Ένα θέμα το οποίο δεν θα μπορούσε να περάσει χωρίς ιδιαίτερη συζήτηση από το νηπιαγωγείο μας είναι τα φρούτα του φθινοπώρου. Αφόρμηση γι αυτό υπήρξε το γεγονός ότι τα παιδιά έφερναν φρούτα της εποχής για να τα μοιραστούν με τους συμμαθητές τους. Η διαπραγμάτευση του θέματος ξεκίνησε με ένα ιστόγραμμα για το τι θα θέλανε να μάθουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα. Φυσικά, το πρώτο πράγμα που είναι αναγκαίο να μάθουν τα παιδιά είναι το ποια ακριβώς είναι αυτά τα φρούτα. Για το σκοπό αυτό φτιάξαμε έναν πίνακα αναφοράς με τις εικόνες και τα ονόματα των φρούτων αυτών. Σε αυτόν τον πίνακα βασίστηκαν και τα παιχνίδια προανάγνωσης που παίξαμε με τα παιδιά με κάρτες που τους δόθηκαν με τις αντίστοιχες λέξεις αλλά και το φύλλο εργασίας που κλήθηκαν να συμπληρώσουν με ζητούμενο να αναγνωρίσουν κάποιες λέξεις. Διαχωρίσαμε τα φρούτα από τους καρπούς του φθινοπώρου και κάναμε ταύτιση των λέξεων σε ένα παιχνίδι ανάγνωσης. Αλλά και ένα λίγο διαφοροποιημένο παιχνίδι ανασυνθέτοντας τις λέξεις βάζοντας τα γραμματάκια στη σωστή σειρά. Στο τομέα της γλώσσας ανήκουν και τα αινίγματα που έμαθαν τα παιδιά για τα φρούτα. Ειμαι τόπι κόκκινο Είμαι κίτρινο χνουδάτο και αν με καθαρίσεις και στυφό μα μυρωδάτο άσπρο νόστιμο καρπό γίνομαι και πιο καλό αμέσως θα αντικρίσεις αν με κάνουνε γλυκό. Τι είναι; Το μήλο Τι είναι; Το κυδώνι Δεν γίνεται όμως να μιλάμε για τα φρούτα και να μην έχουμε την ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε. Κόψαμε, λοιπόν, με τα παιδιά τα φρούτα αυτά και δοκιμάσαμε τις διάφορες γεύσεις κάνοντας και συγκρίσεις (π.χ. το μήλο είναι πιο σκληρό από το αχλάδι).Επίσης, δοκιμάσαμε και χυμό από κάποια από αυτά τα φρούτα και παίξαμε το παιχνίδι «Μάντεψε τι τρως» όπου τα παιδιά έπρεπε να μαντέψουν με κλειστά μάτια τι τους έδινε να δοκιμάσουν ο συμμαθητής τους. Μετά τη δοκιμή δηλώσαμε την προτίμησή μας σε έναν πίνακα διπλής εισόδου και κάνοντας καταμέτρηση βρήκαμε τα φρούτα που προτιμούν τα περισσότερα παιδιά της τάξης. Μια δραστηριότητα μαθηματικών που μας μαθαίνει πολλές δεξιότητες. Όμως, τι πιο όμορφο για κλείσιμο της γευστικής αυτής δραστηριότητας από την ετοιμασία μιας φρουτοσαλάτας την οποία τα παιδιά μοιράστηκαν και πήραν μαζί τους να απολαύσουν στο σπίτι τους. Στη συνέχεια μάθαμε ένα ποιηματάκι για το μήλο και κάναμε μια γρήγορη κατασκευή για να μας βοηθήσει να το θυμόμαστε... Κι αφού σκεφτήκαμε τι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε με τα φθινοπωρινά φρούτα αποφασίσαμε να κάνουμε μία μηλόπιτα! Συγκεντρώσαμε τα υλικά και καταγράψαμε τη συνταγή. Μάθαμε τη διαφορά και συγκρίναμε το φλιτζάνι με το φλιτζανάκι του καφέ και την κουταλιά της σούπας με το κουταλάκι του γλυκού. Στη συνέχεια, διαβάζοντας τη συνταγή περάσαμε στην εκτέλεση. Τοποθετήσαμε τα μήλα στο ταψί, προσθέσαμε τη μισή ζάχαρη και την κανέλα στο λιωμένο βούτυρο, ανακατέψαμε καλά για να λιώσει η ζάχαρη, και ρίξαμε το μείγμα πάνω από τα μήλα. Μετά χτυπήσαμε τα αυγά με την υπόλοιπη ζάχαρη και προσθέσαμε το αλεύρι και το μπέικιν. Βάλαμε το 2ο μείγμα στο ταψί... ...την ψήσαμε στους 170 για μία ώρα περίπου και έτοιμη! '' Ώρα για δοκιμή... Για το τέλος δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την εικαστική μας δημιουργία. Φτιάξαμε τα φθινοπωρινά φρούτα λοιπόν με στένσιλ χρησιμοποιώντας πινέλο και σφουγγάρι, έτσι για να λερωθούμε και λίγο!!! και οδεύουμε σιγά σιγά για την 28η Οκτωβρίου...

ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΗΛΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ Τα μήλα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φρούτα του φθινοπώρου κι ένα απλό και γνώριμο θέμα για να ξεκινήσουμ

Οικογένεια: Ericaceae Γένος: Arbutus Είδος: Κουμαριά (Arbutus Unedo) Έξω, το δέντρο είναι γνωστό ως: Strawberry Tree Η κουμαριά είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά της ελληνικής χλωρίδας. Είναι μεσογειακό είδος, αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της Μεσογείου. Ακόμη υπάρχει στην Ιρλανδία ως ιθαγενές φυτό, (άλλα όχι στην Αγγλία). Η κουμαριά αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα στην ζώνη των αείφυλλων – πλατύφυλλων, που εκτείνεται μέχρι 1.000 μ. υψόμετρο. Την συναντάμε σε θαμνώνες και δάση, σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές. Επειδή θεωρείτε άριστο καλλωπιστικό φυτό έχει μεταφερθεί σε όλο τον κόσμο. (Αμερική , Αυστραλία κ.λ.π.) Είναι αειθαλές φυτό (δεν ρίχνει ποτέ τα φύλλα της) στην Ελλάδα είναι συνήθως θάμνος που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3 μέτρα, αλλά στις άλλες χώρες γίνεται δέντρο-ειδικά αυτά που χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό- που μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα ύψος. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους που πέφτουν από τους καρπούς της στο έδαφος. Γι αυτό θα παρατηρήσει κανείς ότι σε σημεία που είναι κουμαριές γύρω από το φυτό υπάρχουν πολλά μικρά φυτά. Για να αναπτυχθεί χρειάζεται ήλιο.Tα κούμαρα ωριμάζουν ένα περίπου χρόνο μετά την ανθοφορία τους. Έτσι μπορούμε να δούμε πάνω στο δέντρο την ίδια στιγμή άγουρους και ώριμους καρπούς, αλλά και λουλούδια (σε πολύ λίγα φυτά ή δέντρα συμβαίνει αυτό). Ένα εσπεριδοειδές που το κάνει αυτό είναι η πορτοκαλιά, ποικιλία Valencia. Τα άνθη της είναι συνήθως λευκά και πιο σπάνια κόκκινα, τα οποία κρέμονται σε ταξιανθίες. Μοιάζουν με καμπανούλες, και ανθίζουν δύο φορές το χρόνο (Μάιο και Σεπτέμβριο). Γονιμοποιούνται από μέλισσες και το μέλι της κουμαριάς είναι συνήθως πικρό. Ο καρπός της είναι σαρκώδης ρόγα –δρυπη-, μεγέθους 1-2 εκατοστά , ο οποίος, πριν ωριμάσει είναι κίτρινος και σιγά σιγά με την ωρίμανση μετατρέπεται σε κατακόκκινο. Η επιφάνεια του καρπού είναι άγρια-κοκκώδης θα έλεγα- και θα ωριμάσει (φθινόπωρο) στη στιγμή που αρχίζει η ανθοφορία για την επόμενη καρποφορία. Περιέχουν αρκετή ποσότητα σπόρων στο εσωτερικό τους. Βασικό: Τρώγονται, αφού ωριμάσουν καλά. (έχει σημασία, θα το εξηγήσω παρακάτω). Θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο γευστικά φρούτα της φύσης. Αν και οι γνώμες διίστανται για την γεύση των κούμαρων, από αρχαιοτάτων χρόνων. Άλλοι νομίζουν ότι δεν είναι καν φαγώσιμοι οι καρποί. Οι αρχαίοι έλληνες δεν τα προτιμούσαν ιδιαίτερα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ρωμαίος επιστήμονας (φυσικός φιλόσοφος) και ιστορικός, περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia), έδωσε το λατινικό όνομα της κουμαριάς. Το όνομα «unedo» προέρχεται από το λατινικό «unum edo» που σημαίνει «τρώω ένα, μόνο». Εδώ να πω δυο λόγια για το πότε πρέπει να τρώγονται τα κούμαρα. Δεν πρέπει να καταναλώνονται όταν δεν έχουν ωριμάσει πλήρως. Δηλ. για να καταναλωθεί, θα πρέπει να είναι κατακόκκινος ο καρπός και πολύ μαλακός στην αφή. Ακόμη πρέπει να αποφεύγουμε να τρώμε υπερώριμους καρπούς. Επειδή το κούμαρο υπερωριμαζει πολύ γρήγορα, μπορεί να ξινίσει (να γίνει ζύμωση της σάρκας και να σχηματισθεί αλκοόλη) στο δέντρο, χωρίς εξωτερικά να δούμε κάτι ιδιαίτερο. Αν φάμε αρκετούς τέτοιους καρπούς, κινδυνεύουμε σοβαρά από δηλητηρίαση. Αν δεν έχει ωριμάσει πλήρως το κούμαρο, θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τρώμε γιατί κατανάλωση αρκετών καρπών μπορεί να προκαλέσει τάση για εμετό και αναγούλα. Το φυτό μας προειδοποιεί πλήρως για το πότε πρέπει να τρώμε ένα κούμαρο. Αν δεν έχει ωριμάσει αρκετά είναι αρκετά στυφό και άγευστο, αν δε έχει ωριμάσει πάρα πολύ, έχει άσχημη γεύση. Αλλά, στην πλήρη ωρίμανση του είναι ένας πολύ εύγεστος και εκλεκτός καρπός. Και βέβαια, επειδή δεν αντέχει καθόλου μετά τη συγκομιδή, ο καλύτερος τρόπος να τα φάει κάποιος είναι κατευθείαν από το δέντρο. Είναι η αγαπημένη τροφή των πουλιών, χαρακτηριστικά οι κότσυφες τρελαίνονται να τα τρώνε, (κουμαροφάγα τα αναφέρει ο Αριστοφάνης στις «Όρνιθες») αλλά και του αγριογούρουνου, των αρκούδων κ.α. Παράλληλα από τα κούμαρα φτιάχνονται, εξαιρετικό τσίπουρο –σε πολλές περιοχές της Ελλάδας στα χρόνια του μεσοπολέμου και νωρίτερα έφτιαχναν και μάλιστα τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές αρχίζουν πάλι να το φτιάχνουν λικέρ, κονιάκ, (στην Πορτογαλία κάνουν ένα δυνατό κονιάκ με το όνομα medronho) καθώς και γλυκά του κουταλιού ή μαρμελάδα. Ακόμη η κουμαριά είναι γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, (σηπτικές και διουρητικές). Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Πριν από 60 χρόνια απομονώθηκαν από τα κούμαρα οι πρώτες κουμαρίνες, τα σημερινά αντιπηκτικά που δίνονται σε θρομβώσεις. Τα φύλλα και ο τραχύς φλοιός της κουμαριάς χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη φαρμακευτική και στη Βαφική. Στην αρχαιότητα, επίσης, την κουμαριά την χρησιμοποιούσαν για τις αιμοστατικές της ιδιότητες. Ο φλοιός της κουμαριάς περιέχει δεψικές ουσίες και αρβουτίνη, ενώ τα φύλλα περιέχουν κουμαρίνη και οι καρποί πηκτίνες. Τα φύλλα της Κουμαριάς, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις φλεγμονές του εντέρου, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Έχουν αντισηπτικές, διουρητικές, αντιφλεγμονώδεις, στυπτικές και αιμοστατικές ιδιότητες. Τα ώριμα κούμαρα συνιστώνται σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας και αεροφαγίας.Αφέψημα από φύλλα κουμαριάς χρησιμοποιείται σε φλεγμονές και άλλες παθήσεις των ουροφόρων οδών (κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, ενούρηση, δυσουρία κ.α.), σε αιματουρίες και αιμορραγίες της μήτρας. Βράζουμε δυο γραμμάρια φύλλα σε 100 ml νερού. Δύο- τρία φλυτζάνια την ημέρα, βοηθούν και αυξάνουν και τη διούρηση. Για εξασθενισμένους οργανισμούς, διαλύουμε ώριμα κούμαρα σε κρασί χωρίς συντηρητικά και προσθέτουμε 1 φλιτζάνι νερό στο οποίο έχουμε βράσει κανέλα και ζάχαρη.Τα κούμαρα τρώγονται, αλλά χρησιμοποιούνται και για την παρασκευή ποτών και οινοπνεύματος. Από κούμαρα φτιάχνεται δυνατό ρακί, ενώ στην Ευρώπη παρασκευάζουν κρασί, κονιάκ και ένα ηδύποτο γνωστό ως κουμαρόκρεμα (creme d” arbouse) που διευκολύνει την πέψη. Το ρακί από κούμαρα, που φτιάχνεται στην περιοχή του Πλαταμώνα ανακατεμένο με ζάχαρη και κανέλα, χρησιμοποιείται σε γρίπη ως ρόφημα ή σε εντριβή και ανακουφίζει από τον πυρετό. Ολόκληρο το φυτό έχει ωραία εμφάνιση, το ξύλο του χρησιμοποιείται στην ξυλουργικά και για την παραγωγή ξυλοκάρβουνου. Επίσης, το μέλι από άνθος κουμαριάς βοηθάει στη μείωση της χοληστερίνης, στις κεφαλαλγίες και τον στομαχόπονο (Διοσκουρίδης). Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις, επιγραμματικά: Το βότανο δρα ως αντισηπτικό, διουρητικό, αντιφλεγμονώδες, στυπτικό και αιμοστατικό. Τα ώριμα κούμαρα συνιστώνται σε δυσκοιλιότητα και αεροφαγία. Βοηθά σε προβλήματα φλεγμονών και άλλες παθήσεις των ουροφόρων οδών όπως κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, ενούρηση, δυσούρηση, σε αιματουρίες και αιμορραγίες της μήτρας. Είναι τονωτικό για τους εξασθενισμένους οργανισμούς στους οποίους χορηγείται μαζί με κρασί, κανέλα και ζάχαρη. Η κουμαριά είναι ανθεκτική στη φωτιά και αυτό της δίνει ένα πλεονέκτημα να χρησιμοποιηθεί σε αναπλάσεις εκτάσεων. Oι κουμαριές είναι φυτά που αντέχουν στις πυρκαγιές. Mετά τη φωτιά πετούν αμέσως νέα άφθονα βλαστάρια κι έτσι προστατεύονται τα εδάφη από τη διάβρωση της βροχής. Τελειώνοντας, η κουμαριά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, αλλά και όμορφο φυτό που στολίζει με το εντυπωσιακό χρώμα της και τους λαμπερούς καρπούς της το σπίτι μας και μας θυμίζει τα Χριστούγεννα και το χειμώνα! Τι είναι η κουμαρίνη; Λίγα λόγια για την κουμαρίνη, που περιέχεται στην κανέλα κασσία και μας έχει θορυβήσει, λόγω των παρενεργειών της: Η κουμαρίνη είναι ένα φυτοχημικό με γεύση ανάλογη της βανίλιας και γλυκιά μυρωδιά κάπως σαν φρεσκοκομμένο γρασίδι. Η κουμαρίνη βρίσκεται σε διάφορα φυτά όπως τα φασόλια tonka, τον μελίλωτο, την ασπερούλα (Gallium ή Asperula odorata),την συνηθισμένη και πολύ φθηνή ποικιλία της κανέλας Cinnamomum Cassia ,τη τριγωνέλλα (Trigonellafoenum-graecum), τη λεβάντα, τη γλυκόριζα, τις φράουλες, στο μαϊντανό, το σέλινο, το χαμομήλι, τα κόκκινα τριφύλλια, τα βερίκοκα, τα κεράσια και το γλυκό γαρίφαλο.. με μεγαλύτερη συγκέντρωση στα 4 πρώτα. Επίσης ως συστατικό αντιθρομβωικών φαρμάκων (Coumadin, Jantoven, Marevan κτλ.). Η κουμαρίνη μπορεί να εμφανιστεί είτε ελεύθερη είτε συνδυασμένη με γλυκόζη (γλυκοζιτική κουμαρίνη). Με το όνομα κουμαρίνη συναντάμε πολλές ενώσεις που έχουν μεταξύ τους διαφορετικό τύπο αλλά και διαφορετικές αποκλίνουσες δράσεις. Είναι αρωματικές ενώσεις και η δράση τους είναι περιορισμένη στον οργανισμό. Υπάρχουν όμως προϊόντα του μεταβολισμού τους που έχουν αξιόλογη δράση όπως για παράδειγμα η δικουμαρόλη που είναι μια ισχυρή αντιθρομβωτική ένωση. Δυστυχώς η κουμαρίνη είναι τοξική σε υψηλές δόσεις στον άνθρωπο και προξενεί βλάβες στο συκώτι και στα νεφρά. Η κουμαρίνη ως επί το πλείστον βρίσκεται στην κασσία, ενώ η κανέλα Κεϋλάνης περιέχει αρκετά χαμηλότερες ποσότητες. Το πρόβλημα με την τριμμένη κανέλα που κυκλοφορεί, είναι ότι στην πλειοψηφία της είναι αναμεμιγμένη με κασσία και δεν είναι καθαρή γνήσια κανέλα. Αυτό αυξάνει τα επίπεδα κουμαρίνης στα διάφορα προϊόντα που χρησιμοποιείται κανέλα. Πριν λίγο καιρό, σε έρευνα που έγινε σε δείγματα κανέλας στην Ιταλία βρέθηκε ότι το 51% των δειγμάτων αποτελούταν από κασσία, ένα 10% πρέπει να ήταν μείγμα κασσίας με κανέλα Κεϋλάνης, και μόνο ένα 39% ήταν κανέλα Κεϋλάνης (Lungarini, 2008). Βιβλιογραφία Μικρή Εγκυκλοπαίδεια Βοτάνων Πηγή: emedi.gr haniotika-nea.gr

Czy wiecie, co to rokitnik? Słyszeliście kiedykolwiek o jarząbie? Jesienna kartka z codogarowego kalendarza przypomni Wam kilka dawnych smaków tej pory roku

金黃色的枇杷擁有混圓體型，皮薄肉細，在水果界中是出了名「難搞」。 不僅種植過程相當費工，採收也是一門學問,長久以來,新社枇杷農戶們以耐心，細心與愛心，孵育出「枇杷之鄉」的美名。 而實行有機農法的耕

When planning your USDA zone 9b garden, begin with the trees that love mild winters and hot summers. The time to plant trees is now 🌳 What fruit trees can you plant here in Deltona Florida? Take a …

Odmiany sadownicze, które uprawiane były przez naszych dziadków odeszły w zapomnienie. Ich owoce charakteryzowały się wyjątkową mrozoodpornością, łatwością w uprawie jak i wyjątkowym smakiem. Moda zatoczyła koło - stare odmiany drzewek owocowych powracają do łask!

Η τέλεια συνταγή για ένα υπέροχο σπιτικό λικέρ δαμάσκηνο.