Το Μαγικό των Ανθρώπων «Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ: Ο ουρανός της ποίησης και η ραγισμένη μνήμη». Η σπουδαία ποιήτρια σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της. Η χώρα μας ευτύχησε να έχει μια ποιήτρια που ακούει στο όνομα Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ. «Τώρα αισθάνομαι και καλά και περίεργα, γιατί έκλεισα τα 80 και δεν αισθάνομαι 80, αισθάνομαι όπως πάντα. Είναι περίεργο. Αισθάνομαι ότι στα χρόνια που περνάνε αλλάζουν πρακτικά κάποια πράγματα, αλλά το μέσα παραμένει ίδιο. Και αυτό είναι μια πολύ αισιόδοξη ματιά στη ζωή. Έτσι αισθάνομαι» έλεγε στη Φωτεινή Τσαλίκογλου και στην εκπομπή «Το μαγικό των ανθρώπων» (ΕΡΤ) στις 26 Δεκεμβρίου 2019, η σπουδαία, πολυβραβευμένη Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. (βλ. αφιέρωμα εδώ) Στα 80 της χρόνια μας χαρίζει κομμάτια από τη σκέψη και τη ζωή της. Μιλάει για τα πρώτα της χρόνια. Για την αναπηρία της. «Γεννήθηκα κουτσή, ποτέ όμως δεν ένοιωσα ανάπηρη. Χρωστάω πολλά στις ελλείψεις μου». Μιλάει για τους γονείς, τον πατέρα της από το Τσανάκαλε, τη μητέρα της από τη Πάτρα. «Έσμιξε η ανατολή με τη δύση, ήσαν δυο υπέροχοι άνθρωποι». Μας διαβάζει με δισταγμό το πρώτο της ποίημα «Μοναξιά», που έγραψε στα 16 της χρονιά, «Θεέ μου, τι θα γίνουμε; Πώς θα πιστέψουμε; Πώς θα ξεγελαστούμε; M’ αυτή την αλλόκοτη φυγή των πραγμάτων, των ψυχών από δίπλα μας». Ο νονός της, Νίκος Καζαντζάκης, θα πει γι’ αυτό το ποίημα: «Το πιο όμορφο πράγμα που έχω ποτέ διαβάσει στη ζωή μου». περισσότερα » Ν. Καζαντζάκης Η πορεία στην ποίηση, που ξεκίνησε τόσο νωρίς, συνεχίζεται έως αυτή τούτη τη στιγμή, με τη χαμηλή φωνή της μνήμης, με την αναλγησία του γήρατος. Συντροφιά όμως με τις λέξεις που ανασταίνουν απουσίες. Που κατευνάζουν, δίχως να αγνοούν, το φόβο του θανάτου. «Ό,τι μου λείπει με προστατεύει από εκείνα που θα χάσω». Τριγυρισμένη αναστάσιμες εκδοχές ζωής, η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, μας ανοίγει τα δωμάτιά της ψυχής της, εκεί όπου κατοικούν δυο αχώριστα πλάσματα: O ερωτάς και το ποίημα. «Λέω ‘ευχαριστώ’ στη ζωή για ό,τι εξακολουθεί να μου δίνει παρότι δεν περιμένω πια τίποτα». Το ευχαριστώ σου Κατερίνα καταλαγιάζει το φόβο του θανάτου. Η ποίησή σου, έχει ένα μοναδικό τρόπο να διαστέλλει το χρόνο και να χαρίζει μέλλον σε μια μικρή ταπεινή στιγμή. Θα πω το ίδιο και για το βλέμμα και για τις σιωπές σου. Και το τραγουδάκι με τα κενά που κλείνει την συνάντηση μας. Μια συνάντηση, που θα θέλαμε να μην τελειώσει π ο τ έ: «Aσ’ τα τά μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα να…να….να……..» «…κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής» (Εμπειρίκος) Δεν υπάρχει ζωή χωρίς απώλεια, χωρίς τους μικρούς και μεγάλους θανάτους που σημαδεύουν την ιστορία της ζωής μας. Να χάνεις ένα γονιό, ένα παιδί, μια πατρίδα, μια δουλειά, να χάνεις την υγεία σου, την πίστη σε μια ιδέα, να χάνεις το μυαλό, τη νιότη σου, να χάνεις έναν μεγάλο έρωτα και να μένεις μισός. Απώλειες και πένθη καθορίζουν αυτό που είμαστε. Η εκπομπή αναφέρεται στη μαγική δύναμη της απώλειας. Μέσα από μια σε βάθος συνέντευξη που λειτουργεί ως κατάθεση ψυχής, η ιστορία του κάθε ανθρώπου σαν ένα εικαστικό φιλμ φέρνει στο προσκήνιο τη δύναμη υπέρβασης και ανθεκτικότητας. Μέσα μας υπάρχει μια ορμή, μια δύναμη που μας παροτρύνει να μεταμορφώνουμε την οδύνη σε δημιουργία. Κάτι που γνώριζαν καλά οι Έλληνες, όπως μας θυμίζει ο Εμπειρίκος «..κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής». Η επεξεργασία της απώλειας έχει τη δυνατότητα σαν τη μεγάλη τέχνη να αφυπνίζει. Να θρυμματίζει την παγωμένη μέσα μας θάλασσα. Σκοπός της εκπομπής είναι να αναδείξει αυτή την πλευρά. Μέσα από εμβληματικές ιστορίες επώνυμων και ανώνυμων ανθρώπων να φανερώσει «Το Μαγικό των Ανθρώπων». Ο τίτλος της εκπομπής είναι εμπνευσμένος από το αριστούργημα του Τόμας Μαν, «Το Μαγικό Βουνό». Όταν ο νεαρός Χανς Κάστορπ βρίσκεται στο σανατόριο κοντά αλλάζει η ζωή του όλη. Περιστοιχισμένος από την απώλεια και το φόβο του θανάτου, ζει μια μαγική διαδικασία ενηλικίωσης κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζει τον έρωτα, τη φιλοσοφία, τη φιλία. Κερδίζει το αγαθό της ζωής. - Όλα ξεκινούν από ένα πένθος. Δείτε: Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ«Χρωστάω όλο αυτό που είμαι στην αναπηρία» «Η αρχή της ζωής μου είναι μια αναπηρία. Έπιασα ένα μικρόβιο που μετά μου έφαγε τα κόκαλα και η τραγική ειρωνεία είναι ότι αν είχα γεννηθεί ένα χρόνο αργότερα, θα είχε εφευρεθεί η πενικιλίνη και με μια ένεση θα ήμουν τελείως εντάξει. Αλλά από την άλλη μεριά έχω απόλυτη συναίσθηση ότι χρωστάω όλο αυτό αυτό που είμαι και όταν λέω είμαι, εννοώ τον ψυχισμό, το χρωστάω στην αναπηρία γιατί ο άνθρωπος από φύση, από ένστικτο, αντιδρά στο αρνητικό της ζωής και αυτό φέρνει το θετικό, ακόμα πιο θετικό. Ενώ είχα συνείδηση ότι κούτσαινα, γιατί εκτός από το πόδι είναι και το αριστερό μου χέρι ανάπηρο. Όλη την αριστερή μου μεριά, την είχε φάει το μικρόβιο. Αυτό ήταν για μένα φυσιολογική ζωή. Και δεν θυμάμαι ποτέ να ήμουν τρομαγμένη από την αναπηρία μου. Είναι κάτι με το οποίο γεννήθηκα». [...] «Έχεις ενστικτωδώς πλέον προσαρμόσει την ψυχολογία σου σε αυτήν την κίνηση, σου φαίνεται τελείως φυσιολογικό. Και βέβαια ξέρεις ότι δεν είσαι ηλίθια γιατί ψυχολογικά και κινητικά, είναι αυτό που έχεις γνωρίσει. Δεν γνώρισα κάτι άλλο. Έτσι είναι η ζωή. Κάθε πράγμα, παίρνεις και δίνεις». «Έχει φύγει το 'θα' από τη ζωή μου» [...] «Έχει φύγει το ”θα” από τη ζωή μου. Γιατί ζούμε τη ζωή μας με πολλή φυσικότητα και το ”θα”. Τι θα κάνω αύριο, τι θα κάνω του χρόνου, τι θα σπουδάσω. Θα, θα, θα...Εμένα το ”θα” δεν είναι περισσότερο από μια εβδομάδα, ένα μήνα. Δεν πρέπει να είναι. Κι αυτό είναι λίγο τρομακτικό, να βγάλεις την αίσθηση και την έννοια του μέλλοντος από την ζωή σου. Και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Αυτό, το κάνω». Το Μαγικό των Ανθρώπων - ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ - ΕΡΤ WebTV by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr Περισσότερα: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ Δείτε σχετικά: Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Οι στερνές ώρες του Νίκου Καζαντζάκη όπως τις περιγράφει η γυναίκα του Ελένη Ανδρέας Εμπειρίκος: Ο Δρόμος (ανάλυση) Περισσότερα: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, Λογοτεχνία-Ποίηση