Donderdag alweer. Gisteren had ik mijn fysiozwemdag. Een klein beetje uitgeslapen, rondje met Meisje gelopen en een goede dag gehad. Wel meermaals even op de site van mijn werkgever gekeken want ik wilde graag dat iets wat een beetje zwaar op mijn hart lag tot een goed einde zou komen. Om half zeven ’s avonds keek ik voor de derde maal en jawel het verlossende woord stond geschreven. Verder gisteren middag na mijn slapen en vrijwel zonder regen een eind gaan lopen met Meisje. We gingen samen per scootmobiel naar de Maasboulevard in Schiedam. Hebben daar een stuk gelopen en ik wilde samen met Meisje gaan oefenen of ze ook op de scoot mobiel kon zitten, zodat ze niet volcontinue naast me hoeft te rennen, en we daardoor wat verder weg kunnen. Met Jesse was dat in het begin ook moeilijk want ze was het net als Meisje nu niet gewend. Toch durf ik te spreken over een geslaagd experiment. Ik had de aanlijnriem om mijzelf heen gedaan en midden rond mijn middel vastgegespt. Verder geholpen bij het opstappen(min of meer gedwongen) en tussen mijn voeten vastgehouden, waar mijn benen voor de veiligheid zorgen. Na een keer of tien een poging tot ontsnappen bleek het uiteindelijk toch mogelijk huiswaarts te keren met Meisje tussen mijn benen. Na de laatste rotonde op de Vlaardingerdijk duwde ze haar koppie omhoog en zat zo lekker om zich heen te kijken zonder verzet. We zullen nog wel even verder moeten oefenen want nu heb ik haar volcontinue met mijn linker hand vastgehouden bij de halsband wat dan weer voorkomt dat ik fatsoenlijk richting kan aangeven of mijn hand kan uitsteken. Toch voor een eerste probeersel ging het goed. Ze heeft bij thuiskomst heerlijk geslapen/gesnurkt want ze was moe van de lange renpartij. Toch voelen haar spieren steeds steviger aan, en doet ze het nog steeds beregoed. Vandaag valt me zwaar. Vanmorgen de wekker dusdanig hard uitgeslagen dat we pas om half zeker wakker werden en dan is het helemaal haasje repje. Gauw pillen uitgezet, promt kwam er bij het uitdrukken van mijn strip methotrexaat het nodige zilverpapier mee en dat wil je niet tussen je tanden krijgen, dus dat er zorgvuldig uitgehaald. Ik had geen tijd om te eten, maar toch wel alles ingenomen, in dit geval met een banaan. Tot nu toe valt het redelijk. Dat is iedere donderdag toch nog afwachten. Wel op mijn werk gelijk begonnen aan de door Els klaargemaakte boterhammen. Ik hoop dat de morgen een beetje snel wil gaan, zodat ik bijtijds kan gaan slapen, want vanmiddag moeten Els en ik naar de mondhygiëniste in Rotterdam. Ook niet echt iets waar ik naar uitkijk, maar het is wel een al jaren hele goed werkende gewoonte die gelukkig nog steeds valt onder onze dure aanvullende verzekering. Zo, ik ben weer uitgeschreven. Ander nieuws is er niet. Groeten, en ook een fijne dag. Jeroen