Chyba każdy wie, że ta roślina to rumianek. Pachnie przecież jak rumianek, no i te żółte środki kwiatów... Kiedy spotkałam go na Przypłociu (pod koniec maja) zrobiłam mu zaledwie trzy zdjęcia, ot tak, na wszelki wypadek. Sądziłam, że później sfotografuję go w pełnym rozkwicie. Okazało się jednak, że właśnie tak i tylko tak wygląda rumianek bezpromieniowy. Te żółto-zielone stożkowate koszyczki kwiatowe z natury są pozbawione białych płatków (kwiatów języczkowych). Mimo, że roślina ta uważana jest za chwast ruderalny nie przypominam sobie, bym spotkała ją gdzie indziej, choć możliwe, że nie zwróciłam uwagi. Na razie nie wiem jak wyglądają owoce rumianku - w połowie lipca rośliny porastające Przypłocie zostały wyrwane i wyrzucone na stertę nieopodal posesji. Na szczęście nie zostały spalone - liczę zatem na to, że wiosną odrodzą się w nowym miejscu. Owoce m.in. rumianku bezpromieniowego pokazałam TUTAJ. Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) z rodziny astrowatych Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) z rodziny astrowatych przeciętnie osiąga wysokość do ok. 30 cm Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) ma bardzo drobne kwiaty zebrane w koszyczki wyrastające na krótkich, górą nieco zgrubiałych szypułkach na szczytach łodyg po kilka na końcach pędów. Liście rumianku bezpromieniowego złożone są z równowąskich listków o łatkach cienkich, nitkowatych i zaostrzonych (6 czerwca) Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea) 25 maja Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea) 25 maja Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea) 25 maja Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) 25 maja Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) na skraju pola rzepaku (14 czerwca) Dodane w czerwcu 2020 r. rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea) 16 czerwca rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea) 16 czerwca -------------------------------- Rumianek bezpromieniowy (Matricaria discoidea DC.) należy do rodziny astrowatych. Naturalnym obszarem jego występowania jest Ameryka Północna i Azja Wschodnia. W Europie jest kenofitem, czyli obcym, ale już zadomowionym gatunkiem. Sprowadzony został do ogrodu botanicznego w 1866 r. i wkrótce zaczął występować na siedliskach naturalnych, a w XX wieku szeroko się rozprzestrzenił. Obecnie w Polsce jest rośliną bardzo pospolitą. Nie podlega ochronie. Łodyga - wzniesiona i silnie rozgałęziająca się, naga, o wysokości od 5 do 40(60) cm, dość gruba. Cała roślina ma charakterystyczny silny zapach rumianku. Liście - ulistnienie naprzemianległe, gęste. Liście siedzące, lekko lancetowate, 2-3 krotnie pierzastodzielne złożone z równowąskich listków o łatkach cienkich, nitkowatych i zaostrzonych. Kwiaty - bardzo drobne kwiaty zebrane w koszyczki o średnicy 13-25 mm wyrastające na krótkich, górą nieco zgrubiałych szypułkach na szczytach łodyg po kilka na końcach pędów. Okrywa koszyczka złożona z szeroko obłonionych, jajowatych i tępo zakończonych listków. Dno koszyczka jest stożkowate i puste wewnątrz, bez plewinek. W koszyczku występują głównie kwiaty rurkowe. Przeważnie brak kwiatów języczkowych . Kwiaty rurkowe są 5-ząbkowe, zielonożółtego koloru. Kwitnie - od czerwca do sierpnia, a nawet do września. Owoc - jajowate, wydłużone niełupki brunatnoszarego koloru o szerokości ok. 0,5 mm i długości 2 mm, posiadające po bokach ciemniejsze, żywiczne smużki. Od wewnątrz mają 4 żeberka, na szczycie krótki rąbek. Jego nasiona są bardzo odporne na mróz i suszę (m.in. dzięki żywicznym smużkom). Zdjęcie owoców pokazałam tutaj Korzenie - palowe, krótkie, z licznymi drobnymi i bocznymi odrostami. Ruderalna roślina jednoroczna, jara. Występowanie - pospolicie na przydrożach, nieużytkach, w ogrodach i na polach uprawnych jako chwast segetalny. Najczęściej zachwaszcza uprawy roślin okopowych (głównie buraki), rzadziej zboża. Przeważnie porasta brzegi pól oraz miejsca przerzedzone. Roślina lecznicza: surowiec zielarski : ziele kwitnące lub koszyczki kwiatowe zawierające glikozydy, garbniki, goryczki, olejki eteryczne. Zawiera składniki o udowodnionym działaniu przeciwzapalnym, uspokajającym, antyseptycznym, przeciwalergicznym i rozkurczowym. Nie wywołuje podrażnienia błon śluzowych napar z rozdrobnionych kwiatów jak i górnych odcinków pędów rumianku bezpromieniowego: 15-30 g na 100 ml wrzątku. Pić małymi porcjami w ciągu dnia lub całość na czczo. działanie : napotne, przeciwzapalne, rozkurczające, podobne do rumianku pospolitego, jednakże słabsze. Ponieważ rumianek bezpromieniowy zawiera mało azulenu, obecnie używa się do tego celu głównie rumianku pospolitego. Rumianek bezpromieniowy używany bywa do zwalczania robaków (glista ludzka, włosogłówka ludzka, owsik ludzki) i wyprysków na skórze, pokrzywki, świądu zbiór i suszenie : zbiera się koszyczki podczas kwitnienia, suszy pojedynczą warstwą w zacienionym (ciemnym) i przewiewnym miejscu. Wysuszone przechowuje się w zamkniętych pojemnikach. Cechy charakterystyczne: - kwiaty i cała roślina ma specyficzny, słodkawy zapach rumianku - roślina bardzo gęsto ulistniona - koszyczki kwiatowe bez płatków zewnętrznych Pierwsze 3 zdjęcia pochodzą z 2013 r., a pozostałe dodałam później. Dołączyłam je tutaj ponieważ nie powstanie kolejny wpis na temat tej rośliny. 16 972 rumianek bezpromieniowy, Matricaria discoidea, chwast segetalny rumianek bezpromieniowy, rumianek bez płatków, rumianek bezpromieniowy zdjęcia