Πάντα αγαπούσα την λαϊκή (παραδοσιακή) τέχνη, όπως και κάθε τι παραδοσιακά ελληνικό. Σε επόμενη ανάρτηση σκοπεύω να σας δείξω τα εργόχειρά μου που είναι βασισμένα σε ελληνικά παραδοσιακά μοτίβα και βελονιές. Σήμερα όμως σκέφτηκα να σας παρουσιάσω τις ζωγραφιές που έκανα πριν κάμποσα χρονάκια και τις οποίες εμπνεύστηκα από εργόχειρα αλλά εγώ η έξυπνη είπα να τα ζωγραφίσω. Την ιδέα την ξεσήκωσα από την καλή μου φίλη Νέλλη Ορεινού, που τα είδα στο σπίτι της, μόνο που εκείνης ήταν πιο απλά και λιτά....ενώ στα δικά μου πήρα φόρα και ζωγράφισα την ....Αρτα και τα Γιάννενα που λένε....για να τα κάνω πιο πλούσια, (Νελλάκι μου, να είσαι πάντα καλά......). Πήρα λοιπόν ένα μπλοκ για μελάνι σινικής (νομίζω και της ακουαρέλας, μια χαρά κάνει....) βούτηξα και τους μαρκαδόρους των παιδιών μου (οι μαρκαδόροι και οι σοκολάτες τους, υπήρξαν πάντα από τις αγαπημένες μου....κλοπές) και άρχισα τα εργάκια μου. Αφού έκανα μπόλικα, τα κορνιζάρισα, όλα σε όμοιες κορνίζες, και τα κρέμασα στους τοίχους μου, σε παρεούλες (δυο-δυο ή τρία-τρία). Τώρα, που τα γούστα μου έχουν αλλάξει δεν τα βλέπω με τόσο καλό μάτι.....αλλά επειδή τα λυπάμαι τα έχω μεταφέρει στο εξοχικό.