Let’s talk about artesunate. This drug is now the standard, World Health Organization-recommended treatment for severe malaria. It was only in 2011 that it
Dünya, Mars’tan gelen canlıların istilası altındadır. Henüz ne olduğunu anlayamadan Marslılar tarafından katledilmeye başlanır insanlar,
After transforming the periodic table should the promising young scientist have been allowed to fight in World War I?
Many thanks go to Doug Banks and his team – the masters of colorization. The beauty of these colorized images is that color allows you to pick out and
artist- Hommel
Bored Panda has rounded up a selection of the best designs from around the world that have impressed social media users. Among them is a bench on rails and an apartment building with 150 trees.
Chile si připomíná 30. výročí pádu režimu Augusta Pinocheta. S dědictvím diktatury se země potýká dodnes.
İspanya İç Savaşı Diktatör Primo de Rivera’nın ayrılışından beş sene sonra kral XIII. Alfonso’nun tahtı bırakmasıyla İspanya’da cumhuriyet kurulur. O yıl seçimlerde soldaki sendikaları ve partileri bir araya getiren « halk cephesi » iktidar olur. Halkın bir kesimi bu durumu kabul etmez. 1936 yılının 17-18 temmuz gecesi İspanyol Fası’ndan başlayarak bır « pronunciamiento » (askeri hükümet darbesi) gerçekleştirilir. Askerlerin ve özellikle general Francisco Franco’nun kumandasındaki Mağrip birlikleri ve yabancı lejyon askerleri (38 000 kişi) Cebelitarık Boğazı’nı geçerler Asiler Mallorca adasına, Yarımada’nın güneyine ve Kuzey-Batı’da hakim olurlar. Halkın direnmesi üzerine askeri darbe sivil savaşa dönüşür. Bu savaş üç sene sürer; darbecilerin başarısıyla sonuçlanana kadar 1939 martı sonunda, ülke yakılıp yıkılır, uluslararası kuvvetlerin müdahalelerine yol açar ve çarpışmalar sonunda kurban sayısı 150 000’i bulur. Bu rakama idam edilen insanları (cumhuriyetçiler ve özellikle savaşı izleyen baskı ve sindirme hareketleri sırasında milliyetçiler tarafından) ve hiç dönmeyen veya II Dünya Savaşı’ndan sonra geri dönen sürgünleri de eklemek gerekir. Böylece 1945’te İspanya, iç savaş yüzünden yarım milyon insanını kaybetmiş durumdadır. Bloklar arası çatışma, milliyetçilerin cumhuriyetçilerle veya Franco’cuların «kızıl» larla, kısaca, sağ güçlerle sol güçlerin çatışması ayrıca yabancı gönüllülerin savaşa katılması, çatışmaya sembolik bir değer kazandırır. Aydınların çoğu cumhuriyetçi kanadı desteklerken (Garcia Lorca, Malraux, Picasso, Otweil, Hemingway, Bernanos), Franco’cu kanadı (yazar Robert Brasillach) destekleyenler de çıkıyordu. Solda ise durum iç bölünmeler yüzünden karışıktı: 1937’de Barcelona’da Stalin yönetimindeki Sovyetler Birliği’nin girişimiyle «savaşın acilliği uğruna sosyal devrimi kurban etmeyi» öngören politikayı reddeden bir avuç anarşist, cumhuriyetçi kardeşleri tarafından vuruldu. 1930’lu yıllarda İspanya’da yoğunlaşan bütün bu çatışmalar, II. Dünya Savaşı’na giden yolda bir başlangıçtır. Théma Larousse Bu arada İspanya Iç Savaşı faşizmin yenilgisi için pek iyi bir kehanet gibi görülmedi. Uluslararası bakıldığında İspanyol İç Savaşı, bir Avrupa savaşının faşist ve komünist devletler arasında verilen, ikincisinin birincisine kıyasla dikkat çekici biçimde daha ihtiyatlı ve daha az kararlı olduğu minyatür bir uyarlaması idi. Batılı demokrasiler müdahale etmeme dışında hiçbir şeyden emin değildiler. İçsel olarak bu savaş, sağın seferberliğinin solunkinden çok daha etkin olduğunu kanıtlayan bir savaştı. Tam bir yenilgiyle, yüz binlerce ölüyle, nadir istisnalarla Cumhuriyet safında toplanan, İspanya’nın hayatta kalmış entelektüel ve sanatsal yeteneklerini kapsayan yüz binlerce mültecinin kendilerini kabul eden ülkelere gitmesiyle sonuçlandı. Komünist Enternasyonal en büyük yeteneklerini İspanyol Cumhuriyeti için seferber etmişti. Komünist Yugoslavya'nın kurtarıcısı ve önderi, geleceğin Mareşal Tito'su Paris'ten Uluslararası Tugaylar'a asker akınım örgütlüyordu; İtalyan komünist önderi Palmiro Togliatti tecrübesiz İspanyol Komünist Partisi'ni fiilen yönetiyordu ve 1939'da bu ülkeden en son kaçan kişiler arasında yer aldı. Komünist Enternasyonal de başarısızlığa uğradı ve en etkin askeri beyinlerinden bazılarını (örn., geleceğin Mareşalları Konev, Malinovskiy, Voronov ve Rokossovskiy ve geleceğin Sovyet Donanması komutanı Amiral Kuznctsov) İspanya'nın hizmetine veren SSCB gibi, oda başarısız olduğunu biliyordu.. Aşırılıklar Çağı, Eric Hobsbawm İspanya İç Savaşı İspanya, 1936-1939 / Hugh Thomas İspanya İç Savaşı, sadece İspanya'nın bir «iç sorun» u olmaktan çıkmış, bütün dünyanın ilgisini çekmişti. Başka ülkelerden bile birtakım gönüllülerin koşarak İspanya'ya gelmesine, savaşmasına sebep neydi? 1936 - 1939 İspanya İç Savaşı, 19. yüzyılın başından beri, 140 yıldır İspanya'da yapılan dördüncü savaştı; bazı bakımlardan 1830'ların ve 1870'lerin savaşlarına benziyordu. Bu savaş da ötekiler gibi, Roma Katolik Kilisesinin toplumdaki yeri, iktisadî bakımdan geri kalmış Kastilya ile gelişmiş Katalonya arasındaki ilişkiler ve sınıf çekişmeleriyle ilgiliydi. Kökleri oldukça eskilere dayanan bu sorunlar, 20. yüzyılın modern teknolojisiyle birleşince ve Avrupa'nın oldukça gerilimli bir zamanında yeniden ortaya çıkınca Büyük Britanya, Fransa, Rusya, Almanya, İtalya ve Portekiz gibi devletlerin geniş çapta ilgisini çekti. Böylece, sadece İspanya'yı ilgilendirmesi gereken bu iç savaş, uluslararası bir buhran haline geldi; çözümü de sadece iç kuvvetler tarafından değil, dış kuvvetler tarafından da sağlandı. Özellikle dünyadaki kapitalist güçler, İspanya İç Savaşını kendileri için bir nimet sayıyorlardı. Savaş onlara, hem kapitalizmi ayakta tutabilme olanağı sağlayacak, hem de yayılmasından korktukları komünizme karşı bir gövde gösterisinde bulunabileceklerdi. Bu güçlerin en büyüklerinden biri sayılan Amerika, Küba ve Güney Amerika,'da uyguladığı emperyalist politikayı İspanya'ya kadar ulaştırmıştı. Savaş, liberal hükümete karşı girişilen bir askerî hareketle başladı. Bazı sağcı subaylar, baştaki hükümetin zayıf olduğuna ve ülkede yirmi yıl önce Rusya'da patlak veren ihtilale benzer bir ihtilalin yapılacağına inanıyorlardı. Sağcı siyasetçilerle zengin sınıflar da «yeni bir Rusya» nın korkusu içindeydiler. Kral Alfonso XIII.'ün 193l'de tahttan çekilmesinden sonra bir süre Demokratik İspanya Cumhuriyeti'nin sürüp gidebileceğine inanmışlar, ama solcular güç kazanmaya başlayıp da sokak kargaşalıklarının sürüp gitmesiyle çıkarlarının tehlikeye girdiğini görünce, düşüncelerini değiştirmişlerdi. Askerî hareketin, orta sınıfın ve Kilisenin desteğini sağlaması gerekiyordu. Bu destek sağlandı. Faşist eğilimli Falanjistler de hükümete karşı çıktılar. Liberal hükümet iyi niyetliydi, yapıcı birtakım kanunlar çıkarmıştı; ama ne yazık ki iktisat bilgisi bakımından zayıftı. Durumu, iktisadi tedbirler yerine güzel sözlerle idare etmeye çalışıyordu. Yalnız sağcılar değil, solcular da hükümetin karşısındaydı. Sendikalar, komünistler ve sosyalistler, hükümeti sadece bir sağ tehlikeye karşı destekliyorlardı. Askerî hareket, başlangıçta pek başarı kazanamadı. Asiler, İspanyol Marakeş'ini, Kanaryalar'ı, Majorca' yı, İspanya'nın kuzey-batısını, Na-varre'yi, Eski Kastilya ile Aragon'un büyük bir kısmını ele geçirdiler. Ama Madrid, Barselona ve Bilbao gibi büyük şehirlerle ülkenin doğusu, güneyi ve ortasının büyük kısmında, işçi sınıfının desteğiyle hareket eden hükümet kuvvetleri tarafından yenilgiye uğratıldılar. Arkası Kesilmeyen Cinayetler Bu çatışmalarda sayısız insan öldürüldü. Sağcılar, sadece hükümeti destekleyenleri ve solcuları değil, seçimde solculara oy vermiş olanları da ortadan kaldırmak istiyorlardı. Cinayetler başladı, birçok İspanyol kurşuna dizildi (öldürülenlerin sayısını polis kayıtlarından çıkarmak imkansızdır, bu konuda askerî kaynaklar da yetersiz kalmaktadır; ama sağcıların öldürdüğü insan sayısının 50 000'e ulaştığı sanılmaktadır) . Anarşistler, komünistler ve sosyalistler de birçok sağcıyı öldürdüler. Bu arada, siyasi sebeplerle değil de kişisel sebeplerle adam öldürenlere raslanıyordu. Kilise de bu cinayetlerden payını aldı; birçok kilise yıkıldı, 6 000 kadar din adamı öldürüldü: Barbastro bölgesindeki ve Aragon'daki rahiplerin yüzde sekseni, bu çatışmalardan sağ çıkmadı. Hükümet, cinayetleri desteklemiyor, kınıyordu; ama yine de, dö- külen kanın ardı arkası kesilmedi. Askerî yönetimin eline geçen bölgelerde siyasi hayat sona ermişti, iktisadî duruma ordu hâkimdi; hükümet, ayaklanmanın bastırıldığı yerlerde bile ipin ucunu elinden kaçırmıştı. İşçi sınıfı, düşmanlarından intikam almakla yetinmiyor, kanlı bir ihtilali gerçekleştirmek istiyordu artık. Hükümet bütün gücünü kaybetti. Barselon'daki sanayi merkezleri işçi sınıfının eline geçti; kollektif işletmeler kuruldu ve asilerle çarpışmak için militanlar teşkilatlandırıldı. Ayaklanmadan birkaç hafta sonra, Katalonya'da ve bazı başka bölgelerde muhtariyet ilan edildi. Sosyalist ve komünistlerin sağ kanadı hükümeti desteklemeye karar verdi. Sosyalist Largo Caballero'nun başbakanlığındaki koalisyon hükümetine komünistler ve anarşistler de katıldılar. Bir çeşit serüven olarak nitelendirilen iç savaşın sona ermesi isteniliyordu. Köylüler ve küçük esnaf, komünistleri desteklemeye başladılar. Kendi partilerindeki bölünmelerden ve anlaşmazlıklardan bıkan sosyalistlerle, Sosyalist Parti gençlik kolları üyelerinin aşağı yukarı hepsi komünistlerin safına katıldı. Faşistler büyük bir tehlikenin yaklaşmakta olduğuna inanıyorlardı. Rusya'dakine benzer bir ihtilal patlamak üzereydi. Egemen sınıfların ve dışardaki faşist ya da faşist eğilimli ülkelerin de kışkırtmalarıyla kendilerine «Milliyetçi» diyen faşistler, silahlı saldırılara başladılar. İspanya kanlı bir arena gibiydi. Hitler'den Yardım Çatışmalar, kısa zamanda bir iç savaş haline döndü. Başlangıçta, asiler bşarı kazanamayacakmış gibi görünüyorlardı; başkentle büyük sanayi merkezlerinde yenilgiye uğramışlardı. Gerçi Toledo, Sevilla, Gırnata ve Kurtuba gibi şehirleri ele geçirmişlerdi; ama bu şehirlerdeki kuvvetleri, «düşman» kuvvetlerle sarıldıkları için, dışardan yardım göremiyorlardı. Hükümet, ordunun bazı ileri gelenlerini ve hava kuvvetlerinin çoğunluğunu kendi safına çekmeyi başarmıştı. Ayaklanmanın başlangıçtaki önderi General Sanjurjo ölmüş. Falanjistlerin önderlerinin çoğu da (bu arada, başkanları Jose Antonio Primo de Ri-vera) ya zindana atılmış ya da kurşuna dizilmişti. Savaş öncesinin ünlü sağcılarından Calvo Sotelo, ayaklanmadan birkaç gün önce öldürülmüştü. Bunlara rağmen, askerî hareketin yeni önderi General Moia. teslim olmaları konusunda telefonla yapılan teklifi reddetmiş. Güneyde Burgos'tan Madrid'e kadar çarpı bir gönüllüler ordusu meydana tirmişti. Bu ordu, hükümet kuvvetlleri tarafından Guadarrama d larında sarıldı; ama Mola'nın teşkilatlandırdığı bir başka kuvv San Sebastian'ı ele geçirmeyi başardı. Marakeş'deki lejyonerlerden meydana gelmiş birliklerin başına geçen General Franco da, Cebelitârık Boğazını aşarak Endülüs'e girdi. «Afrika Ordusu» adını verdi" bu orduyla kuzeye doğru ilerledi. Badajoz'a, sonra Tagus vadisi boyunca çarpışarak Toledo'ya, sonra da Madrid'e vardı. Bu çarpışmalar sırasında iki taraf da yabancı ülkelerden yardım istemislerdi. Generaller yardım için Mussolini'ye, Hitler'e ve Portekiz Başbakanı Oliveira Salazar'a baş vurdular. Hükümetin de Fransa'ylayapılmış bir anlaşması vardı; bu an laşmaya göre, silah yardımı istedi. Hitler asker ve uçak yardımında bul lunarak, Afrika Ordusunun Cebelitarık Boğazından geçmesini kolaylaştırdı. Mussolini asker yolladı. Salazar da, elinden gelen yardımı esirgemeyeceğini bildirdi. Ama Fransa uluslararası bir çatışmaya karışmaktan korktuğu ve İngiltere'nin bu konuda kendisini destekleyip desteklemeyeceğinden emin olmadığı için yardımda bulunmadı. Avrupa devletlerini, İspanya'ya yardım etmemeye çağırdı. Bu çağnyı Büyük Britanya da destekleyince, Avrupa devletleri İspanya'ya yardımı kestiler. Londra'da kurulan bir komit yardımlar konusunu denetleme yolunda çalışmalara başladı. Deneme Tahtası Almanya ile İtalya'nın İspanyol sağcılarına yardımı kesmeyecekleri besbelliydi. Özellikle Almanya, İspanya'nın madenler bakımından zengin olduğunu biliyor, bu madenleri kendi savaş hazırlıklarında kullanmak amacını taşıyordu. Goering de, Alman silahlı kuvvetlerinin yeni buluşlarını deneyebilmek için bir yer arıyordu. İki yıl boyunca, Almanya İspanyol sağcılarına yardım yağdırdı; Alman limanlarından kalkan gemilerde sadece askerî malzeme değil, yeteri kadar da teknisyen ve pilot vardı. Generaller, bazı başarılarını bu yardımlar sayesinde kazandılar. Mussolini de elinden gelen yardımı yaptı. İspanya'yı kazanarak Fransa'ya karşı yeni bir cephe elde etmek istiyordu; onun için, 50 000 kadar asker gönderdi. Savaştan bir yarar sağlayamadı, sadece kendini tatmin etti. Fransa, çağrısına rağmen İspanyol sağcılarına yardımın kesilmediğini biliyordu; ama o da, sonraları Kültür Bakanı olacak romancı Andre Malraux'nun önderliğinde uçak yardımında bulunmuştu. Büyük Britanya, uluslararası büyük sorunlara yol açmamak için, duruma aldırmaz görünüyordu. Dışişleri Bakanı, «su sızdıran bir baraj olması, hiç baraj olmamasından iyidir,» diyordu. Rusya ise, dünyadaki komünist partileri tarafından, İspanya'ya yardımda bulunması için zorlanıyordu. Stalin hem asker hem de malzeme yardımında bulundu; ayrıca, hükümet kuvvetlerinin yanı sıra çarpışmak için uluslararası bir gönüllüler kuvveti kurdu. Böylece İspanya İç Savaşı, İspanya topraklarında yapılan bir Avrupa İç Savaşı oldu çıktı. Guadalajara Savaşında gönüllü İtalyanlar, Mussolini'nin gönderdiği İtalyanlarla çarpışırken, Madrid önlerinde Almanlar Almanları öldürüyordu. Londra'daki komitenin elinden bir şey gelmiyordu. Almanlar da, İtalyanlar da, Ruslar da İspanya İç Savaşına karışmadıklarını ileri sürüyorlar, yani açıkça yalan söylüyorlardı. Bu arada, General Franco'nun ordusu Madrid kapılarına ulaşmıştı. Siyasi manevralar çevirerek «Milliyetçi İspanya» nın devlet ve hükümet başkanı olmuştu Franco. Hükümetini, Almanlar ve İtalyanlar tanımışlardı. Herkes, şehre dört koldan ilerleyen kuvvetler ve şehirdeki «beşinci kol» yüzünden Madrid'in düşeceğini sanıyordu. Ama başkent halkının direnişi, Rusların silah yardımı ve gönüllüler sayesinde Madrid düşmedi. Başkentin çevresinde Jarama ve Guadalajara çarpışmaları Franco'ya birçok toprak kazandırdı, ama Madrid'i kazandıramadı. Franco, mart ayında şehri almaktan şimdilik vazgeçti ve İspanya'nın kuzeyine ilerlemeğe başladı. Kuzeydeki kampanya, 1937'de Franco'nun kuvvetlerine çok yer kazandırdı. Eline zengin maden kaynakları geçen Franco, Almanlarla pazarlığa oturdu ve önemli silah yardımı aldı. Madrid yakınlarındaki Brunete'e ve Aragon'a saldıran Cumhuriyetçiler durduruldu. Donanmaya Cumhuriyetçiler hâkimdi; ama Franco, Kuzeyde bazı bölgeleri ele geçirince Alman ve İtalyan donanmalarının desteğini sağladı; bu iki ülkeden deniz yoluyla gelen yardımlar, elindeki limanlara rahatça ulaştı. Rus yardımı ise, Akdeniz yoluyla geliyor, yolda İtalyan denizal-tılarmm hücumlarıyla karşılaşıyordu. Bazı malzeme Fransa yoluyla gizlice kaçırılıyordu. Hükümet kuvvetlerinin silah, cephane ve yiyecek stokları tükenmek üzereydi; yenilmelerine an meselesi olarak bakılıyordu. Bu arada, Anarşistlerle Komünistler de birbirlerine düşmüşlerdi (mayıs 1937); Başbakan Largo Caballero'nun yerine daha ılımlı Dr. Negrin geçmişti. Dr. Negrin, Fransızlarla İngilizlerin boykotu yüzünden sadece Rusya'dan gelecek yardıma güveniyordu. Devletin ikiye bölünmesine bile razıydı hükümet; ama General Franco, bütün ülkeyi ele geçirmek istiyordu. Rus Yardımı Azalıyor Savaş 1939 yılma kadar sürdü. Hükümet kuvvetleri Teruel ve Ebro ırmağı saldırılarında biraz toprak kazandılar, ama Franco kârlı çıktı sonunda. Aralık 1939'da bütün İspanya'yı ele geçirdi. Cumhuriyetçiler Ruslardan eskisi kadar yardım alamaz olmuşlardı. Gelen yardımlar da, Franco kuvvetlerinin hava akınlarıyla batırılıyordu. Yiyecek durumu son derece kötüydü. İngil-f tere ile Fransa, büyük bir savaşı istemedikleri için, Alman yardımına i hiç ses çıkarmaz olmuşlardı. Eğeri Büyük Britanya, İspanyol cumhuri-yetçilerine silah verseydi ve yardım -götüren Alman gemilerine o kadar «anlayışlı» davranmasaydı sonuç. belki de böyle olmayacaktı. Cumhuriyetçilerin tek umudu, çıkabilecek; bir Avrupa savaşındaydı şimdi. Çekoslovakya ya da Polonya'da patlak verebilecek büyük bir savaş, durumu değiştirebilirdi. Almanya o zaman General Franco'ya yardımını keserdi. Bu umut da suya düştü. Franco hiç savaşmadan Katalonya'ya girdi, binlerce cumhuriyetçi Fransa'ya kaçtı. Kaçanlar arasında hükümet üyeleri de vardı. Dr. Negrin şubatta İspanya'ya dönerek direnme çarelerini araştırdı. O da, komünistler gibi, kanının son damlasına kadar savaşacağını söylüyordu. Onun Komünist Partisinin oyuncağı olduğunu sanan sosyalistler, liberaller ve anarşistler yine birbirlerine girdiler. Kabinede anlaşmazlıklar baş-gösterdi; hükümetin bazı üyeleri, asıl amacın ölmek değil, barışın sağlanması olduğunu ileri sürdüler. 1939 martının ilk günlerinde, Albay Casado, Negrin'e ve komünistlere karşı ayaklandı. Böylece İç Savaşın içinde bir başka iç savaş ortaya çıktı. Komünistler Madrid'de duruma hâkimdiler; ama İspanya'nın cumhuriyetçilerin elinde olan başka bölgelerinde halk Negrin'i tutmuyordu. Donanmada da isyan çıktı; Carta-gena'da Falanjistler ayaklandı. Neg-rin'le komünistlerin ileri gelenleri kaçmak zorunda kaldılar. Alan, Ca-sado'ya kalmıştı artık. Casado, başkentteki komünistlerin önderlerini kurşuna dizdirdikten sonra Franco ile anlaşmak istedi. Franco, onun bu isteğini reddetti; zaten kabul etmesi için de bir sebep yoktu; Almanya ile İtalya gibi, Büyük Britanya ile Fransa da onu İspanyol hükümetinin başkanı olarak tanımaya hazırdı. Elinde yeteri kadar silah vardı; hiç çekinmeden Madrid'e saldırdı. Sonunda, Casado da deniz yoluy la İspanya'dan kaçtı, Madrid'i Franco'ya bıraktı. 1 nisan 1939'da isyancılar İspanya'nın bütün önemli şehirlerini ellerine geçirmişlerdi. Zafer, Açlık, Yoksulluk General Franco'nun zaferi, belli başlı üç sebebe dayanıyordu: Birincisi, Franco, İspanya'daki bütün sağcılara kendini «önder» olarak kabul ettirmeyi başarmıştı; bütün sağcı politikacıları ve toplulukları peşinden sürüklemeyi bilmişti. Kilise de onu desteklemişti. Falanjistler belki ona karşı çıkarlardı, ama onların önderleri de savaşın ilk günlerinde öldürülmüşlerdi. En ünlüleri José Antonio Primo de Rivera da kurşuna dizilmişti. Ortada kala kala Manuel Hedilla kalmıştı, o da Franco tarafından zindana attırıldı. Ortadan kaldırılan Falanjist önderlerinin yerlerini yenileri alamadı; zaten bu parti gerçek anlamda faşist bir parti olamamıştı hiçbir zaman. Öte yandan, Cumhuriyetçilerin koalisyon hükümetinde sürekli anlaşmazlıklar çıkmıştı. İkincisi, İç Savaş geleneksel savaş kurallarına göre yapılmıştı. Bu kuralları da generaller, cumhuriyetçilerden daha iyi biliyorlardı. Cumhuriyetçiler, alışılmış ordu düzenini bozup sağcılara karşı çetelerle savaşsaydılar belki başarı kazanabilirlerdi. Son olarak, Franco'ya dışarıdan yapılan yardım, cumhuriyetçilere yapılan yardımdan çok daha fazlaydı. Cumhuriyetçiler sadece Rusya'dan gelecek yardıma güvenirken, Franco Almanya ve İtalya'dan Texas Oil Company'ye kadar birçok kaynağın desteğiyle savaşmıştı. İspanya İç Savaşı kanlı başlamıştı, kanlı bitti. Cumhuriyetçileri desteklemiş olan binlerce kişi öldürüldü, zindana atıldı. Eylülde başlayan II. Dünya Savaşı yüzünden de, ülke yıllarca yoksulluk içinde yüzdü, başka ülkelerden yardım alamadı, açlıkla savaştı. (Türkçesi, Ülkü Tamer) 20.Yüzyıl Tarihi, Arkın Kitabevi
These moments from history deserve a closer look...and nothing brings out the true life of these moments in time than color. So we hand picked a collection of once black and whites, now in vibrant color. Warning, these rarely seen photos are not suitable for all audiences. While these gorgeous colorized photos of the past are definitely a must-see, not all of the stories are fit for consumption, so proceed with caution. Black and white definitely didn't do these photos justice...
Kurt Hubert Franz was the commander at the Treblinka extermination camp, and one of the largest war criminals of the Holocaust, he was born in Düsseldorf
LEYLAKLARINI ANLATIYORUM Leylak getiriyorsun bana güneşli bir gün Onu saçlarından topladığın belli Bir leylak bahçesisin karşımda Böyle kucağında kalsa daha iyi Bir vazoya bırakıp gidiyorsun Sen gidiyorsun leylaklar kalıyor mu sanki Önce renkleri gidiyor arkandan Nesi varsa gidiyor soyunarak Her vazoya baktıkça karşımdasın ne tuhaf Her kokladıkça dönüp dönüp geliyorsun Düşünceler gibi filizleniyorsun gün geçtikçe Yaprak yaprak gelişiyorsun Leylak leylak bakıyorsun gözlerimin içine Ölümsüz bir mevsim oluyorsun Rıfat ILGAZ
⚠️ Viewer discretion is advised ⚠️This rarely seen nature collection is not suitable for all eyes. The world outside of the city can't be tamed, but it can be photographed, and these shots capture some of the most destructive and amazing moments of the last one hundred years.
Les photos que vous allez voir sont toutes issues du passé, de faits réels et n’ont en aucun cas été truquées. Une fois qu’on sait ça, ce n’est...
Γυναίκες, ορόσημα στην ιστορία του πλανήτη μας!
Dal Vietnam alla Corea, dalla Guerra Mondiale all'11 settembre, passando per Iraq e Afghanistan. Dalle proteste pacifiche a quelle armate, ecco gli scatti più drammatici. Cinquanta fotografie che hanno fatto la storia
Le XXIème siècle n’a pas le monopole de l’innovation un peu azimutée (qu’on retrouve notamment chez les japonais), et dans […]
হিটলারের মৃত্যুর পর বিভিন্ন গবেষণায় উঠে এসেছে- হিটলার সমকামী ছিলেন। কিন্তু অনেকে এই মতের বিরোধীতা করে বলেছেন- তার যৌন অনুভূতিই ছিল না।
Kadın demek sadece anne, kız veya kız kardeş demek değildir. Tarih boyunca adaletsizliğe uğrayan ve elde ettiği tüm haklara tırnaklarıyla kazıyarak ulaşan de...
On 6 August 1945, the US attacked the Japanese city of Hiroshima with an atomic bomb in a bid to end the second world war. Seventy years after the devastating power of nuclear weapons was first demonstrated, nine states retain them in their arsenals
This week, to coincide with Holocaust Memorial Day on 27 January, the British Library is launching Jewish Survivors of the Holocaust, an online resource giving worldwide access to 289 oral history interviews with Holocaust Survivors. The interviews comprise a vast collection of powerful accounts of the Holocaust from Jewish survivors...
Hiroo Onoda waged a guerrilla campaign, That lasted 30 years. I think, quite frankly he was insane, Or else paranoid about his fears. He thought Japan was still at war, When the war was already won…
A growing collection of the vintage book and library posters that range from the late 19th century to the 50s of the 20th century.
Helga Schneider was just a little girl when her mother Trudi left her during the war - but it was not until later in life that she searched for her, only to discover the woman she had lost was a Nazi war criminal
Ein Fotoalbum, angelegt von SS-Mördern, wird zur ZDF-Dokumentation der grausamen Routine im Vernichtungslager Auschwitz.
"Aquele que controla os outros pode ser forte, mas aquele que se domina é ainda mais poderoso." - Lao Tsé O dia 03/10/2018 começou as 02 ho…
How many more to come?
İlyada ve Odysseia, Egeli ozan Homeros’un yarattığı iki büyük destandır. Homeros, sözlü edebiyat geleneği içinde yetişmiş bir ozandı. Bu destanları, İsa’dan önce dokuzuncu yüzyılda yarattığı sanılıyor. Yazıya geçirilişi daha sonradır. ‘Bu İzmirli büyük ozan, İlyada’da, Troya Savaşını anlatır.
Plevne Panorama Günümüzde dünyada 33 panorama bulunmaktadır. Plevne’deki Panorama da bunların en büyüklerinden biridir. Panorama, Tuna Ovası’nın merkezinde yer alan Plevne şehrinde bulunmaktadır. Balkan yarımadasında, kendi türünde tek anıt sayılmaktadır. “1877 Plevne Destanı” Panoraması, 1977 yılında Bulgaristan’ın, kurtuluşunun 100. yıl dönümü münasebetiyle, Moskova’daki Borodin panoraması örnek alınarak açılır ve Bulgaristan’ın yüz ulusal turistik yeri arasına girer. Tam savaşın yürütüldüğü alanda yer alan panoramanın yakınında, general Skobelev’in üç kez hücüm ettiği ve üçüncüsünde Plevne’deki en kanlı çarpışmaların yaşandığı siper bulunmaktadır. Onun anısına Panorama’nın etrafındaki parka Skobelev adı verilmiştir. Panorama’nın inşa edilmesi fikri, Rus ressam Filippoto’nun Moskova’da sergilediği “Plevne Çarpışmaları” panoramasından doğar. Plevne’de bir panorama inşa edilmesi fikrini ciddi anlamda destekleyenlerden biri de general İvan Vinarov’dur. Panorama’nın projeleri, Plamena Tsoneva ve İvan Petrov adında iki genç Plevneli mimarın imzasını taşımaktadır. Panoramanın mimari kısmı, 8 aydan biraz fazla bir zamanda tamamlanır. Bina, özgürlüğü getiren silahın gücünü simgeleyen dört süngü üzerine oturtulan kesilmiş bir koni şekline sahiptir. Süngüler, yatay biçimde konulmuş dört halkayı taşımaktadır. Bunlardan üçü, Plevne’ye yapılan üç hücumu ve üçüncü hücum esnasında gerçekleşen çatışmaların yaşandığı Yeşil Tepeler’deki üç tepeyi anımsatıyor ziyaretçilere. Dekoratif-plastik bir süs kuşağı olan dördüncü halka ise, Plevne muhasarasını simgeliyor. 29 Ağustos tarihinde Panorama’nın tablo bezi, resmedilmeye başlanır. Bu, “M. B. Grekov” askeri stüdyosundan Rus ressam Nikolay Vasiliyeviç Oveçkin’in yönetmenliğinde gerçekleşir. Ressam grubunda on Rus ve iki Bulgar(Hristo Boyaciev ve Dionisi Donçev) ressam yer almaktadır. Panoramik bez ile eşyaların döşenmesi 6 Aralık 1977’de tamamlanır. Aynı yıl Plevne’nin kurtuluşunun yıl dönümü olan 10 Aralık’ta, resmi törenle açılışı yapılır. Kabul salonuna giren ziyaretçilerin gözü ilk olarak beyaz mermer levha üzerindeki şu yazıya takılıyor: “Nesillere vasiyet.” Metal kapsül içine konarak levhanın altındaki duvar kısmına yerleştirilen vasiyetnamede Plevneliler, gelecek nesillere vasiyetlerini yazmış ve Plevne Destanı’nın 200. yıl dönümünde (2077 yılında) açılmasını tavsiye etmişlerdir. Panorama’nın iç kısmı giriş salonu, panorama salonu, diorama(bir yeri veya olayı yansıtan maket) ve sonuç bölümü olmak üzere 4 salondan ibarettir. Panoramik bezin uzunluğu 115 metre, genişliği ise 15 metredir. Resim kısmı ile eşyaların döşendiği bölümlerin toplam alanı 2375 metre karedir. Sonuç bölümündeki resim sergisi, 1877-1878 Osmanlı-Rus harbinden kalma askeri üniformalar, silahlar ve topçu malzemeleriyle tamamlanmıştır. “1877 Plevne Destanı” Panoraması’nın yuvarlak ve kubbeli yapısında düzenlenmiş olan 19. yy’ın sonlarına ait orijinal litografi(düz yüzey-metal, kaya vs.- üzerine baskı metodu) sergisi, Kurtuluş konusunu birleştiriyor. 1877-1878 Osmanlı-Rus harbinden sahneler ve Bulgar halkının, Bulgar Rönesansı devrine ait milli kurtuluş mücadelelerinden sahneler yansıtılıyor. Ziyaretçilerden arzu edenler, günümüzdeki yenilenmiş Plevne’nin gerçek panoramasının izlendiği açık gözlem sahasına, iki asansör vasıtasıyla çıkabiliyor. 2000 yılından itibaren “1877 Plevne Destanı” Panoraması, savaş alanlarında yapılmış panoramalar birliğine ve uluslar arası müzeler birliğine üyedir. Yüz yılı aşkın tarihlerinde Plevne’deki askeri ve tarihi müzelerin Bulgaristan’dan ve yurt dışından ağırladıkları turist ve konuk sayısının, 22 milyon kişinin üzerinde olduğu belirtilmektedir. Strahil STRAŞİLOV, Pleven ZEKİ TUNCER Photograpyh █║ © zekituncer ©
These amazing historical photos shed light on some rarely-seen events of the past.