Ernesto Che Guevara kimdir? Ernesto Che Guevara 14 Haziran 1928 yılında dünyaya gelmiştir.

The legendary Comandante Ernesto Rafael Guevara de la Serna, known as Che Guevara, has died in Bolivia. French journalist Monique Cottillard is given the job of identifying the body. When she, accompanied by her Italian colleague, stands before the body of Che, she feels suddenly faint. She knows this guerillero all too well. She has hated him and loved him - loved him so much that she would have given her life for him. Che was married, but he had a few affairs on the side - after all, he was a typical South American macho man. So macho in fact, in a hurtful and arrogant way, that at times Monique really wanted to kill him. Often she determined she was never going to see him again. But whenever he wrote her one of his encrypted notes, she would take the next plane to whatever place he happened to be. Only on Cuba had she never visited him - there he was too well known, and the walls had ears. Werner Ortmüller was born in Ebeleben, Thuringia, in 1945. Since 1948 he has been living in Giessen, Mittelhessen. He worked as a construction engineer. For many years he was the elected workers' representative on the local Staff Council. He was involved in the setting up of various civic initiatives with the aim of promoting humane standards in municipal planning. From 1973 to 1996 he was active in local politics. A part time lyric poet, he is a member of the Karl Liebknecht Working Group, which awarded him its Peace Prize in the year 1993.

La Habana, Protagonistas de proezas militares en defensa de la Independencia, la justicia y abanderados de un pensamiento social de avanzada, el general Antonio Maceo Grajales (1845-1896) y el comandante argentino-cubano Ernesto Che Guevara de La Serna (1928-1967) constituyen ejemplos de continuidad revolucionaria. Llegados al mundo ambos el 14 de junio, sus ejecutorias confirman similitudes, que rebasan la fecha de nacimiento. Natural de Santiago de Cuba y formado en una familia campesina mestiza enemiga de la discriminación socioeconómica impuesta por la metrópoli española, el patriota, junto a toda la familia Maceo-Grajales, estuvo entre los primeros en unir a las tropas insurrectas cuando Carlos Manuel de Céspedes proclamó en Yara el grito de independencia.

Che Guevara, comunismo,fidel castro, cuba, Sierra Maestra,ditadura, revolução cubana, embargo,URSS

INCCCCC

A unique academic and authoritative bibliography BLOG dealing with the research issues concerning Ernesto "Che" Guevara and written by an M.A.student for Information Science at a major University in Israel.

Ernesto Guevara de la Serna, more popularly known by his byname "Che", was born on this day in the year 1928. Today marks the 93rd birth anniversary of the revo

Ernesto Guevara de la Serna, más conocido como el Che Guevara (n. el 14 de junio de 1928 en Rosario, Provincia de Santa Fe, Argentina; m. el 9 de octubre de 1967 en La Higuera, Bolivia), fue un médico, político y guerrillero argentino-cubano, cuya figura despierta grandes pasiones tanto a favor como en contra. mas info en notinet.blogspot.com/

Μία χώρα που δεν έχει δική της οικονομία και στην οποία εισβάλλουν ξένα κεφάλαια δεν μπορεί να ξεφύγει απ' την κηδεμονία της χώρας απ' όπου εξαρτάται.Και επί πλέον δεν μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή της,αν βρεθεί σε αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας που την εξουσιάζει οικονομικά. "Ernesto Che Guevara | Ερνέστο Τσε Γκεβάρα" Ο ΤΣΕ ΖΕΙ στις καρδιές μας! Συνεχίζει να ζει και να εμπνέει τους αγώνες των καταπιεζόμενων όλου του πλανήτη. "Προπαντός, να είστε πάντοτε ικανοί να νιώσετε, όσο πιο βαθιά γίνεται, οποιαδήποτε αδικία που διαπράττεται κατά του οποιουδήποτε, σ' οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Είναι η πιο όμορφη αρετή ενός επαναστάτη" "Τσε, απευθυνόμενος στα παιδιά του". Και σήμερα 54 χρόνια μετά τη δολοφονία του η μορφή του ενώνει στους δρόμους του αγώνα. Εκεί που είναι η πραγματική ομορφιά της ζωής. Πυξίδα μέσα στον χρόνο Και ο μύθος να σου ανήκει Είναι των ματιών σου οι κύκλοι Που αγκαλιάζουν τον κόσμο Εδώ θα μείνει για πάντα Το ζεστό το πέρασμα σου Φωτιά που ανάβει η ματιά σου Comandate Che Ernesto Che Guevara Αργεντίνος διεθνιστής επαναστάτης, μία από τις σημαντικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία της Κουβανικής Επανάστασης και άσκησε μεγάλη επίδραση στη θεωρία και την τακτική του ανταρτοπόλεμου. Πίστευε στην επικράτηση του σοσιαλισμού μέσα από μια παγκόσμια επανάσταση. Με το πέρασμα των χρόνων ο Τσε έγινε το σύμβολο της αιώνιας επανάστασης. "Τσε" Γκεβάρα (Ernesto "Che" Guevara) γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής στις 14 Ιούνη του 1928. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά μιας μεσοαστικής οικογένειας αριστερών τάσεων, με βασκικές και ιρλανδικές ρίζες. Από μικρός έγινε γνωστός για τις δυναμικές και ριζοσπαστικές απόψεις του, που αποσκοπούσαν στην "υπεράσπιση των φτωχών και των αδυνάτων". Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και αποφοίτησε τον Μάρτιο του 1953. Μετά την αποφοίτησή του πήγε στη Γουατεμάλα, όπου ο συνταγματάρχης Χακόμπο Άρμπενς ηγείτο ενός προοδευτικού καθεστώτος, το οποίο μέσα από την αναδιανομή της γης, απέβλεπε στην πραγματοποίηση της κοινωνικής επανάστασης. Την εποχή εκείνη, ο Γκεβάρα απέκτησε και το περίφημο υποκοριστικό του "Τσε", από μια γλωσσική συνήθεια των αργεντινών, που δίνουν έμφαση στο λόγο τους με το επιφώνημα "che". Η ανατροπή του καθεστώτος Άρμπενς το 1954 με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από τη CIA, τον έπεισε ότι οι ΗΠΑ θα καταπολεμούσαν πάντα τις αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής και των άλλων αναπτυσσόμενων χωρών του κόσμου. Η πεποίθησή του αυτή αποτέλεσε τη βάση των σχεδίων του για την επικράτηση του σοσιαλισμού μέσα από μια παγκόσμια επανάσταση. Μετά την ανατροπή Άρμπενς, ο Τσε πήγε στο Μεξικό, όπου γνώρισε τους αδελφούς Κάστρο, οι οποίοι προετοίμαζαν εξέγερση στην Κούβα για την ανατροπή του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα. Προσχώρησε στις δυνάμεις τους και άρχισε να εκπαιδεύεται στον ανταρτοπόλεμο. Στις 25 Νοέμβρη 1956 εγκατάλειψε το Μεξικό με το σκάφος Γκράνμα και με 82 συντρόφους του αποβιβάστηκε στις ακτές της επαρχίας Οριέντε της Κούβας. Εντοπίστηκαν, όμως, γρήγορα από τις αρχές και εξολοθρεύτηκαν σχεδόν όλοι. Οι λίγοι που επέζησαν μαζί με τον τραυματισμένο Τσε κατόρθωσαν να φτάσουν στον ορεινό όγκο Σιέρα Μαέστρα. Εκεί οργάνωσαν τον πρώτο αντάρτικο, το οποίο στην πορεία του χρόνου θα γιγαντωθεί και με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο θα ανατρέψει στις 2 Γενάρη 1959 τη δικτατορία Μπατίστα και θα εγκαταστήσει ένα προοδευτικό καθεστώς με μαρξιστικό προσανατολισμό. Απέκτησε μεγάλη φήμη στη Δύση, λόγω της θαρραλέας στάσης του σε κάθε μορφή ιμπεριαλισμού και νεοαποικιοκρατίας, που εκείνη την περίοδο τις εκπροσωπούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τον Απρίλη του 1965, ο Τσε αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και έπειτα εξαφανίστηκε εντελώς. Η εξαφάνισή του αποδόθηκε σε διαφωνίες του με τον Φιντέλ Κάστρο σχετικά με την οικονομική πολιτική και την ιδεολογική γραμμή του καθεστώτος. Μετά τη φυγή του από την Κούβα, ο Τσε περιπλανήθηκε αρκετά. Το φθινόπωρο του 1966 βρέθηκε στη Βολιβία για να συνεχίσει το επαναστατικό του έργο. Ήταν μία σύγχρονη εκδοχή του Σιμόν Μπολιβάρ, καθώς θεωρούσε τη Λατινική Αμερική όχι ως ένα σύνολο χωριστών εθνών, αλλά ως μία πολιτιστική και οικονομική ενότητα, για την απελευθέρωση της οποίας θα χρειαζόταν μια κοινή στρατηγική. Την πάμφτωχη Βολιβία κυβερνούσε εκείνη την εποχή η αμερικανοκίνητη χούντα του στρατηγού Ρενέ Μπαριέντος. Ο Τσε με πάσα μυστικότητα οργάνωσε στη ζούγκλα της Σάντα Κρους μία ομάδα από 50 αντάρτες, που αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα του Βολιβιανού Απελευθερωτικού Στρατού. Η πρώτη μάχη με τον στρατό δόθηκε τον Μάρτη του 1967. Ο Τσε ήταν και πάλι στο προσκήνιο, γεγονός που προκάλεσε την οργή του δικτάτορα, ο οποίος ζήτησε από τις δυνάμεις του το κεφάλι του για να το κρεμάσει σε κεντρικό φανοστάτη της Λα Παζ. Η CIA, εξόπλισε τις ειδικές δυνάμεις του βολιβιανού στρατού με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και την πλαισίωσε με ειδικούς συμβούλους, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Φέλιξ Ροντρίγκεζ, με δράση στην Κούβα. Ο κλοιός έσφιγγε γύρω του και ο Τσε δεν άργησε να πέσει στα χέρια των διωκτών του. Οι βολιβιανές ειδικές δυνάμεις, εκμεταλλευόμενες τις πληροφορίες από ντόπιους χωρικούς, τον συνέλαβαν ύστερα από σύντομη μάχη στις 8 Οκτώβρη 1967 στην τοποθεσία Κεμπράδα Ντελ Ιούρο. Πάνω του βρέθηκε το ημερολόγιο που κρατούσε για τη δράση του στη Βολιβία. Η πρώτη εγγραφή ήταν στις 7 Νοέμβρη 1966 και η τελευταία στις 7 Οκτώβρη 1967 την παραμονή της σύλληψής του. Την επομένη μέρα, ο Τσε Γκεβάρα εκτελέστηκε σε μία αίθουσα ενός εγκαταλελειμμένου σχολείου στο χωριό Λα Χιγκέρα. Ο εκτελεστής του ήταν ο λοχίας Μάριο Τεράν, που έδωσε μάχη με τους συναδέλφους για το ποιος θα έχει την τιμή να σκοτώσει τον διακεκριμένο αιχμάλωτο. Με διαταγή του δικτάτορα Μπαριέντος, τον πυροβόλησε με τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι σκοτώθηκε σε μάχη. Η σορός του 39χρονου επαναστάτη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βαγιεγκράντε για να επιδειχθεί στους εκπροσώπους του Τύπου. Ακολούθως, ένας στρατιωτικός γιατρός τού ακρωτηρίασε τα δύο χέρια ως αποδεικτικό στοιχείο και στη συνέχεια το υπόλοιπο της σορού του τάφηκε σε άγνωστο σημείο. Ο τάφος του αποκαλύφθηκε το 1997 κοντά στο αεροδρόμιο του Βαγιεγκράντε από μια ομάδα κουβανών ιατροδικαστών. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Κούβα και τάφηκαν στο Μαυσωλείο της Σάντα Κλάρα, όπου δόθηκε η καθοριστική μάχη της Κουβανικής Επανάστασης. Ο θάνατος του Τσε Γκεβάρα αποτέλεσε ένα σοβαρό πλήγμα για το επαναστατικό κίνημα στη Λατινική Αμερική και οι διάφορες χούντες της περιοχής βρήκαν την ευκαιρία να σκληρύνουν τη στάση τους. Σε αυτό το σημείο εστιάζεται και η κριτική που ασκήθηκε στον Τσε Γκεβάρα, ότι, δηλαδή, η δική του δράση και όσων τον μιμήθηκαν αργότερα συνέβαλε στη διατήρηση ενός σκληρού και αμερικανοκίνητου μιλιταρισμού στη Λατινική Αμερική για πολλά χρόνια ακόμα. Ο γιατρός από την Αργεντινή έγινε το σύμβολο της εξέγερσης και της επανάστασης για το φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πολλά νεαρά άτομα στη Δύση τον ξεχώρισαν ανάμεσα σε άλλους επαναστάτες, επειδή απαρνήθηκε τις ανέσεις μιας άνετης μεσοαστικής ζωής για να αγωνισθεί για τους φτωχούς και απόκληρους του πλανήτη και για μία δίκαιη κοινωνία. Ακόμη και όσοι διαφωνούσαν με τις κομμουνιστικές του ιδέες αναγνώρισαν τη ακεραιότητα και το πνεύμα αυτοθυσίας που τον διέκρινε. ΕΛΕΓΕ: "Αξίζει, φίλε μου, να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει". ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΑΘΑΝΑΤΕ CHE. Η πορεία του στη ζωή με πίστη στα ιδανικά της λευτεριάς των καταπιεσμένων Λαών. 1928: Η γέννησή του. 1953: Αποφοίτησε από Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες. 1954: Βρίσκεται στη Γουατεμάλα,όπου γίνετε η ανατροπή του καθεστώτος Χακόμπο Άρμπενς (ηγέτη ενός προοδευτικού καθεστώτος) με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από τη CIA. 1955: Γνωριμία με τον Φιντέλ Κάστρο. Προσχωρεί στο κίνημα της 26 Ιουλίου. 1956: Μαζί με τον Κάστρο και 82 αντάρτες αποβιβάζεται στην Κούβα με το πλοιάριο Γκράνμα. 1957: Πρώτες μικρές νίκες των ανταρτών. Ο Τσε προβιβάζεται σε κομαντάντε κι αναλαμβάνει τη διοίκηση της δεύτερης επαναστατικής φάλαγγας. 1958: Οι αντάρτες περνούν στην επίθεση. Η φάλαγγα του Τσε διασχίζει την ανατολική Κούβα και καταφεύγει στα βουνά του Εσκαμπρέ, στο κέντρο του νησιού. Τελική νίκη των επαναστατών στη μάχη της Σάντα Κλάρα. 1959: Φυγή του Μπατίστα, η φάλαγγα του Τσε εισέρχεται στην Αβάνα. Αποκτά την κουβανική υπηκοότητα και αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Εθνικού Ινστιτούτου Αγροτικής Μεταρρύθμισης και την προεδρία της Εθνικής Τράπεζας. 1961: Αναλαμβάνει υπουργός Βιομηχανίας της Κούβας. Απόβαση μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων αποκρούεται από τους Κουβανούς. 1962: Επιβολή πλήρους εμπορικού αποκλεισμού σε βάρος της Κούβας από τις ΗΠΑ. Κρίση των πυραύλων. 1964: Από το Σαντιάγο της Κούβας, καταγγέλλει την ηττοπάθεια των ΚΚ της Λατινικής Αμερικής. Ομιλία του Τσε στη Γ.Σ του ΟΗΕ υπέρ των απελευθερωτικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου. 1965: Επιστροφή στην Κούβα μετά από τρίμηνη περιοδεία στην Αφρική, τελευταία δημόσια εμφάνισή του στο αεροδρόμιο της Αβάνας. Επιστολή παραίτησής του από όλα τα επίσημα αξιώματα και την κουβανική υπηκοότητα. Μυστική αναχώρησή του για την Αφρική. Συμμετοχή του Τσε και 150 περίπου κουβανών εθελοντών στο επαναστατικό κίνημα του Κονγκό. 1966: Παραμονή στο Ντάρ-Ες-Σαλάμ(Τανζανία). Επιλογή της Βολιβίας, για τη δημιουργία αντάρτικης εστίας με προοπτική ανταρτοπόλεμου σε παναμερικανική κλίμακα. Επιστροφή στην Κούβα και προετοιμασίες. Άφιξη στη Λα Πας και εγκατάσταση στην αντάρτικη βάση του Νακαχουασού. Ρήξη με το γενικό γραμματέα του ΚΚ Βολιβίας για το ζήτημα της καθοδήγησης του ένοπλου αγώνα. 1967: Καταγγελία του αντάρτικου από το ΚΚ Βολιβίας και διαγραφή των μελών της νεολαίας του που ακολούθησαν τον Γκεβάρα. Πρώτη επιθετική ενέργεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού(ELN) του Τσε. Τραυματισμός και σύλληψη του Γκεβάρα σε συμπλοκή με το στρατό στο φαράγγι του Γιούρο. Εκτέλεσή του την επομένη, στη Λα Χιγκιέρα, με διαταγή της βολιβιανής χούντας. Πυξίδα μέσα στον χρόνο κι ο μύθος να σου ανήκει είναι των ματιών σου οι κύκλοι που αγκαλιάσανε τον κόσμο Εδώ θα μείνει για πάντα το ζεστό το πέρασμά σου φωτιά που ανάβει η ματιά σου Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα Εσύ που ανάβεις τ'αστέρια της μνήμης φτιάχνεις τον χάρτη και περνάς μέσα απ' την στάχτη την ελπίδα σ' άλλα χέρια Εδώ θα μείνει για πάντα το ζεστό το πέρασμά σου φωτιά που ανάβει η ματιά σου Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα Σα θρύλος γύρω καλπάζεις σαν ευχή και σαν κατάρα στα στενά της Σάντα Κλάρα το όνειρό σου δοκιμάζεις Εδώ θα μείνει για πάντα το ζεστό το πέρασμά σου φωτιά που ανάβει η ματιά σου Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα Μιλάς κοιτώντας μπροστά σου το ποτάμι της ευθύνης και στην ιστορία δίνεις τη φωνή και τ' όνομά σου Εδώ θα μείνει για πάντα το ζεστό το πέρασμά σου φωτιά που ανάβει η ματιά σου Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα Γελάς και γίνεται μέρα η νύχτα σε συλλαβίζει μυστικά σου ψιθυρίζει Hasta Siempre Κομαντάντε Εδώ θα μείνει για πάντα Το ζεστό το πέρασμά σου Φωτιά που ανάβει η ματιά σου Κομαντάντε τσε γκεβάρα

En el 45º aniversario de la muerte de Ernesto 'Che' Guevara, reproducimos el perfil escrito por el periodista Emilio J. Corbière, en el cual se refiere a su significación ético-política. Más allá del mito, como personalidad de nuestra época. Ernesto Guevara no es sólo el quijote revolucionario, el teórico de la construcción socialista, es algo mucho más importante: es el ejemplo moral. Este recuerdo podrá parecer poco materialista, se podrá decir que se trata de una apreciación subjetiva. Pero me apresuro a responder que no es así, porque la moral revolucionaria integra, en un lugar principal, la cosmovisión que del hombre y la sociedad tiene el marxismo. Guevara fue eso: un ejemplo militante de moral firme. Internacionalista, vibró ante el ataque criminal de los norteamericanos contra la Guatemala de Jacobo Arbenz. Eso, y otras razones políticas e ideológicas, le determinaron a unirse al grupo de patriotas cubanos, encabezados por Fidel Castro, para liberar a Cuba de la dictadura de Fulgencio Batista. ¿Qué hizo a Guevara abandonarlo todo: familia, fortuna personal, carrera profesional, para unirse a ese puñado de luchadores? ¿Qué fuerza lo movió a afincarse en la isla del Caribe, lejos de su patria de nacimiento? ¿ Porqué el Che, después del triunfo de la Revolución, y cuando ésta se consolidaba, ocupando altos cargos y responsabilidades ministeriales, abandonó esa seguridad y partió hacia Bolivia para enfrentar a los militares gorilas y los 'rangers' entrenados en los Estados Unidos?. Esa fuerza no tenía nada de misterioso, ni había caído del cielo. Nació de su conciencia -individual y social- y se llama moral revolucionaria. Fueron las mismas convicciones por las que el escritor norteamericano John Reed peleó en la Revolución de Octubre junto a los obreros y campesinos rusos. Fue el mismo idealismo que movilizó al médico Norman Bethune, quien en representación de la izquierda de Estados Unidos y Canadá, se unió a los revolucionarios comunistas chinos y se distinguió por su valor y sus conocimientos científicos en el 8° Ejército, donde murió a raíz de una infección, mientras curaba heridos. Era el mismo espíritu moral de los brigadistas internacionales, muchos de ellos argentinos, que convergieron en 1936, a la España Republicana para luchar contra el fascismo. Y como estas hay muchos otros ejemplos. Desde luego que el Che no rechazaba a quienes, desde la caída de Batista, se dieron a la ciclópea tarea de construir la nueva Cuba. El mismo fue ministro y funcionario. Pero en un momento de inflexión de su vida, creyó que debía continuar la lucha junto a otros pueblos latinoamericanos en su largo y empinado camino hacia la liberación. Y así partió a Bolivia. Como Francisco de Miranda Puede compararse a Guevara con Francisco de Miranda. Guevara era del mismo metal humano que el de Miranda. El venezolano, precursor de la Independencia, había combatido, como voluntario en las Revoluciones Norteamericanas de 1776, en la Revolución Francesa de 1789, y retornó a su América Latina, cuando llegó la hora de combatir por la emancipación de las colonias hispanoamericanas. Los españoles lo apresaron, lo encerraron en un calabozo bajo tierra, y al morir en cautiverio, cremaron sus restos, al parecer, para no dejar rastro de su vida. En el museo histórico de Caracas, junto al lugar donde reposan los restos del Libertador Bolívar y otros patriotas venezolanos, puede verse, aún, un féretro abierto, que como símbolo espera los restos de Miranda. Los imperialistas de ayer y de hoy, se ensañan con los cuerpos de los revolucionarios, recurren al crimen, la tortura, la eliminación, y también al ocultamiento de los despojos de los caídos en combate. Esa es la moral hipócrita de las clases dominantes. No saben que el ejemplo de revolucionarios como es el caso de Ernesto Guevara, su vida, sus ideas, su práctica social, trasciende a su propia persona para transformarse en un arma mucho más potente que las armas convencionales: la voluntad colectiva despliega en todos los sentidos la conciencia de la revolución y de la transformación. En una entrevista realizada por el periodista Jean Daniel, en Argel, en Julio de 1963, para la revista L'Express, el Che decía: 'El socialismo económico sin la moral comunista no me interesa. Luchamos contra la miseria, pero luchamos al mismo tiempo contra la alienación. Uno de los objetivos fundamentales del marxismo es eliminar el interés, el factor 'interés individual' y el lucro de las motivaciones psicológicas. Marx se preocupa tanto de los factores económicos como de su repercusión en el espíritu. Llamaba a esto 'hecho de conciencia'. Si el comunismo se desinteresa de los hechos de conciencia, podrá ser un método de distribución, pero no será jamás una moral revolucionaria.' Etica y libertad Guevara era un idealista, pero el suyo era un idealismo ético, que no debe confundirse con el llamado idealismo filosófico. Por el contrario, el moralismo de las clases dominantes, en realidad, su inmoralidad, siempre protege la ausencia de libertad, la desigualdad, la explotación, ni bien se determinan ásperos antagonismos de clase. El contenido del nuevo ideal moral deriva de una profunda necesidad social, de una cálida aspiración, de una enérgica voluntad de algo distinto, de algo opuesto a lo que existe. En pocas palabras. El ideal moral es el conjunto de deseos y aspiraciones que provoca el antagonismo con el estado de cosas existente. El ideal moral así entendido es un medio de reunir e incitar a las fuerzas transformadoras en la lucha contra el ordenamiento existente y se constituye en una palanca poderosa para superar ese estado de cosas. La moral revolucionaria, entonces, no es sólo negación, contradicción, sino medio para reunir e impulsar a las fuerzas de las clases oprimidas. Surge de las condiciones económico-sociales, del desarrollo tecnológico de cada sociedad nacional, y del desarrollo cultural y al igual que el instinto social, el ideal moral no es un fin, sino una fuerza, o bien un arma en la lucha social por la existencia; el ideal moral es un arma particular en la particular situación de la lucha de clases, en la lucha por la liberación nacional. Los héroes de que hablaban los historiadores burgueses, como Guizot, Michelet, Carlyle, eran 'iniciadores', 'grandes', que parecían generarse respecto de su época. El hombre nuevo del que habla el socialismo, no es aquel quimérico héroe de los clásicos o de la historiografía liberal-reaccionaria del Siglo XIX. El viejo Jorge Plejanov decía que las particularidades individuales de las personalidades eminentes determinan el aspecto individual de los acontecimientos históricos, y el elemento casual, desempeña siempre cierto papel en el curso de estos acontecimientos, cuya orientación está determinada, en última instancia, por las llamadas causas generales, es decir, por el desarrollo de las fuerzas productivas y las relaciones mutuas entre los hombres en el proceso económico-social de la producción, que aquel determina. Pero hay en realidad una interdeterminación, una interrelación entre persona y medio, que no es mecánica sino que se transforma dialécticamente en creación. Lo dijo Mariátegui, el socialismo es 'creación heroica'. Guevara reflexionó en forma creadora sobre este tema de la moral revolucionaria, sobre el rol del individuo y de las masas en una sociedad en la sociedad. Sostenía que hay una estrecha unidad dialéctica entre el individuo y la masa, y que esta como conjunto de individuos, se interrelaciona con los dirigentes. En cuanto a individuo, Guevara señalaba que como producto no acabado, los aspectos negativos del pasado se trasladan al presente en la conciencia individual, y que para erradicar esa falsa conciencia, debía realizarse un trabajo continuo. Persona y autoeducación Un proceso doble, donde actúa, por un lado la sociedad con la educación directa e indirecta, y en donde el individuo se somete también a un proceso de formación o autoeducación. En los momentos revolucionarios es fácil potenciar los estímulos morales, pero para mantener esa nueva conciencia que se forja con el desarrollo de la nueva sociedad es necesario desarrollar una conciencia en la que los valores adquieran categorías nuevas, y para ello, decía el Che, 'la sociedad en su conjunto debe convertirse en una gigantesca escuela'. En el período de construcción del socialismo, señalaba Guevara, 'podemos ver el hombre nuevo que va naciendo. Su imagen no está todavía acabada; no podría estarlo nunca ya que el proceso marcha paralelo al desarrollo de formas económicas nuevas'. El camino es largo y lleno de dificultades. A veces, por extraviar la ruta hay que retroceder; otras, por caminar demasiado aprisa, dirigentes y masas se separan. Para lograr los cauces que permitan un crecimiento armónico y creativo, es necesario crear los mecanismos, las instituciones revolucionarias que permitan la 'identificación -decía el Che- entre el gobierno y la comunidad en su conjunto, ajustada a las condiciones peculiares de la construcción del socialismo y huyendo al máximo de los lugares comunes de la democracia burguesa'. Advertía Guevara que es preciso acentuar la participación consciente, individual y colectiva, en todos los mecanismos de dirección y producción y ligarlos a la idea de la necesidad de la educación técnica e ideológica, de manera que sienta cómo éstos procesos son estrechamente interdependientes y sus avances son paralelos. 'Así logrará -decía el Che- la total conciencia de su ser social, lo que equivale a su realización plena como criatura humana, rotas las cadenas de la enajenación'. Agregaba que 'esto se traducirá concretamente en la reapropiación de su naturaleza a través del trabajo liberado y la expresión de su propia condición humana través de la cultura y el arte'. Sin dogmas ni teoremas Guevara no creía que el socialismo, su construcción, fuera un dogma o un teorema. Tampoco una forma de capitalismo de Estado. Por eso reflexionaba diciendo que 'el socialismo es joven y tiene errores. Los revolucionarios carecemos, muchas veces, de los conocimientos y la audacia intelectual necesaria para encarar la tarea del desarrollo de un hombre nuevo por métodos distintos a los convencionales y sufren de la influencia de la sociedad que los creó. La desorientación es grande y los problemas de la construcción material nos absorben.' Es por eso que pensaba que la lucha contra el dogmatismo y la superficialidad, era una tarea de todo momento en la construcción del socialismo. En su carta a 'Marcha' de Montevideo, publicada por el semanario el 12 de marzo de 1965, titulada 'El socialismo y el hombre en Cuba', Guevara concluye de la siguiente manera: 'Nosotros, socialistas, somos más libres porque somos más plenos; somos más plenos por ser más libres' y agrega después: 'el camino es largo y desconocido en parte; conocemos nuestras limitaciones. Haremos el hombre del siglo XXI: nosotros mismos. Nos forjaremos en la acción cotidiana, creando un hombre nuevo con una nueva técnica. La personalidad juega el papel de movilización y dirección en cuanto encarna las más altas virtudes y aspiraciones del pueblo y no se separa de la ruta'. Las nuevas generaciones Esta era la moral revolucionaria de la que hablaba el Che, es su gran legado a las nuevas generaciones latinoamericanas. El Che era férreo mojón del hombre nuevo, y así los testimonió con su propia vida, con su propio desinterés, con su abnegación. Como en los casos de John Reed o Norman Bethune, y en el de tantos otros. Hay muchos temas para recordar en la vida polifacética de ese hombre que murió a los 39 años, cuando todavía se podía esperar lo mejor de su preclara inteligencia. Pero lo que se debe aprender de él, antes que nada, es su mensaje de libertad para los oprimidos, para todos los hombres y mujeres de esta América latina sufriente y para todos los pueblos y naciones oprimidas. |ARGENPRESS.info

Aleida Guevara tenía solo 7 años cuando murió su padre. Era apenas una niña cuando escuchó de su madre aquellas letras en las que el Che se despedía de sus hijos con un triste “si alguna vez tienen que leer esta carta, será porque yo no esté entre ustedes”, y aunque son muy pocos los recuerdos que guarda en su memoria, los escritos, las historias ajenas y los relatos de su madre, la han ayudado a reconstruir al Ernesto Che Guevara padre.

Tributes in homage to two legendary heroes of the Cuban Rrevolution are beginning Tuesday island-wide.

The 55 black-and-white snaps are the first set of prints made by Alberta Korda from the original negatives he shot of the Cuban leader and Marxist revolutionary in the 1950s and 1960s.

Con la idea de exponer al público el interés que ocupó la lectura en la vida del revolucionario cubano-argentino Ernesto Che Guevara, abrirá en Rosario el próximo jueves la muestra El Che, lector interminable, informa PL. La exposición será inaugurada en el Espacio CELChe, del Centro de Estudios Latinoamericanos Ernesto Che Guevara, en el marco de la Semana de la Lectura que se desarrollará en esa ciudad, cuna del mundialmente admirado Guerrillero Heroico.

Figura que nació el 14 de junio de 1928, hace 95 años, pero hay versiones encontradas sobre el verdadero día de su nacimiento. Hijo de una familia atípica y errante, pasó primeros años desafiando los límites que le imponía el asma. A los 18 recorrió el norte argentino en bicicleta. Desde entonces no se detuvo: sus viajes lo llevaron a conocer el lado oscuro a América latina. Cómo se convirtió en paradigma del guerrillero latinoamericano