Ελάτε να δούμε μαζί πως θα κάνουμε μία πολύ νόστιμη πάστα φλώρα για το πρωινό […]
Greek Olive paste (a.k.a Πάστα ελιάς, in Grek) spread on top of toasted bread is a simple appetizer that is full of flavor. Follow my easy recipe and you will have it on your table in 5 minutes!
Παστα Φλώρα Η Πάστα Φλώρα είναι ένας εκπληκτικός συνδυασμός από εύθρυπτο τραγανό κέικ και μυρωδάτη μαρμελάδα που δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο. Χρειάζεται πολύ λίγος χρόνος για να ετοιμάσετε αυτή τη νόστιμη και τρυφερή λιχουδιά. Ένα
Διάβασα ένα άρθρο τις προάλλες για το ποια γλυκά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τον καφέ μας (πρωινό ή απογευματινό, δεν έχει σημασία). Έγραφε πως η πάστα φλώρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα γλυκίσματα που είναι ιδανικά για να παίξουν το ρόλο αυτό. Στην πρώτη θέση βέβαια ήταν τι άλλό? Τα κέικ. Τα αγαπημένα, αφράτα και νόστιμα κέικ. Μετά ακολουθούσαν τα μπισκότα, τα κουλουράκια και τα βουτήματα. Επίσης ένα μικρό κομμάτι τούρτας είναι ιδανικό σε κάποια ειδική περίπτωση και φυσικά τα ελληνικότατα γλυκά του κουταλιού. Γενικά υποστήριζε ότι το τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ είναι ένα μικρό (!) κομμάτι γλυκού, το οποίο πρέπει μάλιστα να το τρώμε αργά και όχι να το καταβροχθίζουμε, για να κρατήσει περισσότερο η απολαυστική εμπειρία και να μας αφήσει με την ανάμνησή του κι όχι με το αίσθημα του κορεσμού. Κι όλα αυτά δεν τα έλεγε ένας τυχάρπαστος δημοσιογράφος που του ανατέθηκε η δουλειά να γράψει ένα άρθρο και κοιτάζει πως να στριμώξει 200 λέξεις μέσα σ΄ ένα κείμενο, αλλά ο Στέλιος Παρλιάρος. Ένας άνθρωπος που έχει φάει τη ζωή του με το κουτάλι (του γλυκού!), σπουδάζοντας και μελετώντας το αντικείμενο αυτό. Τα γλυκά! Αυτά σκεφτόμουν, την ώρα που έφτιαχνα την πάστα φλώρα και αυτά ακριβώς επιβεβαίωσα μέσα μου την ώρα που την απολάμβανα με τον απογευματινό καφέ τις προάλλες. Πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος αυτός και πόσο ταιριάζει αυτό το γλυκό με ένα ρόφημα σαν τον καφέ ή το τσάι. Η τάρτα αυτή, με την εύθρυπτη, βουτυράτη ζύμη και την ελαφριά επικάλυψη από μαρμελάδα βερίκοκο, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμαστε για να ανακαλέσουμε αναμνήσεις από το καλοκαίρι που έφυγε. Επίσης είναι μια συνταγή που μας δίνει τη δυνατότητα να καταναλώσουμε τους τόνους μαρμελάδας που υποθέτω ότι όλοι φτιάξαμε. Και τέλος να ξεφύγουμε λίγο από το κλασικό ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα. Την φτιάχνω πάντα με σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο και ειλικρινά δεν μπορώ να την φανταστώ με καμία άλλη αν και θεωρητικά η πάστα φλώρα φτιάχνεται με οποιαδήποτε μαρμελάδα έχουμε. Όμως η οξύτητα της κίτρινης αυτής μαρμελάδας ταιριάζει τόσο πολύ με την μπισκοτένια βάση της, που νομίζω ότι οποιαδήποτε, με κόκκινα φρούτα όπως η φράουλα, κι αν έμπαινε στη θέση της, θα με λίγωνε. Κι επιπροσθέτως, η πάστα φλώρα σε αυτήν την κλασική της μορφή, μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Αυτός και μόνον ο λόγος αρκεί για να την φτιάχνω έτσι ακριβώς όπως την έφτιαχνε κι αυτή. Καλημέρα!!!!!! ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ Υλικά: 1) 230 γραμμάρια βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 2) 60 γραμμάρια ζάχαρη κρυσταλλική 3) 2 κρόκους αυγού 4) 2 κουταλιές σούπας κονιάκ 5) 1 λεμόνι το ξύσμα του 6) 1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ 7) 400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 8) 350 γραμμάρια μαρμελάδα βερίκοκο Μέθοδος: Για την πάστα φλώρα χρειαζόμαστε ένα ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αποσπώμενο πάτο ώστε η τάρτα να ξεφορμάρεται εύκολα. Ωστόσο αν δεν διαθέτουμε ταψί με αποσπώμενο πάτο σε αυτή τη διάσταση μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα τσέρκι το οποίο τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα, όπως έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση. Βουτυρώνουμε το ταψί μας ή το τσέρκι και την λαδόκολλα (αν δεν έχουμε ταψί) και το αφήνουμε στην άκρη. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρίσουν. Τα χτυπάμε περίπου 5 λεπτά. Κατόπιν ρίχνουμε ένα ένα τα κροκάδια, χτυπώντας ταυτόχρονα το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το κονιάκ και το ξύσμα λεμονιού. Μόλις ενσωματωθούν όλα τα υλικά στο μίγμα του βουτύρου, σταματάμε το χτύπημα. Προσθέτουμε τώρα το αλεύρι το οποίο το έχουμε ανακατέψει με το μπέικιν πάουντερ και με τα δάχτυλά μας απαλά, αρχίζουμε να ζυμώνουμε το ζυμάρι της τάρτας. Η ζύμη που προκύπτει έχει βάρος 750 γραμμάρια. Από αυτά, ξεχωρίζουμε τα 250 γραμμάρια (δηλαδή το 1/3 της συνολικής ποσότητας). Σχηματίζουμε σε μπάλα το μικρό αυτό μέρος της ζύμης και το κλείνουμε σε διάφανη μεμβράνη. Το τοποθετούμε στο ψυγείο για μια ώρα. Τα υπόλοιπα 500 γραμμάρια που μας απέμειναν (δηλαδή τα 2/3 της ζύμης), την στρώνουμε απλώνοντάς την με τα δάχτυλά μας, στον πάτο του ταψιού, φροντίζοντας να την σηκώσουμε και στα τοιχώματα, περίπου 1 εκατοστό ύψος. Έτσι δεν θα τρέξει η μαρμελάδα όταν την απλώσουμε. Επίσης προσέχουμε να είναι ομοιόμορφα απλωμένη η ζύμη και να μην είναι κατά τόπους πιο παχιά η στρώση ή πιο λεπτή αντίστοιχα. Μόλις στρώσουμε τη ζύμη στο ταψί, το τοποθετούμε και αυτό στο ψυγείο για μια ώρα! Κατόπιν, μόλις περάσει η μια ώρα, βγάζουμε το ταψί από το ψυγείο και απλώνουμε πάνω στη ζύμη, όλη την ποσότητα της μαρμελάδας που απαιτεί η συνταγή. Παίρνουμε το υπόλοιπο 1/3 της ζύμης που έχουμε σχηματίσει σε μπάλα και κόβουμε, μικρά κομμάτια ζύμης, τα οποία πλάθουμε σε κορδόνια, πάχους περίπου 1ός εκατοστού, πάνω στον πάγκο εργασίας μας. Χρειαζόμαστε περίπου 14 κορδόνια 7 για να τα τοποθετήσουμε κάθετα και άλλα 7 για να τα τοποθετήσουμε οριζόντια, δημιουργώντας έτσι μικρά τετράγωνα. Τέλος με την υπόλοιπη ζύμη (γιατί δεν θα την καταναλώσουμε όλη στα κορδόνια), σχηματίζουμε ένα μακρύτερο κορδόνι το οποίο θα το βάλουμε περιμετρικά της τάρτας, πάνω στα τοιχώματα που ήδη έχουμε φτιάξει κατά το στρώσιμο του ζυμαριού στο ταψί. Επειδή όμως είναι αδύνατο να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο κορδόνι όσο η περίμετρος της τάρτας χωρίς αυτό να σπάσει, φτιάχνουμε μικρότερα τα οποία τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο πάνω στα τοιχώματα, κολλώντας τα έτσι μεταξύ τους. Άλλωστε όταν η πάστα φλώρα θα ψηθεί δεν θα φαίνονται οι ενώσεις γιατί θα φουσκώσει ελαφρά η ζύμη και θα κολλήσουν το ένα με το άλλο. Μόλις ετοιμάσουμε την τάρτα την τοποθετούμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο χαμηλότερο ράφι της κουζίνας μας και την ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 170 βαθμούς στις αντιστάσεις ή μέχρι να την δούμε να ροδίζει ελαφρά και να αποκτά ένα όμορφο χρυσό χρώμα. Όταν είναι έτοιμη, την βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει απόλυτα μέσα στο ταψί της κι έπειτα την ξεφορμάρουμε. Προσοχή όμως, αν την ξεφορμάρουμε ζεστή ή χλιαρή, τότε θα σπάσει. Είναι αναγκαίο να κρυώσει εντελώς. Διατηρείται εκτός ψυγείου, σκεπασμένη, για περίπου 3 μέρες και κατόπιν μπορούμε να την βάλουμε στο ψυγείο για άλλες 2 μέρες περίπου. Καλή επιτυχία!!
Φτιάξε σε 15 μόνο λεπτά πάστα ελιάς, το πιο εύκολο και υγιεινό ντιπ να βουτήξεις το φρέσκο ψωμάκι ή το κριτσίνι σου. Όλοι πέφτουν πάνω της, όταν την προσφέρουν για ορεκτικό στα εστιατόρια μέχρι να ετοιμαστεί η σαλάτα και το φαγητό.Είναι όμως τόσο εύκολη που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας στο σπίτι και να καταπολεμήσουμε μια λιγούρα της στιγμής ή να προσφέρουμε όταν έρθουν φίλοι σπίτι μαζί με τυράκι και κρακεράκια.
Η Εκτέλεση είναι από Κατερίνα Λάμπρου – “ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ”. ΥΛΙΚΑ: 1/2 ποτήρι καλαμποκέλαιο […]
Η πάστα φλώρα δεν είναι μόνο γλυκιά. Ακόμα και αλμυρή με μια ωραία, καλοφτιαγμένη γέμιση θα κερδίσει τις καρδιές και... τους ουρανίσκους σας.
Πάστα Φλώρα από την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου. Εύκολη συνταγή για φανταστική και αφράτη πάστα φλώρα. Φτιάξτε τη με τη μαρμελάδα που αγαπάτε!
Δοκιμάσαμε διαφορετικές θερμοκρασίες και χρόνους ψησίματος για να βρούμε την καλύτερη συνταγή για ψητό σκόρδο στο φούρνο! Βάλτε το στις συνταγές σας για έξτρα γεύση!
Πάστα με πιπεριές Φλωρίνης σε βάζο από την Αργυρώ. Απολαύστε τη σκέτη με το ψωμί σας, ή βάλτε τη μέσα στις σάλτσες σας και στα φαγητά σας.
Η μεγαλύτερη ομάδα Μαγειρικής - Γράψε κι εσύ την δική σου συνταγή
Μια βουτυράτη πάστα φλόρα στη γλυκιά ή αλμυρή εκδοχή της είναι πάντα ευπρόσδεκτη στο τραπέζι και ταιριάζει σε κάθε περίσταση. Τη φτιάχνουμε λοιπόν με μια ωραία γέμιση με σπανάκι και τυριά και δεν θα μείνει μπουκιά!
Οι ελιές, πράσινες και μαύρες, γίνονται φοβερά αλείμματα για το ψωμί και όχι μόνο.
Διάβασα ένα άρθρο τις προάλλες για το ποια γλυκά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τον καφέ μας (πρωινό ή απογευματινό, δεν έχει σημασία). Έγραφε πως η πάστα φλώρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα γλυκίσματα που είναι ιδανικά για να παίξουν το ρόλο αυτό. Στην πρώτη θέση βέβαια ήταν τι άλλό? Τα κέικ. Τα αγαπημένα, αφράτα και νόστιμα κέικ. Μετά ακολουθούσαν τα μπισκότα, τα κουλουράκια και τα βουτήματα. Επίσης ένα μικρό κομμάτι τούρτας είναι ιδανικό σε κάποια ειδική περίπτωση και φυσικά τα ελληνικότατα γλυκά του κουταλιού. Γενικά υποστήριζε ότι το τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ είναι ένα μικρό (!) κομμάτι γλυκού, το οποίο πρέπει μάλιστα να το τρώμε αργά και όχι να το καταβροχθίζουμε, για να κρατήσει περισσότερο η απολαυστική εμπειρία και να μας αφήσει με την ανάμνησή του κι όχι με το αίσθημα του κορεσμού. Κι όλα αυτά δεν τα έλεγε ένας τυχάρπαστος δημοσιογράφος που του ανατέθηκε η δουλειά να γράψει ένα άρθρο και κοιτάζει πως να στριμώξει 200 λέξεις μέσα σ΄ ένα κείμενο, αλλά ο Στέλιος Παρλιάρος. Ένας άνθρωπος που έχει φάει τη ζωή του με το κουτάλι (του γλυκού!), σπουδάζοντας και μελετώντας το αντικείμενο αυτό. Τα γλυκά! Αυτά σκεφτόμουν, την ώρα που έφτιαχνα την πάστα φλώρα και αυτά ακριβώς επιβεβαίωσα μέσα μου την ώρα που την απολάμβανα με τον απογευματινό καφέ τις προάλλες. Πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος αυτός και πόσο ταιριάζει αυτό το γλυκό με ένα ρόφημα σαν τον καφέ ή το τσάι. Η τάρτα αυτή, με την εύθρυπτη, βουτυράτη ζύμη και την ελαφριά επικάλυψη από μαρμελάδα βερίκοκο, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμαστε για να ανακαλέσουμε αναμνήσεις από το καλοκαίρι που έφυγε. Επίσης είναι μια συνταγή που μας δίνει τη δυνατότητα να καταναλώσουμε τους τόνους μαρμελάδας που υποθέτω ότι όλοι φτιάξαμε. Και τέλος να ξεφύγουμε λίγο από το κλασικό ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα. Την φτιάχνω πάντα με σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο και ειλικρινά δεν μπορώ να την φανταστώ με καμία άλλη αν και θεωρητικά η πάστα φλώρα φτιάχνεται με οποιαδήποτε μαρμελάδα έχουμε. Όμως η οξύτητα της κίτρινης αυτής μαρμελάδας ταιριάζει τόσο πολύ με την μπισκοτένια βάση της, που νομίζω ότι οποιαδήποτε, με κόκκινα φρούτα όπως η φράουλα, κι αν έμπαινε στη θέση της, θα με λίγωνε. Κι επιπροσθέτως, η πάστα φλώρα σε αυτήν την κλασική της μορφή, μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Αυτός και μόνον ο λόγος αρκεί για να την φτιάχνω έτσι ακριβώς όπως την έφτιαχνε κι αυτή. Καλημέρα!!!!!! ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ Υλικά: 1) 230 γραμμάρια βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 2) 60 γραμμάρια ζάχαρη κρυσταλλική 3) 2 κρόκους αυγού 4) 2 κουταλιές σούπας κονιάκ 5) 1 λεμόνι το ξύσμα του 6) 1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ 7) 400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 8) 350 γραμμάρια μαρμελάδα βερίκοκο Μέθοδος: Για την πάστα φλώρα χρειαζόμαστε ένα ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αποσπώμενο πάτο ώστε η τάρτα να ξεφορμάρεται εύκολα. Ωστόσο αν δεν διαθέτουμε ταψί με αποσπώμενο πάτο σε αυτή τη διάσταση μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα τσέρκι το οποίο τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα, όπως έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση. Βουτυρώνουμε το ταψί μας ή το τσέρκι και την λαδόκολλα (αν δεν έχουμε ταψί) και το αφήνουμε στην άκρη. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρίσουν. Τα χτυπάμε περίπου 5 λεπτά. Κατόπιν ρίχνουμε ένα ένα τα κροκάδια, χτυπώντας ταυτόχρονα το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το κονιάκ και το ξύσμα λεμονιού. Μόλις ενσωματωθούν όλα τα υλικά στο μίγμα του βουτύρου, σταματάμε το χτύπημα. Προσθέτουμε τώρα το αλεύρι το οποίο το έχουμε ανακατέψει με το μπέικιν πάουντερ και με τα δάχτυλά μας απαλά, αρχίζουμε να ζυμώνουμε το ζυμάρι της τάρτας. Η ζύμη που προκύπτει έχει βάρος 750 γραμμάρια. Από αυτά, ξεχωρίζουμε τα 250 γραμμάρια (δηλαδή το 1/3 της συνολικής ποσότητας). Σχηματίζουμε σε μπάλα το μικρό αυτό μέρος της ζύμης και το κλείνουμε σε διάφανη μεμβράνη. Το τοποθετούμε στο ψυγείο για μια ώρα. Τα υπόλοιπα 500 γραμμάρια που μας απέμειναν (δηλαδή τα 2/3 της ζύμης), την στρώνουμε απλώνοντάς την με τα δάχτυλά μας, στον πάτο του ταψιού, φροντίζοντας να την σηκώσουμε και στα τοιχώματα, περίπου 1 εκατοστό ύψος. Έτσι δεν θα τρέξει η μαρμελάδα όταν την απλώσουμε. Επίσης προσέχουμε να είναι ομοιόμορφα απλωμένη η ζύμη και να μην είναι κατά τόπους πιο παχιά η στρώση ή πιο λεπτή αντίστοιχα. Μόλις στρώσουμε τη ζύμη στο ταψί, το τοποθετούμε και αυτό στο ψυγείο για μια ώρα! Κατόπιν, μόλις περάσει η μια ώρα, βγάζουμε το ταψί από το ψυγείο και απλώνουμε πάνω στη ζύμη, όλη την ποσότητα της μαρμελάδας που απαιτεί η συνταγή. Παίρνουμε το υπόλοιπο 1/3 της ζύμης που έχουμε σχηματίσει σε μπάλα και κόβουμε, μικρά κομμάτια ζύμης, τα οποία πλάθουμε σε κορδόνια, πάχους περίπου 1ός εκατοστού, πάνω στον πάγκο εργασίας μας. Χρειαζόμαστε περίπου 14 κορδόνια 7 για να τα τοποθετήσουμε κάθετα και άλλα 7 για να τα τοποθετήσουμε οριζόντια, δημιουργώντας έτσι μικρά τετράγωνα. Τέλος με την υπόλοιπη ζύμη (γιατί δεν θα την καταναλώσουμε όλη στα κορδόνια), σχηματίζουμε ένα μακρύτερο κορδόνι το οποίο θα το βάλουμε περιμετρικά της τάρτας, πάνω στα τοιχώματα που ήδη έχουμε φτιάξει κατά το στρώσιμο του ζυμαριού στο ταψί. Επειδή όμως είναι αδύνατο να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο κορδόνι όσο η περίμετρος της τάρτας χωρίς αυτό να σπάσει, φτιάχνουμε μικρότερα τα οποία τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο πάνω στα τοιχώματα, κολλώντας τα έτσι μεταξύ τους. Άλλωστε όταν η πάστα φλώρα θα ψηθεί δεν θα φαίνονται οι ενώσεις γιατί θα φουσκώσει ελαφρά η ζύμη και θα κολλήσουν το ένα με το άλλο. Μόλις ετοιμάσουμε την τάρτα την τοποθετούμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο χαμηλότερο ράφι της κουζίνας μας και την ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 170 βαθμούς στις αντιστάσεις ή μέχρι να την δούμε να ροδίζει ελαφρά και να αποκτά ένα όμορφο χρυσό χρώμα. Όταν είναι έτοιμη, την βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει απόλυτα μέσα στο ταψί της κι έπειτα την ξεφορμάρουμε. Προσοχή όμως, αν την ξεφορμάρουμε ζεστή ή χλιαρή, τότε θα σπάσει. Είναι αναγκαίο να κρυώσει εντελώς. Διατηρείται εκτός ψυγείου, σκεπασμένη, για περίπου 3 μέρες και κατόπιν μπορούμε να την βάλουμε στο ψυγείο για άλλες 2 μέρες περίπου. Καλή επιτυχία!!
Ένα από τα βασικότερα υλικά της ελληνικής κουζίνας, ήταν πάντοτε οι ντομάτες. Άφθονες το καλοκαίρι στους λαχανόκηπους των σπιτιών, έμπαιναν...
Εύκολες και δοκιμασμένες γλυκές και αλμυρές συνταγές από την Μάνα του λόχου
Ψάχνεις μια εύκολη και γρήγορη συνταγή για να φτιάξεις τη δική σου σπιτική πάστα ελιάς; Εδώ,θα βρεις δυο εκδοχές την κλασσική και την πικάντικη συνταγή.
Πάστα φλώρα φράουλα από την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου | Μια υπέροχη γλυκιά συνταγή για να απογειώσετε τη μαρμελάδα φράουλα. Φτιάξτε την όλοι, είναι τέλεια!
Όχι μόνο νόστιμη, αλλά και πολλών χρήσεων. Μαρινάρουμε, κάνουμε «μασάζ» στην πρώτη ύλη με την πάστα αυτή ή απλά την προσθέτουμε σαν υλικό σε μια συνταγή, για να γίνει σούπερ γευστική. Ό,τι κι αν διαλέξουμε, το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.
Διάβασα ένα άρθρο τις προάλλες για το ποια γλυκά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τον καφέ μας (πρωινό ή απογευματινό, δεν έχει σημασία). Έγραφε πως η πάστα φλώρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα γλυκίσματα που είναι ιδανικά για να παίξουν το ρόλο αυτό. Στην πρώτη θέση βέβαια ήταν τι άλλό? Τα κέικ. Τα αγαπημένα, αφράτα και νόστιμα κέικ. Μετά ακολουθούσαν τα μπισκότα, τα κουλουράκια και τα βουτήματα. Επίσης ένα μικρό κομμάτι τούρτας είναι ιδανικό σε κάποια ειδική περίπτωση και φυσικά τα ελληνικότατα γλυκά του κουταλιού. Γενικά υποστήριζε ότι το τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ είναι ένα μικρό (!) κομμάτι γλυκού, το οποίο πρέπει μάλιστα να το τρώμε αργά και όχι να το καταβροχθίζουμε, για να κρατήσει περισσότερο η απολαυστική εμπειρία και να μας αφήσει με την ανάμνησή του κι όχι με το αίσθημα του κορεσμού. Κι όλα αυτά δεν τα έλεγε ένας τυχάρπαστος δημοσιογράφος που του ανατέθηκε η δουλειά να γράψει ένα άρθρο και κοιτάζει πως να στριμώξει 200 λέξεις μέσα σ΄ ένα κείμενο, αλλά ο Στέλιος Παρλιάρος. Ένας άνθρωπος που έχει φάει τη ζωή του με το κουτάλι (του γλυκού!), σπουδάζοντας και μελετώντας το αντικείμενο αυτό. Τα γλυκά! Αυτά σκεφτόμουν, την ώρα που έφτιαχνα την πάστα φλώρα και αυτά ακριβώς επιβεβαίωσα μέσα μου την ώρα που την απολάμβανα με τον απογευματινό καφέ τις προάλλες. Πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος αυτός και πόσο ταιριάζει αυτό το γλυκό με ένα ρόφημα σαν τον καφέ ή το τσάι. Η τάρτα αυτή, με την εύθρυπτη, βουτυράτη ζύμη και την ελαφριά επικάλυψη από μαρμελάδα βερίκοκο, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμαστε για να ανακαλέσουμε αναμνήσεις από το καλοκαίρι που έφυγε. Επίσης είναι μια συνταγή που μας δίνει τη δυνατότητα να καταναλώσουμε τους τόνους μαρμελάδας που υποθέτω ότι όλοι φτιάξαμε. Και τέλος να ξεφύγουμε λίγο από το κλασικό ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα. Την φτιάχνω πάντα με σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο και ειλικρινά δεν μπορώ να την φανταστώ με καμία άλλη αν και θεωρητικά η πάστα φλώρα φτιάχνεται με οποιαδήποτε μαρμελάδα έχουμε. Όμως η οξύτητα της κίτρινης αυτής μαρμελάδας ταιριάζει τόσο πολύ με την μπισκοτένια βάση της, που νομίζω ότι οποιαδήποτε, με κόκκινα φρούτα όπως η φράουλα, κι αν έμπαινε στη θέση της, θα με λίγωνε. Κι επιπροσθέτως, η πάστα φλώρα σε αυτήν την κλασική της μορφή, μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Αυτός και μόνον ο λόγος αρκεί για να την φτιάχνω έτσι ακριβώς όπως την έφτιαχνε κι αυτή. Καλημέρα!!!!!! ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ Υλικά: 1) 230 γραμμάρια βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 2) 60 γραμμάρια ζάχαρη κρυσταλλική 3) 2 κρόκους αυγού 4) 2 κουταλιές σούπας κονιάκ 5) 1 λεμόνι το ξύσμα του 6) 1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ 7) 400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 8) 350 γραμμάρια μαρμελάδα βερίκοκο Μέθοδος: Για την πάστα φλώρα χρειαζόμαστε ένα ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αποσπώμενο πάτο ώστε η τάρτα να ξεφορμάρεται εύκολα. Ωστόσο αν δεν διαθέτουμε ταψί με αποσπώμενο πάτο σε αυτή τη διάσταση μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα τσέρκι το οποίο τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα, όπως έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση. Βουτυρώνουμε το ταψί μας ή το τσέρκι και την λαδόκολλα (αν δεν έχουμε ταψί) και το αφήνουμε στην άκρη. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρίσουν. Τα χτυπάμε περίπου 5 λεπτά. Κατόπιν ρίχνουμε ένα ένα τα κροκάδια, χτυπώντας ταυτόχρονα το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το κονιάκ και το ξύσμα λεμονιού. Μόλις ενσωματωθούν όλα τα υλικά στο μίγμα του βουτύρου, σταματάμε το χτύπημα. Προσθέτουμε τώρα το αλεύρι το οποίο το έχουμε ανακατέψει με το μπέικιν πάουντερ και με τα δάχτυλά μας απαλά, αρχίζουμε να ζυμώνουμε το ζυμάρι της τάρτας. Η ζύμη που προκύπτει έχει βάρος 750 γραμμάρια. Από αυτά, ξεχωρίζουμε τα 250 γραμμάρια (δηλαδή το 1/3 της συνολικής ποσότητας). Σχηματίζουμε σε μπάλα το μικρό αυτό μέρος της ζύμης και το κλείνουμε σε διάφανη μεμβράνη. Το τοποθετούμε στο ψυγείο για μια ώρα. Τα υπόλοιπα 500 γραμμάρια που μας απέμειναν (δηλαδή τα 2/3 της ζύμης), την στρώνουμε απλώνοντάς την με τα δάχτυλά μας, στον πάτο του ταψιού, φροντίζοντας να την σηκώσουμε και στα τοιχώματα, περίπου 1 εκατοστό ύψος. Έτσι δεν θα τρέξει η μαρμελάδα όταν την απλώσουμε. Επίσης προσέχουμε να είναι ομοιόμορφα απλωμένη η ζύμη και να μην είναι κατά τόπους πιο παχιά η στρώση ή πιο λεπτή αντίστοιχα. Μόλις στρώσουμε τη ζύμη στο ταψί, το τοποθετούμε και αυτό στο ψυγείο για μια ώρα! Κατόπιν, μόλις περάσει η μια ώρα, βγάζουμε το ταψί από το ψυγείο και απλώνουμε πάνω στη ζύμη, όλη την ποσότητα της μαρμελάδας που απαιτεί η συνταγή. Παίρνουμε το υπόλοιπο 1/3 της ζύμης που έχουμε σχηματίσει σε μπάλα και κόβουμε, μικρά κομμάτια ζύμης, τα οποία πλάθουμε σε κορδόνια, πάχους περίπου 1ός εκατοστού, πάνω στον πάγκο εργασίας μας. Χρειαζόμαστε περίπου 14 κορδόνια 7 για να τα τοποθετήσουμε κάθετα και άλλα 7 για να τα τοποθετήσουμε οριζόντια, δημιουργώντας έτσι μικρά τετράγωνα. Τέλος με την υπόλοιπη ζύμη (γιατί δεν θα την καταναλώσουμε όλη στα κορδόνια), σχηματίζουμε ένα μακρύτερο κορδόνι το οποίο θα το βάλουμε περιμετρικά της τάρτας, πάνω στα τοιχώματα που ήδη έχουμε φτιάξει κατά το στρώσιμο του ζυμαριού στο ταψί. Επειδή όμως είναι αδύνατο να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο κορδόνι όσο η περίμετρος της τάρτας χωρίς αυτό να σπάσει, φτιάχνουμε μικρότερα τα οποία τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο πάνω στα τοιχώματα, κολλώντας τα έτσι μεταξύ τους. Άλλωστε όταν η πάστα φλώρα θα ψηθεί δεν θα φαίνονται οι ενώσεις γιατί θα φουσκώσει ελαφρά η ζύμη και θα κολλήσουν το ένα με το άλλο. Μόλις ετοιμάσουμε την τάρτα την τοποθετούμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο χαμηλότερο ράφι της κουζίνας μας και την ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 170 βαθμούς στις αντιστάσεις ή μέχρι να την δούμε να ροδίζει ελαφρά και να αποκτά ένα όμορφο χρυσό χρώμα. Όταν είναι έτοιμη, την βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει απόλυτα μέσα στο ταψί της κι έπειτα την ξεφορμάρουμε. Προσοχή όμως, αν την ξεφορμάρουμε ζεστή ή χλιαρή, τότε θα σπάσει. Είναι αναγκαίο να κρυώσει εντελώς. Διατηρείται εκτός ψυγείου, σκεπασμένη, για περίπου 3 μέρες και κατόπιν μπορούμε να την βάλουμε στο ψυγείο για άλλες 2 μέρες περίπου. Καλή επιτυχία!!
Μια πάστα με έντονο χαρακτήρα που ταιριάζει υπέροχα με ψητά κρέατα και πουλερικά.
Έχετε φασόλια γίγαντες Πρεσπών; Ο Χριστόφορος Πέσκιας προτείνει: αντί για πλακί φτιάξτε τα χούμους και συνοδέψτε με πάστα από πιπεριές Φλωρίνης!
Pasta Flora Συστατικά 250 γραμμάρια βούτυρο, μαλακό 125 γρ ζάχαρη άχνη 1 πρέζα αλάτι 2 αυγά + 1 αυγό για την επαλλειψη 1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας 500 γρ. Αλεύρι για όλες τις χρήσεις 3 γρ. μπεικιν παουντερ 400 γρ μαρμελάδα βερίκοκου Οδηγίες 1 Ανακατέψτε
Η πάστα χαρίσα είναι μαροκινής προέλευσης
Από τη Βόρεια Ευρώπη μέχρι την Άπω Ανατολή, και από αρχαιοτάτων χρόνων, φτιάχνουν κάποιου είδους λάχανο τουρσί. Εμείς σας δίνουμε τη διάσημη κορεάτικη βερσιόν της.
Πάστα Φλώρα από την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου. Εύκολη συνταγή για φανταστική και αφράτη πάστα φλώρα. Φτιάξτε τη με τη μαρμελάδα που αγαπάτε!
Διάβασα ένα άρθρο τις προάλλες για το ποια γλυκά είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τον καφέ μας (πρωινό ή απογευματινό, δεν έχει σημασία). Έγραφε πως η πάστα φλώρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα γλυκίσματα που είναι ιδανικά για να παίξουν το ρόλο αυτό. Στην πρώτη θέση βέβαια ήταν τι άλλό? Τα κέικ. Τα αγαπημένα, αφράτα και νόστιμα κέικ. Μετά ακολουθούσαν τα μπισκότα, τα κουλουράκια και τα βουτήματα. Επίσης ένα μικρό κομμάτι τούρτας είναι ιδανικό σε κάποια ειδική περίπτωση και φυσικά τα ελληνικότατα γλυκά του κουταλιού. Γενικά υποστήριζε ότι το τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ είναι ένα μικρό (!) κομμάτι γλυκού, το οποίο πρέπει μάλιστα να το τρώμε αργά και όχι να το καταβροχθίζουμε, για να κρατήσει περισσότερο η απολαυστική εμπειρία και να μας αφήσει με την ανάμνησή του κι όχι με το αίσθημα του κορεσμού. Κι όλα αυτά δεν τα έλεγε ένας τυχάρπαστος δημοσιογράφος που του ανατέθηκε η δουλειά να γράψει ένα άρθρο και κοιτάζει πως να στριμώξει 200 λέξεις μέσα σ΄ ένα κείμενο, αλλά ο Στέλιος Παρλιάρος. Ένας άνθρωπος που έχει φάει τη ζωή του με το κουτάλι (του γλυκού!), σπουδάζοντας και μελετώντας το αντικείμενο αυτό. Τα γλυκά! Αυτά σκεφτόμουν, την ώρα που έφτιαχνα την πάστα φλώρα και αυτά ακριβώς επιβεβαίωσα μέσα μου την ώρα που την απολάμβανα με τον απογευματινό καφέ τις προάλλες. Πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος αυτός και πόσο ταιριάζει αυτό το γλυκό με ένα ρόφημα σαν τον καφέ ή το τσάι. Η τάρτα αυτή, με την εύθρυπτη, βουτυράτη ζύμη και την ελαφριά επικάλυψη από μαρμελάδα βερίκοκο, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμαστε για να ανακαλέσουμε αναμνήσεις από το καλοκαίρι που έφυγε. Επίσης είναι μια συνταγή που μας δίνει τη δυνατότητα να καταναλώσουμε τους τόνους μαρμελάδας που υποθέτω ότι όλοι φτιάξαμε. Και τέλος να ξεφύγουμε λίγο από το κλασικό ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα. Την φτιάχνω πάντα με σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο και ειλικρινά δεν μπορώ να την φανταστώ με καμία άλλη αν και θεωρητικά η πάστα φλώρα φτιάχνεται με οποιαδήποτε μαρμελάδα έχουμε. Όμως η οξύτητα της κίτρινης αυτής μαρμελάδας ταιριάζει τόσο πολύ με την μπισκοτένια βάση της, που νομίζω ότι οποιαδήποτε, με κόκκινα φρούτα όπως η φράουλα, κι αν έμπαινε στη θέση της, θα με λίγωνε. Κι επιπροσθέτως, η πάστα φλώρα σε αυτήν την κλασική της μορφή, μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Αυτός και μόνον ο λόγος αρκεί για να την φτιάχνω έτσι ακριβώς όπως την έφτιαχνε κι αυτή. Καλημέρα!!!!!! ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ Υλικά: 1) 230 γραμμάρια βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 2) 60 γραμμάρια ζάχαρη κρυσταλλική 3) 2 κρόκους αυγού 4) 2 κουταλιές σούπας κονιάκ 5) 1 λεμόνι το ξύσμα του 6) 1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ 7) 400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 8) 350 γραμμάρια μαρμελάδα βερίκοκο Μέθοδος: Για την πάστα φλώρα χρειαζόμαστε ένα ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αποσπώμενο πάτο ώστε η τάρτα να ξεφορμάρεται εύκολα. Ωστόσο αν δεν διαθέτουμε ταψί με αποσπώμενο πάτο σε αυτή τη διάσταση μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα τσέρκι το οποίο τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα, όπως έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση. Βουτυρώνουμε το ταψί μας ή το τσέρκι και την λαδόκολλα (αν δεν έχουμε ταψί) και το αφήνουμε στην άκρη. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρίσουν. Τα χτυπάμε περίπου 5 λεπτά. Κατόπιν ρίχνουμε ένα ένα τα κροκάδια, χτυπώντας ταυτόχρονα το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το κονιάκ και το ξύσμα λεμονιού. Μόλις ενσωματωθούν όλα τα υλικά στο μίγμα του βουτύρου, σταματάμε το χτύπημα. Προσθέτουμε τώρα το αλεύρι το οποίο το έχουμε ανακατέψει με το μπέικιν πάουντερ και με τα δάχτυλά μας απαλά, αρχίζουμε να ζυμώνουμε το ζυμάρι της τάρτας. Η ζύμη που προκύπτει έχει βάρος 750 γραμμάρια. Από αυτά, ξεχωρίζουμε τα 250 γραμμάρια (δηλαδή το 1/3 της συνολικής ποσότητας). Σχηματίζουμε σε μπάλα το μικρό αυτό μέρος της ζύμης και το κλείνουμε σε διάφανη μεμβράνη. Το τοποθετούμε στο ψυγείο για μια ώρα. Τα υπόλοιπα 500 γραμμάρια που μας απέμειναν (δηλαδή τα 2/3 της ζύμης), την στρώνουμε απλώνοντάς την με τα δάχτυλά μας, στον πάτο του ταψιού, φροντίζοντας να την σηκώσουμε και στα τοιχώματα, περίπου 1 εκατοστό ύψος. Έτσι δεν θα τρέξει η μαρμελάδα όταν την απλώσουμε. Επίσης προσέχουμε να είναι ομοιόμορφα απλωμένη η ζύμη και να μην είναι κατά τόπους πιο παχιά η στρώση ή πιο λεπτή αντίστοιχα. Μόλις στρώσουμε τη ζύμη στο ταψί, το τοποθετούμε και αυτό στο ψυγείο για μια ώρα! Κατόπιν, μόλις περάσει η μια ώρα, βγάζουμε το ταψί από το ψυγείο και απλώνουμε πάνω στη ζύμη, όλη την ποσότητα της μαρμελάδας που απαιτεί η συνταγή. Παίρνουμε το υπόλοιπο 1/3 της ζύμης που έχουμε σχηματίσει σε μπάλα και κόβουμε, μικρά κομμάτια ζύμης, τα οποία πλάθουμε σε κορδόνια, πάχους περίπου 1ός εκατοστού, πάνω στον πάγκο εργασίας μας. Χρειαζόμαστε περίπου 14 κορδόνια 7 για να τα τοποθετήσουμε κάθετα και άλλα 7 για να τα τοποθετήσουμε οριζόντια, δημιουργώντας έτσι μικρά τετράγωνα. Τέλος με την υπόλοιπη ζύμη (γιατί δεν θα την καταναλώσουμε όλη στα κορδόνια), σχηματίζουμε ένα μακρύτερο κορδόνι το οποίο θα το βάλουμε περιμετρικά της τάρτας, πάνω στα τοιχώματα που ήδη έχουμε φτιάξει κατά το στρώσιμο του ζυμαριού στο ταψί. Επειδή όμως είναι αδύνατο να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο κορδόνι όσο η περίμετρος της τάρτας χωρίς αυτό να σπάσει, φτιάχνουμε μικρότερα τα οποία τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο πάνω στα τοιχώματα, κολλώντας τα έτσι μεταξύ τους. Άλλωστε όταν η πάστα φλώρα θα ψηθεί δεν θα φαίνονται οι ενώσεις γιατί θα φουσκώσει ελαφρά η ζύμη και θα κολλήσουν το ένα με το άλλο. Μόλις ετοιμάσουμε την τάρτα την τοποθετούμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο χαμηλότερο ράφι της κουζίνας μας και την ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 170 βαθμούς στις αντιστάσεις ή μέχρι να την δούμε να ροδίζει ελαφρά και να αποκτά ένα όμορφο χρυσό χρώμα. Όταν είναι έτοιμη, την βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει απόλυτα μέσα στο ταψί της κι έπειτα την ξεφορμάρουμε. Προσοχή όμως, αν την ξεφορμάρουμε ζεστή ή χλιαρή, τότε θα σπάσει. Είναι αναγκαίο να κρυώσει εντελώς. Διατηρείται εκτός ψυγείου, σκεπασμένη, για περίπου 3 μέρες και κατόπιν μπορούμε να την βάλουμε στο ψυγείο για άλλες 2 μέρες περίπου. Καλή επιτυχία!!
Η παραδοσιακή πάστα Φλώρα συνοδεύει όμορφα τον πρωινό ή τον απογευματινό καφέ μας. Φτιάξτε αυτή την δοκιμασμένη συνταγή και απολαύστε την όλες της μέρες του Πάσχα.
Μια λαχταριστή συνταγή για νηστίσιμα ζυμαρικά με κρεμώδη κόκκινη σάλτσα, την οποία δένουν και ενισχύουν γευστικά τα ρεβίθια.
Ένα νηστίσιμο γλυκό, τόσο νόστιμο όσο και όμορφο. Φτιάχνουμε την πάστα φλώρα με ελαιόλαδο, στολίζουμε με αμύγδαλα και απολαμβάνουμε με τον καφέ ή το τσάι μας.
Έτοιμη πάντα στο ψυγείο χωρίς να μυρίζουν τα χερια κάθε φορά που χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε σκόρδο στο φαγητό μας… Υλικά 1 κεφάλι σκόρδο ελαιόλαδο λίγο αλάτι. Συνταγή Ξεφλουδίζουμε τις σκελίδες σκόρδου και τις βάζουμε στο multi, προσθέτοντας 1/2 φλιτζανάκι ελαιόλαδο, αλέθουμε τις σκελίδες μέχρι να γίνουν αλοιφή ή να γίνουν πολύ μικρά κομματάκια. Βάζουμε την πάστα σε ένα βάζο, και από πάνω το σκεπάζουμε με ελαιόλαδο.( όχι πολύ ισά να σκεπαστεί για να μην μουχλιάσει) Το διατηρούμε στο ψυγείο. Καλή Επιτυχία!!!! Υ.Γ. Το χρησιμοποιούμε και για να μαγειρέψουμε αλλά και σε σαλάτες. Η ποσοτητα του λαδιού είναι ενδεικτική, αν δειτε οτι χρειάζετε περισσότερο εννοείτε οτι θα προσθέσετε και άλλο.
Το Ajvar προέρχεται παραδοσιακά από τη Σερβία, αλλά εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...
Σπιτική μάσκα προσώπου απο φύλλα μέντας για λεύκανση δέρματος Θα χρειαστείτε Μια χούφτα φύλλα μέντας Νερό (όσο χρειάζεται) Χρόνος προετοιμασίας 5 λεπτά Χρόνος θεραπείας 20 λεπτά Διαδικασία Τρίβουμε τα φύλλα μέντας μέχρι να γίνουν πηχτή πάστα. Εάν το μείγμα είναι πολύ πηχτό, προσθέστε λίγο νερό και αλέστε ξανά. Πλύνετε το πρόσωπό σας με ένα
Ο πιο νόστιμος vegan μεζές!
Η τριφτή, βουτυράτη ζύμη σε συνδυασμό με τη φρουτένια γέμιση μαρμελάδας- που αν φτιάξετε με τα χεράκια σας θα αγγίξετε την τελειότητα- δικαιολογούν με το παραπάνω τη σταθερή της θέση ανάμεσα στις κλασικές σπεσιαλιτέ.
Primavera στα ιταλικά σημαίνει άνοιξη και αυτό το πιάτο είναι γεμάτο χρώματα και αρώματα της άνοιξης! Πρόκειται για μια τέλεια μακαρονάδα που μπορείς φυσικά να την απολαύσεις όχι μόνο την άνοιξη ή το καλοκαίρι αλλά και όλο το χρόνο. Παρ΄όλο που το όνομά της παραπέμπει στην ιταλική κουζίνα, στην πραγματικότητα είναι έμπνευση του σεφ Sirio Maccioni και πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο ρεστοράν Le Cirque, στη Νέα Υόρκη γύρω στα 1970.
Μπορούμε να αλείψουμε με αυτή την πάστα ελιάς το ψωμί μας και να κάνουμε σάντουιτς, προσθέτοντας τυρί και λίγο μαρούλι.
