζει μέσα στον κομφορμισμό και στη διπλοπροσωπία, σχετικοποιώντας, ως μη όφειλε, τα πράγματα. Όσο για το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ο χριστιανισμός ξεκινά αγνοώντας το αναφανδόν: δεν μας αφορά, λένε τα ευαγγέλια, πάσα εξουσία εκ θεού, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (είναι η Προς Ρωμαίους Επιστολή) κ.λπ.. Έτσι καταλήγουμε αναγκαστικά σε μια σχάση, σε μια διάσπαση. Από τη μια ένας δημόσιος χώρος, θεσμισμένος, όπου ο Καίσαρ κάνει ό,τι έχει να κάνει και όπου, παρ' όλες τις συζητήσεις περί αυτού, δεν βλέπουμε με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν οι κανόνες της ηθικής: ο εξομολογητής του βασιλιά μπορεί βεβαίως να του επιβάλλει μια μετάνοια επειδή διέταξε τη σφαγή μερικών χιλιάδων υπηκόων του, όμως αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα τη νομιμότητα του βασιλιά. Από την άλλη, ένας ιδιωτικός χώρος, όπου ισχύει αυτή η μη πραγματοποιήσιμη προτροπή του να αγαπάς τον πλησίον σου, όποιος κι αν είναι αυτός, περισσότερο από τον εαυτό σου. Ασφαλώς, μετά τη θέσμισή του, ο χριστιανισμός απέκτησε εξαιρετική πνευματική ευρύτητα, οικειοποιούμενος μεγάλο τμήμα της αρχαίας φιλοσοφίας και των μεθόδων της, οπότε τα προβλήματα εμφανίζονται πιο επεξεργασμένα, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών και ενεργοποιείται μια ολόκληρη σοφιστεία. Όλα αυτά τα βρίσκουμε, από κάποια στιγμή και μετά, στους Πατέρες της Εκκλησίας και στη συνέχεια στους θεολόγους του Μεσαίωνα. Και τα επιχειρήματα εξακοντίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις: για να καταδικάσουν το φόνο του βασιλιά ή για να τον δικαιολογήσουν ή και τα δύο... επειδή έχει επανεισαχθεί στον δημόσιο χώρο κάτι σαν θείο φυσικό δίκαιο, που ο μονάρχης είναι παρά ταύτα υποχρεωμένος να σεβαστεί. Δεν επιτυγχάνεται όμως ποτέ μια συμφωνία, ένα μονοσήμαντο δόγμα. Παραμένει σε τελευταία ανάλυση αυτή η διπλοπροσωπία της θέσμισης, ανάμεσα σε μια πολιτική, που προέρχεται από την απλή πραγματικότητα και σε μια ηθική, που περιορίζεται στον ιδιωτικό βίο των ανθρώπων. Όμως, το σημαντικό -αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος, που επέμεινα σε αυτή την παρέκβαση- είναι, ότι δεν υπάρχουν στον αρχαίο ελληνικό κόσμο η διπλοπροσωπία, το ενσωματωμένο ψέμα στην πραγματική λειτουργία της κοινωνίας και στην παράσταση, που φτιάχνει η ίδια για τον εαυτό της και η οποία εξακολουθεί να υφίσταται από το Μεσαίωνα μέχρι τον σύγχρονο κόσμο μας. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε, ότι απουσιάζει από όλες τις ιστορικές κοινωνίες, με εξαίρεση τις μονοθεϊστικές. Οι ασιάτες δεσπότες δεν θα πουν κάτι και θα κάνουν κάτι άλλο. Στην Ελλάδα, στη Ρώμη, δεν θα πουν, ότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι ίσα για να επικυρώσουν στη συνέχεια τις υπάρχουσες ιεραρχίες. Δεν θα ισχυριστούν, ότι η δικαιοσύνη οφείλει, να προέχει στις σχέσεις μεταξύ πόλεων, θα πουν ότι αυτό που υπερισχύει στις σχέσεις μεταξύ πόλεων, αν δεν είναι ίσες, είναι η βία. Δεν θα βρούμε όμως αυτές τις εξωφρενικές καταστάσεις, στις οποίες έχουμε από τη μια μεριά ένα διεθνές δίκαιο, που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει τη δικαιοσύνη στις σχέσεις μεταξύ Κρατών και από την άλλη παρεμβάσεις στη Νικαράγουα, στα νησιά Φόκλαντ, στο Αφγανιστάν κ.α., καταστάσεις στις οποίες το δίκαιο δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Εφιστώ την προσοχή σας σε αυτό το κεφαλαιώδες γεγονός: μία από τις συνθήκες ύπαρξης αυτού, που αποκαλούμε ιδεολογία -με την πραγματική έννοια του όρου και όχι με την έννοια που κολλά παντού, όπως στους αλθουσερικούς ή σε άλλους, που μιλάνε για ιδεολογία των Ελλήνων ή των Παπούα- είναι ακριβώς αυτός ο διχασμός ανάμεσα στο λέγειν και το πράττειν. Μια τέτοια απόσταση ανάμεσα σε απατηλό λόγο και πραγματικότητα της κοινωνικής δράσης έχει σημαντικές προεκτάσεις. Μια πραγματική ηθική μόνο στα εφ’ ημίν, σε ό,τι εξαρτάται από εμάς, μπορεί να αναφέρεται. Και είναι ουσιώδες να αναγνωρίσουμε αυτόν ακριβώς το χώρο της ψυχικής ζωής, που ο άνθρωπος δεν ελέγχει – εξ’ άλλου δεν μπορούμε να δούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση τί θα σήμαινε ο έλεγχος. Μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά, που προέρχεται από τα συναισθήματα, όχι όμως τα ίδια τα συναισθήματα. Κατά συνέπεια, κάθε ηθική προτροπή απευθυνόμενη στα συναισθήματα είναι παράλογη. Ακόμη μεγαλύτερος παραλογισμός είναι η προσπάθεια επιβολής αδύνατων ή αντιφατικών συναισθημάτων. Όποιος αγαπά όλο τον κόσμο φυσικά δεν αγαπά κανένα. Και όποιος αγαπά αυτό που μισεί δεν μισεί τίποτα - αλλά όποιος δεν μισεί τίποτα δεν επενδύει τίποτα συναισθηματικά. Πράγμα, που οριακά είναι δυνατό, αλλά αποτελεί εξ ορισμού αποκλειστικότητα ορισμένων ατόμων, χριστιανών αναχωρητών στην έρημο ή οπαδών του βουδισμού. Και η ύπαρξη αυτών των περιθωριακών ατόμων, ερημιτών ή αγίων επιτρέπει ταυτόχρονα στην κοινωνία να δικαιολογείται και να ενοχοποιείται δίνοντας στον εαυτό της την απατηλή απόδειξη της δυνατότητας να πραγματωθεί το διακηρυσσόμενο ιδεώδες. Ο άγιος τάδε το καταφέρνει, άρα η ηθική μας δεν είναι παράλογη· εμείς όμως δεν έχουμε το απαιτούμενο ανάστημα, πρέπει επομένως να εξιλασθούμε, να γονυπετήσουμε, να συνεισφέρουμε στους εράνους για την ανοικοδόμηση του ιερού ναού κ.λπ. - και ταυτόχρονα, αναμφίβολα, να μάθουμε να εξαπατάμε. Ίσως υπήρξε κάποια στιγμή στην ιστορία του χριστιανισμού, που αυτή η διπλοπροσωπία δεν είχε ακόμη εμφανιστεί: Αναφέρομαι στους δύο πρώτους αιώνες της εξάπλωσής του (τον 2ο και τον 3ο μ.Χ. αιώνα) περίοδο, για την οποία έχει κανείς την εντύπωση σε μεγάλο βαθμό, ότι αυτοί οι χριστιανοί είχαν πράγματι παραιτηθεί από την εγκόσμια ζωή και περίμεναν ανά πάσα στιγμή τη Δευτέρα Παρουσία, την επιστροφή του Χριστού επί της γης. Ως εκ τούτου, η επίγεια ζωή -συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της ζωής των πολιτικών θεσμών- έχανε κάθε σημασία, αφού ο Μεσσίας θα εμφανιζόταν από τη μια στιγμή στην άλλη. Υπό αυτές τις συνθήκες, όταν τα άτομα ζουν μια ζωή, που μόνο κατ' όνομα είναι, ζωή, σε απόλυτη ετοιμότητα και με τις αποσκευές ανά χείρας για το ταξίδι στον άλλο κόσμο, είναι δυνατό να φανταστούμε εφαρμογή της χριστιανικής ηθικής που να μην αποτελεί διαρκή διπλοπροσωπία. Από τη στιγμή όμως που οι χριστιανοί εγκαθίστανται μόνιμα στη ζωή της κοινωνίας, και επομένως από τη στιγμή, όπου ο χριστιανισμός αναγνωρίζεται (το 313 μ.Χ., επί Κωνσταντίνου) και στη συνέχεια γίνεται η υποχρεωτική θρησκεία για όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας επί ποινή διώξεων (384, ψήφισμα του Θεοδόσιου), η διπλοπροσωπία βρίσκεται στην καρδιά της χριστιανικής θέσμισης της κοινωνίας και η κατάσταση αυτή προεκτείνεται μέχρι τις μέρες μας με τη διάσταση ανάμεσα σε ένα δικαιολογητικό λόγο και στην πραγματικότητα. Συμπεραίνοντας, ας επανέλθουμε σε δύο στοιχεία της άτυπης θέσμισης της κοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα, δηλαδή τον έλεον και τη φιλίαν. Διαβάστε σχετικά ή ξαναδιαβάστε αυτό το υπέροχο χωρίο των «Ηθικών Νικομαχείων» (Η, 1155a 23-29), όπου ο Αριστοτέλης λέει, ότι πρόκειται για τη σημαντικότερη αρετή, σημαντικότερη ακόμη και από τη δικαιοσύνη, σε βαθμό που οι νομοθέτες δικαίως ασχολούνται περισσότερο με τη φιλία, παρά με τη δικαιοσύνη. Φράση πολύ περίεργη, που θα έπρεπε να αναλυθεί σε βάθος, τόσο σε σχέση με το ιστορικό ανάφορο, το οποίο έχει κατά νου ο Αριστοτέλης, όσο και για την κατανόηση της σημασίας της. Όπως και να 'χει το πράγμα, αντιμετωπίζει αρνητικά το γεγονός, ότι οι τύραννοι δεν συμβιβάζονται με τη φιλία μεταξύ πολιτών και προσθέτει, ότι αν η φιλία βασίλευε παντού στην πόλη, δεν θα υπήρχε ανάγκη δικαιοσύνης, διότι, όπως λέει η παροιμία, «τα πάντα είναι κοινά μεταξύ φίλων» («Ηθικά Νικομάχεια», Η, 1159 b 30). Χαράσσει έτσι ένα είδος προοπτικής - ορίου, ένα ιδεώδες, στο πλαίσιο του οποίου, ιδιαίτερα, το μεγάλο ερώτημα της διανεμητικής δικαιοσύνης (τι πρέπει να δοθεί σε ποιον;) δεν θα ετίθετο καν, δεδομένου, ότι δεν θα υπήρχε κανείς, που θα ήθελε να προστατεύσει τα αγαθά του ούτε θα είχε βλέψεις για τα αγαθά του άλλου, και όπου ακόμη και οι όροι «δικό μου» και «δικό σου» θα είχαν περιπέσει σε αχρησία. Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2012/05/phelia-kai-eleos-kastoriadis.html#ixzz22c6N4mwO σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Με συνολικά 30 βιβλία για το θέμα της πρακτικής και δημοφιλούς ψυχολογίας και με πάνω από 5 εκατομμύρια σε κυκλοφορία μαζί με έναν μεγάλο αριθμό επιστημονικών άρθρων για σημαντικά θέματα στον τομέα της ψυχοθεραπείας και της ψυχολογίας, ο Mikhail Litvak πιστεύεται από πολλούς ότι είναι ένας από τους καλύτερους! Είναι Ρώσος ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας. […]

10+1 σημαιάκια καλωσορίσματος για τη νέα σχολική χρονιάenellys.gr 10+1 σημαιάκια καλωσορίσματος για τη νέα σχολική χρονιά

TweetPin211Share2K2K Shares Απενεργοποιήστε τη λογική σκέψη σας, χαλαρώστε, και προσπαθήστε να απαντήσετε αυτές τις τρεις ερωτήσεις που παίζουν με το υποσυνείδητό σας. Προσπαθήστε να μην σκέφτεστε για πολύ ώρα τις απαντήσεις σας, απλά πείτε ό, τι έρχεται στο μυαλό σας πρώτο. Εάν είναι απαραίτητο, γράψτε τις απαντήσεις σας. Στο τέλος του τεστ, θα μάθετε κάτι σημαντικό για […]

Καταστάσεις έκτακτης ανάγκης – Χρήσιμες πληροφορίες: Είναι βέβαιο πως όλοι οι άνθρωποι θα βρεθούν τουλάχιστον για μία φορά στη ζωή τους σε αντίστοιχη περίπ

Η σπουδαία πρόοδος στην επιστήμη της γενετικής και η αξιοποίηση του DNA από αρχαίους σκελετούς και άλλα δείγματα, οδηγούν και σε άλλα πολύ ενδιαφέροντ

Έχουμε δει ανθρώπους που δεν χάνουν την ψυχραιμία τους ό,τι και αν συμβαίνει γύρω τους;

Για όσους αγαπούν τα παιδιά και τη διδασκαλία..

Η ιγμορίτιδα αντιμετωπίζεται απίστευτα συχνά με τρομερή κατάχρηση αντιβιοτικών. Εδώ μαθαίνετε το σωστό και κυρίως φυσικό χειρισμό του προβλήματος!

Αυτές τις μέρες επιλέξαμε να μιλήσουμε για το σπίτι, γιατί είναι ένα θέμα οικείο στα παιδιά που συνδέεται με την καθημερινή ζωή τους και έχει μεγάλη συναισθηματική αξία. Αγαπημένα πρόσωπα που κατοικούν μέσα σε αυτό, είδη σπιτιών, τα δωμάτια του και τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε αυτά, τα σπίτια παλιά και σήμερα, τα σπίτια στα διάφορα μέρη του κόσμου είναι αυτά που μας απασχόλησαν... Πρώτα απ΄όλα κάναμε ένα ιστόγραμμα, προκειμένου να διερευνηθούν οι προυπάρχουσες γνώσεις των παιιδών. Τα παιδιά διατύπωσαν τα ερωτήματα τους σχετικά με το τι θέλουν να μάθουν!! Έτσι ξεκινήσαμε τη διαπραγμάτευση του θέματος.. Τα παιδιά περιγράφουν τα σπίτια τους και στη συνέχεια τα ζωγραφίζουν.. Παρουσιάζουν την ζωγραφιά τους στην ομάδα, βρίσκουμε ομοιότητες και διαφορές ανάμεσά τους. Διαβάζουμε το ποίημα του Κ.Παλαμά "θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι", συζητάμε σχετικά με το περιεχόμενό του και τα παιδιά δηλώνουν που θα ήθελαν να χτίσουν το σπιτάκι τους.. Μιλούν για τα αγαπημένα πρόσωπα που ζουν μέσα στο σπίτι τους. Ποια είναι και πόσα;;; Φτιάχνουμε κατασκευή.. σπιτάκι με φάκελο αλληλογραφίας και τα μέλη που κατοικούν μέσα σε αυτό με φιγούρες κολλημένες σε γλωσσοπίεστρα. Στο σπίτι αυτό κατοικούν ο μπαμπάς, η μαμά,το κοριτσάκι και ο μικρός αδερφούλης. Τίνος είναι αυτό το σπίτι με τις υπέροχες γλάστρες;;; Μιλήσαμε για τα διάφορα δωμάτια του σπιτιού.. είδαμε και μελετήσαμε πίνακες αναφοράς.. Ο πίνακας είναι από το ιστολόγιο της Τάνιας Μάνεση Κάναμε αντιστοίχιση της λέξης με το σωστό δωμάτιο.. Τι κάνουμε σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού;;;;; Όλα είναι ιδέες των παιδών.... Μελετήστε με προσοχή τις ζωγραφιές που συνοδεύουν το κείμενο!!!! χαχα!!! Με παντομίμα τα παιδιά προσπαθούν να εξηγήσουν στους υπόλοιπους κάτι από αυτά που κάνουμε στα διάφορα δωμάτια του σπιτιού! Συζητάμε για τα αντικείμενα που βρίσκονται σε κάθε ένα από τα δωματια του σπιτιού. Βλέπουμε πίνακες αναφοράς και ονομάζουμε τα αντικείμενα.. Στη συνέχεια κάναμε ταξινομήσεις των αντικειμένων.. σε ποιο δωμάτιο ανήκει το κάθε αντικείμενο;; Τα παιδιά δούλεψαν και ένα σχετικό φύλλο εργασίας.. Παίξαμε το παιχνίδι "πετάει- πετάει" με αντικείμενα του σπιτιού. Όταν ένα αντικείμενο βρίσκεται στο σπίτι σηκώνουμε το χέρι, διαφορετικά δεν το σηκώνουμε καθόλου.. Φτιάξαμε σπίτια από εφημερίδες..... Σειροθετούμε σπίτια ανάλογα με το ύψος τους, από το χαμηλότερο στο ψηλότερο.. Στην παρεούλα με εικόνες σπιτιών.. Σε φύλλο εργασίας, όπου κόβουν, χρωματίζουν και κολλούν τα σπίτια από το χαμηλότερο στο ψηλότερο.. Λύνουμε γρίφους σχετικούς με το σπίτι... Μαθαίνουμε για τα διάφορα είδη σπιτιών... Και δηλώνουμε που μένουμε! Πού μένουν τα περισσότερα παιδιά του ολοήμερου τμήματος του νηπιαγωγείου Παραλίας Οφρυνίου;; Σε πολυκατοικία!!!!!!! Μιλήσαμε για τα σπίτια στα διάφορα μέρη του κόσμου.. Τα σπίτια των Εσκιμώων, των Ινδιάνων, των Αφρικανών και των Κινέζων... Αναζητήσαμε πληροφορίες στο βιβλίο "Μια ζωή σαν τη δική μου" και διαβάσαμε τα σημεία που μας ενδιέφεραν... Κάναμε και το σχετικό φύλλο εργασίας. Είδαμε και συζητήσαμε για τον πίνακα του Κλεέ "το κάστρο και ο ήλιος".... Τι χρησιμοποιεί για να φτιάξει το έργο του αυτός ο ζωγράφος; Φτιάξαμε και εμείς σε ομάδες τα δικά μας "κάστρα με ήλιους" και στη συνέχεια τα ζωγραφίσαμε.. όπως μπορούσε ο καθένας! Αλήθεια, γιατί χρειαζόμαστε το σπίτι μας;;;... Συζητήσαμε για το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να έχουν ένα σπίτι, αλλά και για το πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άστεγοι άνθωποι!!! Είδαμε εικόνες και τα παιδιά πραγματικά προβληματίστηκαν... Πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι;; είναι χαρούμενοι;; γιατί;; τι να σκέφτονται;; Μακάρι μια μέρα όλοι οι άνθρωποι να έχουν το σπίτι τους!!!!!!!!!!!!! Έτσι κλείσαμε το θεματική ενότητα "σπίτι μου, σπιτάκι μου"....... Συντάχθηκε από την Κωνσταντίνου Αναστασία