This book is a story about a personal search for the 'natural' and for living 'in nature'. The author is an ethnobotanist who has studied foraging practices in many parts of the world, including Eastern Europe, the Balkans, the Caucasus, China and Laos, as well as experimented with living as a primitive hunter-gatherer in his land in the Polish Carpathians. He describes his own experiences, the lives of various hunter-gatherer groups reported by scientific literature, and stories of friends who are also in search of closer contact with nature. This book is probably the most comprehensive attempt to capture the journey to being 'natural' performed by so many members of rich Western societies. The best way to do this subject justice is neither to resort to a completely informal or to a completely formal scientific form. The book thus is reminiscent of a pile of scattered notes, a silva rerum, a diary. Some chapters are strictly scientific, even with citations and footnotes, some are the kind of stories you would hear an elder tells round a bonfire. Primitive hunter-gatherers mix with survivalists, hippies, naturists, lovers of psychedelia, suburban hunters, mushroom pickers, beggars, post-modern foragers, scientists, health-food freaks and people walking around shopping malls. | Author: Lukasz Luczaj | Publisher: Independently published | Publication Date: January 01, 2020 | Number of Pages: 218 pages | Language: English | Binding: Paperback | ISBN-10: 1713423995 | ISBN-13: 9781713423997
Read sample
Postanowiłem dzisiaj uwolnić tekst mojej pierwszej książki – „Dzikie rośliny jadalne Polski”. Oczywiście już od wielu lat jest dostępna na różnych chomikach (niestety głównie pier…
Postanowiłem dzisiaj uwolnić tekst mojej pierwszej książki – „Dzikie rośliny jadalne Polski”. Oczywiście już od wielu lat jest dostępna na różnych chomikach (niestety głównie pier…
Oman wielki korzeń, oman prawy /Inula helenium/. Oman wielki korzeń opis, działanie, właściwości, występowanie, uprawy i zdjęcia. Zioła rośliny.
Dzień dobry, Nie mogłam Was zostawić, ponieważ właśnie nadszedł najlepszy w roku czas na zbieranie ziela owsa. Pożyczyłam więc od Babci sierp, zagoniłam siostrę do ustawiania ostrości w aparacie. Stali czytelnicy wiedzą, że jestem wielką fanką owsa jako toniku nerwowego: pisałam o nim w poście dotyczącym ziołowych herbat, mówiłam o nim także w Dzień Dobry
