ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ Ψυχή είναι η ενέργεια που θέτει και διατηρεί σε λειτουργία και σε πνευματική δράση τον ανθρώπινο μηχανισμό, με παράλληλη εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος. Συνήθως όταν λέμε ψυχή εννοούμε και πνεύμα. Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά. Για το πρώτο ζωντανό κύτταρο που δημιουργήθηκε στη Γη, η ψυχή ήρθε από τον ουρανό. Ηταν ακτινοβολία. Για οποιοδήποτε άλλο μεταγενέστερο κύτταρο η ψυχή-ενέργεια ήταν αφ ενός δεδομένη-κληρονομική και αφ ετέρου προστιθέμενη ακτινοβολία από το διάστημα. Ας πάρουμε την περίπτωση ενός μωρού. Οσο βρίσκεται μέσα στη μήτρα ζει παράλληλα με τη μητέρα του. Οταν γεννηθεί, απομακρυνθεί από το σώμα της μητέρας, καλείται να συνεχίσει μόνο του. Οταν γεννιέται έχει ψυχή - ζωή- ενέργεια την οποία πρέπει να συνεχίσει...παίρνοντας ακτινοβολίες, αέρα, ιόντα κλπ , που προηγουμένως έπαιρνε δια μέσου της μητέρας του. Και παράλληλα να αναπτύξει το πνεύμα του. Τι είναι λοιπόν ψυχή; Είναι η ενέργεια που έθεσε σε ζωή, σε λειτουργία ένα άτομο και το διατηρεί σε λειτουργία, παίρνοντας πάντα ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, διαστημικής προέλευσης, που απορροφώνται από ολόκληρο το σώμα. Εχει, λοιπόν, η ψυχή θεϊκή προέλευση και έρχεται από τον ουρανό. Ετσι η ψυχή όλου του κόσμου μοιάζει να είναι μία. Οι ατομικές εκφάνσεις που δημιουργεί στον καθένα μας, οι ψυχικές και πνευματικές, είναι εκείνο που μας κάνει να έχουμε ξεχωριστή ψυχή και πνεύμα. Ψυχή και πνεύμα είναι ένα «πράγμα». Δοτό αλλά και επίκτητο. Η ψυχή, λοιπόν, δεν είναι δική μας. Από αλλού την παίρνουμε και θα την παραδώσουμε πάλι. Αν δε τη φαντασθούμε σαν μια μαγνητοταινία, πάνω στην οποία θα μαγνητογραφήσουμε τις πράξεις μας, τα έργα μας, το πνεύμα μας, τότε πρέπει να προσέχουμε πολύ τι θα γράφουμε πάνω σ' αυτή. Γιατί αυτή μερικώς θα ξαναμπεί σε άλλα άτομα, πιθανότατα συγγενή μας και οι κακές μαγνητικές εγγρα­φές- το κακό πνεύμα- μπορούν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Σε ότι αφορά στον άνθρωπο δεν είναι δυνατό να εννοήσουμε ψυχή χωρίς πνεύμα. Γι αυτό λέμε ότι η ψυχή είναι όργανο του πνεύματος. Μια απόδειξη όλων αυτών είναι η ψυχική μας διάθεση. Κάθε φορά που αλλάζει η φωτοβολία, πρωϊ - δειλινό, λιακάδα - συννεφιά, ο ψυχικός μας κόσμος αλλάζει. Κατά συνέπεια το περιβάλλον, όποιο και αν είναι, έχει σχέση με την ψυχή. Δια της παγκόσμιας ψυχής ( του συνόλου των ακτινοβολιών ) κινούνται κυκλικά και αρμονικά τα πνευματικά προγράμματα του ανθρώπου, όπως ακριβώς με το ραδιόφωνο η την τηλεόραση, που απευθύνονται σε πολλούς δέ­κτες, και καθένας παίζει… το πρόγραμμά του. Ανάλογα πως το συλλαμβάνει και το αξιοποιεί. Αυτό το σύνολο, παγκόσμια ψυχή-ανθρώπινα πνευματικά προγράμματα, αποτελούν το υποσυνείδητό μας, δηλαδή το συνειδητό όλου του κόσμου, όλων των άλλων ανθρώπων. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η ψυχή δεν εντοπίζεται μόνο στον εγκέφαλο, αλλά σε ολόκλήρο το σώμα και κυρίως στα σπλάχνα όπου και νοιώθουμε τα συναισθήματα. Στον εγκέφαλο εντοπίζονται οι ψυχικές εκφάνσεις που είναι το όργανο εξωτερίκευσης. Γι αυτό βρίσκει εφαρμογή ο όρος «ψυχοσωματικά». Επίσης σημαντικό είναι ότι σε περίπτωση ψυχικών νοσημάτων π.χ. σχιζοφρένειας δεν υπάρχουν παθολογικές αλλοιώσεις στον εγκέφαλο. Η ψυχή είναι η ασπίδα του σώματος. Η μοναξιά φέρνει ακόμα και κρυολόγημα. Αυτή είναι μία μόνο από τις απροσδόκητες συνέπειες των ψυχικών παραγόντων στην υγεία του σώματος. Ο ΨΥΧΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο ψυχικός μας κόσμος είναι το ίδιο το «είναι» μας, είναι οι επιθυμίες μας, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας κλπ. Όλα, όμως, αυτά δημιουργούνται από τα ερεθίσματα διαφόρων ακτινοβολιών που φτάνουν ως τον εγκέφαλό μας, ο οποίος συνειδητοποιεί όσα συνειδητοποιεί. Επίσης από τα ερεθίσματα που μας δίνουν οι γνωστές πέντε αισθήσεις. Πολλά από αυτά τα ερεθίσματα οφείλονται σε αστρικές επιρροές, ανάλογες με τις θέσεις που βρίσκονται τα διάφορα ουράνια σώματα, ή σε τηλεπαθητικές επιρροές άλλων ατόμων. Ολα αυτά έχουν καταρχήν την άκρη τους έξω από το σώμα μας. Ετσι ο ψυχικός κόσμος του καθενός μας δε βρίσκεται μόνο μέσα στο σώμα μας αλλά κυρίως έξω από αυτό. Μέσα μας βρίσκεται το αποτέλεσμα των επιδράσεων, και των εξ αυτών χημικών διεργασιών, θετικό ή αρνητικό. Γι αυτό πρέπει να ξέρουμε ότι ο ψυχικός κόσμος κάποιου δεν είναι εκείνο που μπορεί να δείχνει η όψη του. Και να φροντίζουμε να τον βλέπουμε, όπως εκείνος βλέπει τον κόσμο. Δηλαδή από μέσα προς τα έξω. Γιατί εκείνο που αισθανόμαστε ότι είμαστε μέσα μας, είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει έξω μας. Π.χ. αν υπάρχει άγχος κλπ στο πλήθος, έχουμε ανάλογα άγχος, χαρά, ένταση, ανία, πλήξη, κακοκεφιά, μοναξιά – όταν ο κόσμος φεύγει από την περιοχή μας, όπως τα Σαββατοκύριακα ή μας αποστρέφεται. Ολα αυτά κάθε άνθρωπος τα αντιλαμβάνεται κατά διαφορετικό τρόπο κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει τον καθένα μας να έχει ξεχωριστή ψυχική κατάσταση, ξεχωριστό ψυχικό κόσμο, που όμως είναι ανάλογος με τα ζωδιακά του στοιχεία. Κι αυτό είναι ακριβώς εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει από έναν άλλο. Και να βρίσκουν εφαρμογή τόσο η ψυχολογία, αλλά και η παραψυχολογία. Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Κάθε λαός κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο πιστεύει ότι η ψυχή κάθε ανθρώπου ζει και μετά το θάνατο του σώματός του. 'Αφού , απ όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα, η ψυχή-ζωή είναι μεταβιβάσιμη από τη μια πλευρά, και εξαρτημένη από τις ακτινοβολίες από την άλλη, η ψυχή προϋπάρχει της γέννησης ενός άνθρώπου. 'Υπάρχει στο Σύμπαν και στον εγκέφαλο των άλλων ανθρώπων και των γονιών του. Ετσι πολλοί προφήτες μπόρεσαν να προφητέψουν την γέννηση διαφόρων ατόμων. Οπως προϋπάρχει η ψυχή ενός άνθρώπου, έτσι και εξακολουθεί να υπάρχει και μετά το θάνατο του σώματος. Διότι οι ακτινοβολίες των ουράνιων σωμάτων δεν πεθαίνουν, είναι όμοιες και συνεχείς, αλλά την περίπτωση ενός ανθρώπου που έζησε και πέθανε, είναι συμπληρωμένες με διάφορα μαγνητικά στοιχεία, που διατηρούνται για πάρα πολύ χρόνο στον εγκέφαλο άλλων ανθρώπων που έχουν ζωδιακά η συγγενή στοιχεία όμοια με τον θανόντα, σε διάφορα σχετικά αντικείμενα ή και στο Σύμπαν. Π.χ ο πατέρας μας - τα μαγνητικά του ρευστά, η αύρα του, το εκτόπλασμά του - μπορεί να «ζει» μέσα μας, σ ένα αγαπημένο του ή σχετικό αντικείμενο, ή πάνω στις ροπές των σχετικών του ακτινοβολιών. Θα έχουμε όλοι προσέξει ότι αμέσως μετά το θάνατο ενός ατόμου οι συγγενείς του είναι μαυρισμένοι στο πρόσωπο, πιθανότατα λόγω της απορρόφησης μαγνητικών στοιχείων του νεκρού. Επειδή δε οι άνθρωποι εναλλάσσονται στη ζωή, ο παλιός μεταβιβάζει στο νεώτερο διάφορα μαγνητικά στοιχεία, η ψυχή-πνεύμα εξακολουθεί να «ζει» παραμένει αθάνατη, και μπορεί να « επικοινωνήσει» αλλά κατά τρόπο διαφορετικό εκείνου του ζώντος ατόμου. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονται τα διάφορα «λεγόμενα « μέντιουμ» που κατορθώνουν να συλλάβουν «μαγνητικά ρευστά και να τα αποδώσουν με το δικό τους τρόπο». Σε καμία περίπτωση, όμως, το «άτομο αυτό» δεν είναι δυνατό να έχει οποιαδήποτε διαφοροποίηση στην «ύπαρξή» του, δηλαδή σκέψη, επέμβαση, ενέργεια. Μπορούν να αποδοθούν μόνο όσα ήξερε μέχρι τη στιγμή του θανάτου του. Γι αυτό και « στον Αδη δεν υπάρχει μετάνοια». Όμως κι έτσι τίποτα δε χάνεται, και ορισμένα ευαίσθητα άτομα μπορούν να "δουν" γεγονότα που ουδέποτε είδαν ή άκουσαν, ή να πάθουν μερική «μετεμψύχωση». Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Π.χ. σε μια τέτοια περίπτωση ένα μικρό παιδί, είδε κάποιο άγνωστο γι' αυτό σπίτι και είπε: · «Να το σπίτι μου, εκεί μένει η γυναίκα μου και τα δυο παι­διά μου, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Πάω να τους δω». Όμως το σπίτι ήταν ακατοίκητο. Από έρευνα που έγινε προέκυψε ότι εκεί ζούσε πριν από χρόνια μια τετραμελής οικογένεια. Ο πατέρας , η μητέρα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Από τους γονείς κανείς δε ζούσε πια. Και κανείς δεν είχε μιλήσει στο μικρό παιδί γι αυτή την ιστορία. Φαίνεται πως ο μικρός είχε απορροφήσει μέρος μαγνητικών στοιχείων-ρευστών του πεθαμένου οικογενειάρχη, και προσωρινά τα «οικειοποιήθηκε». Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβαίνει και με τους παράφρονες που πιστεύουν ότι είναι Ναπολέοντες κλπ. Κι ακόμη το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με όσους πιστεύουν ότι έχουν ξαναζήσει σαν Κλεοπάτρες, Αντώνιοι, Πιλάτοι κ.λ.π. Οι «μαγνητοεγγραφές» αυτές διατηρούνται πιο ζωντανές όταν το άτομο μνημονεύεται συχνά π.χ. όπως οι Αγιοι, ή αν το όνομά του έχει μεγάλη ποσότητα (αν υπάρχουν πολλοί με το ίδιο όνομα Γιάννης , Κώστας κλπ.) Τα μαγνητικά στοιχεία-ρευστά μπορεί να μπουν – και να συνειδητοποιηθούν- σ ένα νέο σώμα, ανεξέλεγκτα, αλλά ποτέ το σώμα αυτό δεν είναι το ίδιο, έστω και αν έχει δημιουργηθεί κάτω από τις ίδιες ακτινοβολίες, πράγμα απίθανο και μακρινό. Αν γίνει αυτό, τότε το καινούριο ον, θα έχει τις ίδιες αντιδράσεις και ομοιότητες με το παλιό, αλλά δεν είναι το ίδιο για να το πούμε «μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση». Εχουμε, λοιπόν, μερικές φορές απλή χρήση μαγνητικών ρευστών πεθαμένου ατόμου, αφού δεν χάνονται. Αλλιώς αν οι ψυχές ξανάμπαιναν σε άλλο σώμα, τότε δεν θα είχαμε αύξηση του πληθυσμού. Αυτές οι απόψεις επαληθεύουν πολλές περιπτώσεις «εμφάνισης» νεκρών και φαντασμάτων. Οσα μαγνητικά ρευστά του νεκρού φεύγουν προς το Σύμπαν, φεύγουν δια μέσου των γνωστών ατόμων, γι αυτό και λέμε ότι πριν φύγει για τον ουρανό, περνάει και βλέπει τους γνωστούς. Με τα μαγνητικά στοιχεία που κληροδοτήθηκαν «γνωρίζουν» οι νεκροί τους ζωντανούς συγγενείς τους. Γι αυτό και λέμε ότι επί 40 ημέρες οι ψυχές των νεκρών πηγαίνουν και «βλέπουν» τους συγγενείς τους, προτού να φύγουν για τον ουρανό. Οι μέρες είναι όσες είναι από την Ανάσταση, μέχρι την Ανάληψη του Χριστού. ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΠΙΣΩ Όμως ποια είναι η «διαδικασία της μετάβασης από τη ζωή στο θάνατο»; Πολλοί ασχολήθηκαν και πολλές μαρτυρίες υπάρχουν. Όμως ποιος μπορεί να είναι σίγουρος; Οσοι «έζησαν» μια τέτοια εμπειρία συμφωνούν μεταξύ τους σε πάρα πολλά σημεία. Ο Αμερικανός παιδίατρος Μέλβιν Μορς, κατά τη διάρκεια μιας έρευνάς του, μίλησε με περίπου 100 παιδιά, ηλικίας 6-10 χρόνων, που κινδύνεψαν να πεθάνουν και είχαν «επιθανάτιες εμπειρίες», από τις οποίες βγήκε το συμπέρασμα ότι « ο θάνατος είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, ο Θεός υπάρχει, όπως υπάρχει και η μετά θάνατον ζωή». Οι εμπειρίες των παι­διών δεν διαφέρουν πολύ από των μεγάλων, μόνο που είναι πιο ειλικρινείς κι αγνές. Οταν μιλούν για τη «Φωτεινή παρουσία», δεν την ταυτίζουν με τη θεότη­τα της Θρησκείας τους και δεν προσπαθούν να κά­νουν πιο ενδιαφέρουσα τη διήγησή τους, προσθέ­τοντας δικές τους πινε­λιές. Αν δεν θυμούνται κάτι τα παιδιά λένε απλά «δεν θυμάμαι», χωρίς να προ­σπαθούν να καλύψουν τα κενά με τη φαντασία τους. Τα παιδιά που... πεθαί­νουν για λίγο έχουν πολύ πιο συχνά από τους ενήλι­κες «επιθανάτιες εμπει­ρίες» και τις δέχονται πο­λύ πιο εύκολα από τους μεγάλους, οι οποίοι συνή­θως ντρέπονται να μιλή­σουν γι' αυτές, μην τους περάσουν για τρελούς. Στις ζωγραφιές τους α­πεικονίζουν τη «Φωτεινή παρουσία» περιτριγυρι­σμένη από αγγέλους και σχεδόν πάντοτε καταφέρ­νουν να αποδώσούν τη γαλήνια ατμόσφαιρα της απόλύτης ευτυχίας, την ο­ποία έζησαν στην ολιγό­λεπτη «απουσία» τους. Οπως είναι φυσικό, όλες σχεδόν οι επιθανάτιες εμπειρίες των ασθενών έ­χουν καταγραφεί σε νοσοκομεία, ό­που τα μηχανήματα διαπιστώνουν τη στιγμή του θανάτου κι η επαναφορά γίνεται με βοήθεια των γιατρών. Σε πρώτη φάση, οι «κλινικά νε­κροί» ασθενείς αισθάνονται ότι «βγαίνουν» από το σώμα τους κι από κάποιο σημείο τον χειρουργείου πα­ρακολουθούν τις αγωνιώδεις προσπά­θειες των γιατρών να τους επαναφέ­ρουν. Συχνά μπορούν να περιγρά­ψουν με απόλύτη ακρίβεια τι, ακριβώς τους έκαναν κατά τη διάρκεια της «απουσίας τους», αφήνοντας άναυδους τους γιατρούς που παίρνουν μέρος στη διάσωσή τους. Σε μια δεύτερη φάση, αισθάνονται ότι ταξιδεύουν μέσα σ ένα τούνελ κι ότι στο τέλος του υπάρχει ένα υπέρο­χο τοπίο, λουσμένο στο φως. Εκεί συ­νήθως, συναντούν τη φωτεινή παρου­σία, που όλοι οι πιστοί ταυτίζουν με το Θεό και βλέπουν ξαφνικά όλη τους τη ζωή να περνάει πανοραμικά από μπροστά τους. Αισθάνονται περήφα­νοι για τις «καλές» τους πράξεις κι α­πογοητευμένοι για τις «κακές», κα­θώς η φωτεινή παρουσία είναι γεμάτη από αγάπη για όλους. Κάποιοι, εκτός από τη φωτεινή πα­ρουσία, βλέπουν κι αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν πεθάνει. Αλλά μήπως κάτι δε συμβαίνει και στα όνειρα; Μετά απ' αυτήν την εμπειρία, κανείς δεν θέ­λει να γυρίσει πίσω, αλλά το «φως» τους εξηγεί ότι έχουν κάποιες ακόμη υποχρεώσεις να εκπληρώσουν πίσω στη Γη, πριν φύγουν. Η τρίτη και τελευταία φάση της επι­στροφής είναι συνήθως η πιο δυσάρε­στη, καθώς ο «παράδεισος» χάνεται από μπροστά τους κι επιστρέφουν πί­σω για να δώσουν τη μάχη για τη ζωή … τους. Όπως όταν ξυπνάμε κι αφήνουμε στη μέση ένα ωραίο όνειρο. Η περίπτωση της κυρίας Τ.Τ. « Όπως έχανα τις αισθήσεις μου άκουσα μια φωνή να λέει: «Δεν έχει πίεση την χάνουμε». Μέσα σε κλάσματα του δευτερόλεπτου βρισκόμουν έξω από το σώμα μου. Δεν ένοιωθα πια πόνους. Βρισκόμουν ψηλά σε μια γωνιά του δωματίου και 115 παρακολουθούσα τους γιατρούς που προσπαθούσαν να σώσουν τη ζωή εμένα και του παιδιού μου. Μετά κάποιος από τους γιατρούς φώναξε, αναστατωμένος: "Να πάρει η ευχή". Ξαφνικά βρέθηκα σ' ένα διαφανές τούνελ, περιτριγυρισμένο από σύννεφα. Αισθανόμουν ένα υπέροχο συναίσθημα αγάπης και ζεστασιάς που προερχόταν από ένα χρυσό φως. Μέσα στο φως υπήρχε μια σοφή παρουσία, η οποία έμοιαζε να γνωρίζει τα πάντα για μένα. Ο,τι είχα κάνει στη ζωή μου, καλό και κακό, κατά περίεργο τρόπο ήταν εκεί μπροστά μου. Ηθελα να προχωρήσω μέσα στο φως και να γίνω ένα με αυτό, αλλά η φωτεινή παρουσία μου έδειξε ότι πρέπει να γυρίσω πίσω στη Γη για να φροντίσω τα δύο παιδιά μου. Την ίδια στιγμή ήμουν πάλι μέσα στο σώμα μου και στους πόνους του τοκετού. Εκείνη τη στιγμή γεννιόταν ο γιος μου κι άκουσα όλους να φωνάζουν: «επανήλθε είναι ζωντανή». Η περίπτωση της δικηγόρου ΑΝΝΑΣ Χ. από την Πάτρα «Εχανα κι έβρισκα τις αισθήσεις μου, περιμένοντας να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο, όταν κάποια στιγμή ένιωσα να σβήνω και να βγαίνω από το σώμα μου. Ηθελα να δω το μωρό μου και ξαφνικά βρέθηκα πάνω από την κούνια του. Την ίδια στιγμή όμως ένιωθα να ταξιδεύω μέσα σ' ένα τούνελ, στην άκρη του οποίου υπήρχε ένα φως. Αισθανόμουν μια απίστευτη γαλήνη και αναρωτιόμουν που βρισκόμουν. την ώρα που θα έπρεπε να είμαι με το μωρό μου. Ταυτόχρονα όμως ήθελα να πάω στο φως. Ηξερα ότι υπήρχε κάποιος εκεί. Δεν σκέφθηκα ούτε στιγμή το Θεό, αλλά ήξερα ότι «κάποιος» ή «κάτι» ήταν εκεί, κι αυτό το κάτι μ έκανε να νιώθω απερίγραπτη αγάπη, χαρά, γαλήνη και ευτυχία». Η περίπτωση του Δημήτρη Μ. επιχειρηματία από τη Γλυφάδα. « Ξαφνικά οι γιατροί και το χειρουργείο χάθηκαν από μπροστά μου και βρέθηκα να ταξιδεύω σ ένα σ ένα σκοτεινό τούνελ, που ήταν σαν χάρτινος κύλινδρος, παρόμοιος με αυτόν που τυλίγουν τα χαρτιά τουαλέτας, μόνο που ήταν τεραστίων διαστάσεων. Στο τέλος του κυλίνδρου υπήρχε ένα υπέροχο μπλε φως, μα όσο κι αν προσπαθούσα να φθάσω εκεί δεν τα κατάφερνα. Είχα, όμως , την αίσθηση ότι εκεί υπήρχε ο Θεός, κι ήταν τόσο γαλήνια κι όμορφα, όπως οι περιγραφές του Παραδείσου που μου έκανε η μητέρα μου, όταν ήμουνα μικρός» (!). Η περίπτωση της κας Μπράντι Η γυναίκα ήταν επάνω σε έναν γυ­μνό μεταλλικό χειρουργικό πάγκο Αμερικάνικου Νοσοκομείου. Το κορμί της είχε τοποθετηθεί μέσα σε έναν από τους ειδικούς σάκους που χρησιμο­ποιούνται για τη μεταφορά πτωμάτων στο νεκροτομείο. Ακόμη και η χάρτινη ταμπελίτσα με τα στοιχεία της είχε δε­θεί στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού της. Οι γιατροί είχαν διαπιστώσει το θάνατό της την προηγούμενη νύχτα και ειδοποί­ησαν τα δυο παιδιά της. ­ Αλλά μόλις αυτά πλησίασαν, συνειδη­τοποίησαν ότι η μητέρα τους προσπαθούσε απεγνωσμένα να αναπνεύσει! Οπως δήλωσαν οι γιατροί που την παρακολουθούσαν και την...έστειλαν στο νεκροτομείο, η 75χρονη'Εμα Μπράντι δεν είχε παλμό και δεν ανέπνεε μετά από καρδιακή προσβολή που υπέστη. Η κ. Μπράντι, μετά το ταξίδι θανάτου που έκανε, διεμήνυσε στους συγγενείς της ότι εκεί που πήγε και γύρισε , είδε τους γονείς της – ήταν νεκροί 25 χρόνια – και τον Ιησού, ο οποίος την έστειλε πίσω.(10-2-92) Η Δέσποινα Σιοτρόπου, στην Αθήνα όταν γεννούσε τη δεύτερη κόρη της και κινδύνεψε να πεθάνει, είδε ένα τούνελ μέσα από το οποίο πήγαινε προς ένα άσπρο φως, όπως μου αποκάλυψε. Ο καρδιοχειρουργός Στρατής Παττακός, αποκάλυψε 9-10-94, σε εκπομπή ότι 9 ετών πνίγηκε, αλλά επανήλθε. Στο μεσοδιάστημα ένοιωθε μια ηρεμία, κι ότι περνούσε από το σκοτάδι στο φως. Ο σκηνοθέτης Νίκος Φραγκάκης που έπαθε ανακοπή και τον επανέφεραν μου είπε: «δεν κατάλαβα τίποτα, δε θυμάμαι τίποτα σχετικό». ΟΙ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΙ ΑΚΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ Πολλοί άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στα θά­νατο δήλωσαν ότι τις δύσκολες εκείνες ώρες άκουγαν μια μουσική. Λεπτομέρειες δημοσιεύτηκαν σε πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιή­θηκε στις ΗΠΑ. 'Ηδη καθηγητές μουσικής έχουν καταφέρει να αναπαράγουν τη μουσική που ισχυρίζονται ότι ακούν οι ετοιμοθάνατοι. Πρόκει­ται για μια απαλή μουσική, λέει ο δρ Τζόελ Φανκ, καθη­γητής ψυχολογίας στο Κο­λέγιο Πλαίμουθ. Ο δρ Φανκ πραγματοποίησε την έρευνα σε 60 ανθρώπους που είχαν φθάσει πολύ κοντά στο θάνατο. Ανθρώπους που ένιωσαν το θάνατο να πλησιάζει. Η καρδιά τους σταμάτησε για λίγο και μετά άρχισε πάλι να λειτουργεί. Ο γιατρός έπαιξε διάφορα είδη μουσικής. Περίπου το 50% των ανθρώπων θυμόταν ξεκάθαρα τον ήχο. Ηταν η ίδια μουσική για όλους. Όταν την άκουγαν έκλειναν τα μάτια και ξεσπούσαν σε κλάματα. Ολες αυτές οι περιπτώσεις δε μας λένε σίγουρα τι υπάρχει πέρα από το θάνατο. Όμως, ίσως μας δίνουν μια εικόνα τι επικρατεί κατά τη διαδικασία μετάβασης από τη ζωή στο θάνατο. Πάντως για να θυμούνται, δεν είχαν πεθάνει – όπως στις περιπτώσεις που δε θυμούνται τίποτα- γιατί μετά το θάνατο δεν γίνονται «μαγνητοεγγραφές στον εγκέφαλο. Οσο για το φως που λένε, μπορεί να είναι το φως του χειρουργείου, που στην κατάσταση που βρίσκονται το αντιλαμβάνονται σαν φως στο βάθος του τούνελ, ότι κάποιος υπάρχει, πράγματι υπάρχει, υπάρχει ο γιατρός. Κι όσο για το ότι βλέπουν τον εαυτό τους από ψηλά, είναι η αντίληψη ότι κάποιος τους βλέπει από ψηλά-ο γιατρός ή οι γιατροί, που τηλεπαθητικά «εγγράφουν» στον εγκέφαλό τους μια τέτοια εικόνα. Γιατί σε νεκραναστάσεις μετά από ώρες δεν αναφέρονται τέτοιες εμπειρίες. Εκτός αν πρόκειται για αυτοσκοπία. Ένα τέτοιο περιστατικό μας αφηγήθηκε η φίλη μας Βαλεντίνα Στούτνιεβα από τη Μολδαβία που βλέπουμε εδώ με την εγγονή της Μαργαρίτα: Ο άνδρας της, Αλεξάντερ, ηλεκτρολόγος σε ηλικία 35 ετών έπαθε ηλεκτροπληξία από υψηλή τάση αλλά κατάφεραν να τον επαναφέρουν μετά από κάμποση ώρα. Όταν συνήλθε αφηγήθηκε ότι ένοιωθε πως πήγε σ έναν ήρεμο μεγάλο κήπο με πολλά λουλούδια και άκουγε μια πολύ όμορφη μουσική που ποτέ δεν είχε ξανακούσει ούτε μπορούσε να την προσδιορίσει. Ο Αλεξάντερ πέθανε πολύ αργότερα από ανακοπή. ΟΙ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ Μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί πάρα πολλές νεκραναστάσεις. Κι απ όσα στοιχεία μπορούμε να συλλέξουμε διαπιστώνουμε ότι αυτές γίνονται όταν έχουμε νέα Σελήνη. *** Στις 22-2-74, σε νέα Σελήνη ξαναζωντάνεψε στην Καλαμαριά η Ε.Λ. 72 ετών μετα από 12 ώρες. *** Πολύ παλιά στη Αθήνα, την εποχή του Καλλιφρονά, ξαναζωντάνεψε η ιταλίδα τραγουδίστρια Τζίνα Ρόσσι, που εθεωρείτο πεθαμένη για πολλές ώρες. *** Στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ ο Ουίλιαμ Ουαίνογκροντ, 46 ετών, πέθανε για 7 ώρες. Όταν πήγαν να του αφαιρέσουν τα νεφρά διαπίστωσαν ότι ήταν ζωντανός. *** Στη Τζακάρτα νεαρός 22 ετών, που είχε σαβανωθεί, έσκισε το σάβανο μετά από ώρες και ζήτησε να πιει νερό. *** Στις 2-11-94 μια βουδίστρια μοναχή, 71 ετών, ξαναζωντάνεψε 24 ώρες μετά το θάνατό της, κατά τη διάρκεια της κηδείας της. *** Το 1978, στη Νεάπολη Ιταλίας, η μικρή Νικολίνα Μπίμπα, που πέθανε νεογέννητη το 1970, χαμογέλασε , όταν, μετά από οκτώ χρόνια ταφής την ξέθαψαν για να μεταφερθεί σε άλλο νεκροταφείο. Το σώμα της ήταν άθικτο, και όταν εκτέθηκε στο φως κίνησε χέρια και πόδια, και χαμογέλασε. Βέβαια δεν συνήλθε ολοκληρωτικά. Φυσικά νεκραναστάσεις αναφέρονται και στα χρόνια της αρχαιότητας, όπως του Αδωνι, της Περσεφόνης, του Διόνυσου, του Ιππόλυτου και πολλές άλλες. ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ Ανέκαθεν ο άνθρωπος μνημόνευε τους νεκρούς του. Σε ότι αφορά τους Ορθόδοξους Χριστιανούς αυτά γίνονται σε κάποια τακτά χρονικά διαστήματα, που έχουνε καθιερωθεί, και σίγουρα έχουν σχέση με κάποιους κύκλους ουράνιων σωμάτων. *** Τα τριήμερα, έχουν σχέση με την Ανάσταση του Χριστού αλλά και το ¼ του κύκλου της Γης αλλά και του Δία ( 12:4=3). *** Τα εννιάμερα με την αλλαγή φάσης της Σελήνης. *** Τα 40 με την αλλαγή ημικυκλίου του Ερμή. Ο θεός Ερμής των Αρχαίων ήταν ψυχοπομπός τους. (40 μέρες από Ανάσταση ως Ανάληψη Ιησού) *** Τα τρίμηνα σε ολόκληρο κύκλο του Ερμή, σε τέταρτο του κύκλου της Γης, αλλά και του Δία. *** Τα εξάμηνα σε μισό κύκλο της Γης αλλά και του Δία. *** Ο Χρόνος σε ένα κύκλο της Γης, αλλά και 1/12 του Δία. *** Τα τρίχρονα σε ¼ του Δία. Τότε γίνεται και εκταφή. Εχουμε πει και θα πούμε και αλλού ότι κάτω από κάθε όμοια ακτινοβολία επανέρχονται οι ίδιες μνήμες. Σε τμήματα κύκλων υπάρχει αντιστροφή και φθορά των μαγνητικών ρευστών, και γι αυτό φροντίζουμε για τη διατήρησή τους. Ενας αποθανών «ζει» στην άλλη ζωή όσο υπάρχει το βιόπλασμά του, το οποίο «συντηρείται» με τη μνημόνευση. Καθένας που εξέλειπε κατατάσσεται σε μία ομάδα ανάλογα με το όνομά του. Γι αυτό και οι ιερείς δεν μνημονεύουν επώνυμα. Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ Η πίστη του καθενός ανθρώπου της Γης είναι ανάλογη της θρησκείας του. Ποια είναι η πιο αληθινή θρησκεία, είναι εύκολο να το καταλάβει καθείς από τούτη τη μελέτη. Πάντως όταν πιστεύεις σε κάτι, ή σε κάποιον, μπορείς να αντλήσεις και τη δύναμή του, αφού πρόκειται για υπαρκτά μαγνητικά στοιχεία που δεν χάνονται. Που «λειτουργούν» με τη διαδικασία της τηλεπάθειας, η οποία βρίσκει εφαρμογή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ετσι επικαλείσαι τη βοήθεια του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, έτσι σου «εμφανίζονται» και σε βοηθούν. Με το ίδιο τρόπο «λειτουργούν» και τα επτά μυστήρια της θρησκείας μας. Ακόμη στην ίδια αρχή στηρίζονται τα θαύματα, τα φαντάσματα και ότι άλλο «περίεργο» μπορεί να φανταστεί κανείς. Στην ίδια αρχή στηρίζεται η ελεημοσύνη, η μετάνοια και η συγχώρηση, αφού υπάρχουν αντιστροφές ακτινοβολιών, αφού «ότι κάνεις θα λάβεις», «ότι σπείρεις θα θερίσεις», «μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις». Ακόμη πρέπει να πούμε ότι όταν πιστεύεις στο Θεό, το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, αφήνεις αυτούς νάναι ψηλά, και συ νοιώθεις προσγειωμένος και ήρεμος. Ωστόσο δεν παύεις να κατευθύνεσαι. ΑΥΤΟΣΚΟΠΙΑ - ΔΙΣΥΠΟΣΤΑΣΙΑ Τα φαντάσματα των ζωντανών είναι περισσότερα από τα φαντάσμα­τα των πεθαμένων. Ο αναδιπλασιασμός του ανθρώπου φαινόμενο γνωστό με το όνομα δισυποστασία έχει προκαλέσει παρατηρήσεις πιο έγκυρες από κείνες για την εμφάνιση φαντασμάτων νεκρών. Βέβαια αναφέρονται πολλές περιπτώσεις στη ζωή των Αγίων. Αλλά παρόμοια περιστατικά στη ζωή των απλών ανθρώπων δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «θαύματα». Εκείνοι που δεν τα αποδίδουν σε παραισθήσεις, ή σε όνειρα σε κατάσταση εγρήγορσης, μιλάνε για "ιδεοπλαστική προβολή του υποσυνεί­δητου εγώ" για μαγνητικά ρευστά και τηλεπα0ητικά κύματα. Μιλάνε για το αστρικό σώμα ή αιθέριο, που προβάλλεται προσωρινά από τον ζωντανό, ή φεύγει μόνιμα από το νεκρό. Τον 'Ιανουάριο του Ι929, ο Αρχιεπίσκοπος Φρειδερίκος γύρισε σπίτι του πολύ κουρασμένος. Ξάπλωσε και κοιμή0ηκε αμέσως. " Ξύπνησα, γράφει, απότομα ένα τέταρτο αργότερα. 'Ανοίγοντας τα μάτια, είδα μια φωτεινή οπτασία, καταπληκτικά όμοια με μένα, που με κοίταξε με ενδιαφέρον και χαρά. Μπορούσα να βλέπω μερικά βιβλία που βρίσκονταν πάνω σ' ένα τραπεζάκι, πίσω από το «φάντασμά» μου. Αφού κοιταχτήκαμε μερικά δευτερόλεπτα, εκείνο εξαφανίστηκε αλλά σε λίγο επανήλθε πιο ευδιάκριτο". Ηταν ένα φαινόμενο αυτοσκοπίας. Αλλά και ο Γκυ ντε Μωπασάν αναφέρει ένα τέτοιο περιστατικό. Γράφει ο ιστορικός: " Γυρίζοντας σπίτι μου, είδα τον εαυτό μου καθισμένο σε μια πολυθρόνα". Εξ άλλου ο Γκαίτε γράφει: «Περπατώντας στο δρομάκι που οδηγεί στο Ντρουζενχάϊμ, μια παράξενη οπτασία εμφανίσ0ηκε ξαφνικά. Είδα τον εαυτό μου νάρχεται έφιππος με κουστούμι που εγώ δεν φορούσα ποτέ, γκρι ανοιχτό με άσπρες δαντέ­λες. Προσπέρασα. 'Αλλά μετά 8 χρόνια βρέθηκα στο ίδιο μέρος, έφιππος, με το ίδιο ντύσιμο που είχα δει στην οπτασία μου, πηγαίνοντας να συναντήσω τον Φρειδερίκο». ΒΙΑΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ- ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ – ΚΑΤΑΡΕΣ - ΜΑΓΙΑ Σε ορισμένες περιπτώσεις κυρίως βίαιου θανάτου ατόμων, εκτελέσεις, δολοφονίες, αυτοκτονίες, βίαια ατυχήματα, τα μαγνητικά ρευστά του οργανισμού διοχετεύονται στα σημεία ακριβώς που επέρχεται ο βίαιος θάνατος. Αυτά τα σημεία αναπαριστούν – για αρκετό χρόνο – το γεγονός της εκτονώσεως. Σχετική είναι και η λαϊκή θεωρία ότι «το αδικοχαμένο αίμα βογκάει». Μια τέτοια περίπτωση που την είδαν πολλοί, συνέβη το 1965, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης στην Αθήνα, όταν ο ελαιοχρωματιστής από την Αργυρούπολη Αλέξανδρος Τσαβαλάς, έπεσε με το μηχανάκι του και χτύπησε σοβαρά στην άσφαλτο. Στο σημείο που έπεσε, σχηματίστηκε ένα λευκό αποτύπωμα του σώματός του όπως ακριβώς έμεινε μετά το χτύπημα, μέχρι να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Ο Τσαβαλάς πέθανε μετά έξι μέρες, όμως το αποτύπωμά του έμεινε για πολύ καιρό στην άσφαλτο, κι ο κόσμος έτρεχε να δει το φαινόμενο. · Το 1918 μια γυναίκα πήδησε από την Ακρόπολη και αυτοκτόνησε στους βράχους. Για πολλές μέρες η «σκιά» της βρισκόταν αποτυπωμένη στο σημείο που βρήκε το θάνατο. Πέρα απ όσα έχουμε ήδη πει στην απορρόφηση, λοιπόν, και στη διατήρηση «των μαγνητικών ρευστών» που με τη μνημόνευση μπορούν να διατηρούνται «ισχυρά», οφείλονται: *** Η εμφάνιση και «επικοινωνία» με Αγίους και τα θαύματά τους. Επειδή εκείνοι πέθαναν για το καλό, η εμφάνισή τους προκαλεί καλό. Για να επιτύχεις τη βοήθειά τους πρέπει να πιστεύεις πολύ σ αυτό. Οπως κι όταν μπορείς να πιστεύεις πολύ στον εαυτό σου. Δεν αποκλείεται και η «ομαδική αίσθηση» της παρουσίας τους –τηλεπαθητική επίδραση. ==== Το φάντασμα της Αικατερίνης Χάουαρντ, 4ης συζύγου του Ερρίκου του 8ου , σουλατσάρει στους διαδρόμους του Λάμπτον Κόρτ, όπου περνάει τις διακοπές της η βασίλισσα Ελισάβετ. Η Ελισάβετ όπως και οι πρόγονοί της πιστεύει στην ύπαρξη φαντασμάτων. *** Η εμφάνιση φαντασμάτων, σε άτομα «ειδικής» ευαισθησίας. Τα φαντάσματα βλέπουν ευκολότερα τα σκυλιά και οι γάτες. Τα «ρευστά» που προέρχονται από άτομα που θα ήθελαν να αντιδράσουν, να εκδικηθούν, προκαλούν «κακά φαντάσματα», που όμως δεν έχουν την ικανότητα να δράσουν, αφού δεν έχουν ύλη. Τις τυχόν επιπτώσεις τις δημιουργεί η δική μας η φαντασία. Την ημέρα το φως του ήλιου καθηλώνει το εκτόπλασμα. *** Η απόδειξη ως αληθινών, ονείρων περί κρυμμένων θησαυρών ή εικόνων Αγίων. Κάποιος το ήξερε και το «μετέδωσε». *** Οι « δραστηριότητες» διαφόρων μέντιουμ, που « συλλαμβάνουν» τα ρευστά και μπορούν να τα «εκπέμψουν» πάλι, ώστε και να φωτογραφηθούν ακόμη. *** Η δυνατότητα σύλληψης γεγονότων που έγιναν πριν πολλά χρόνια, χωρίς καν να τάχεις ακούσει. *** Οι μερικές « επανεμψυχώσεις» για σύντομα χρονικά διαστήματα. Στις ίδιες αιτίες της ύπαρξης των «μαγνητικών ρευστών» και της τηλεπάθειας, βασίζονται πολλά άλλα ακόμη, όπως οι ευχές, οι κατάρες, τα μάγια και άλλα. Τα πάντα, λοιπόν, υπάρχουν, αλλά χρειάζονται τα «κατάλληλα άτομα» για να υλοποιηθούν. « Πομπούς» και «δέκτες» που να μπορούν να υποβάλουν και να «υποβληθούν». Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα για κάθε περίπτωση, αλλά όλοι έχουμε κάτι να αφηγηθούμε σχετικά. Ετσι πιστεύουμε ότι αρκεί μια γενική θεώρηση και διαπίστωση. Βασίλης Παν. Κουτουζής Δημοσιογράφος - ερευνητής koutouzis Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ